Ziegler-Natta katalizatzaile
Polimeroen kimikan Ziegler-Natta katalizatzaileak koordinazio-polimerizazioan usatzen den katalizatzaile-klase berezi bat da[1]. Karl Ziegler eta Giulio Nattaren omenez izendatzen dira horreta eta biek 1963ko Nobel saria jaso zuten katalizatzaile hauek garatzeagatik.
Etilenoa eta monomero binilikoak polimerizatzeko baliatzen dira eta beren abantailarik handiena da polimeroaren taktikotasuna oso ongi kontrola daitekeela.
Bi talde nagusitan banatzen dira:
- Heterogeneoak. Euskarri porotsu egoki batean dauden titanio-konposatuak izaten dira, organoaluminio konposatu bat kokatalizatzailea delarik. Industrian gehien erabiltzen direnak dira[2].
- Homogeneoak. Erreakzio-ingurunean disolbagarriak dira. Normalean 4 taldeko metalen konplexuetan oinarritzen dira: titanioa, zirkonioa edo hafnioa. Kokatalizatzaile gisa organoaluminio konposatuak usatzen dira.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Iruin, J.J. & Elortza, J.M.. (1988). Kimika fisiko makromolekularra. Udako Euskal Unibertsitatea, 268-275 or. ISBN 84-86967-01-5..
- ↑ Kirk-Othmer encyclopedia of chemical technology.. (5th ed. argitaraldia) Wiley-Interscience 2001 ISBN 978-0-471-23896-6. PMC 751969625. (Noiz kontsultatua: 2023-02-28).
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q198856
Multimedia: Ziegler-Natta catalysis / Q198856