1982ko 1 Formulako denboraldia

Wikipedia, Entziklopedia askea

Palmaresa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gidari txapelduna: Keke Rosberg Williams-Ford taldearekin

Talde txapelduna: Ferrari Villeneuve, Pironi, Tambay eta Andretti gidariekin


Denboraldiko podiumak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Noiz Sari Nagusia Irabazlea Bigarrena Hirugarrena
urtarrilak 23 Hego Afrika Alain Prost Carlos Reutemann René Arnoux
martxoak 21 Brasil Alain Prost John Watson Nigel Mansell
apirilak 4 Long Beach Niki Lauda Keke Rosberg Riccardo Patrese
apirilak 25 San Marino Didier Pironi Gilles Villeneuve Michele Alboreto
maiatzak 9 Belgika John Watson Keke Rosberg Eddie Cheever
maiatzak 23 Monako Riccardo Patrese Didier Pironi Andrea de Cesaris
ekainak 6 Detroit John Watson Eddie Cheever Didier Pironi
ekainak 13 Kanada Nelson Piquet Riccardo Patrese John Watson
uztailak 3 Herbehereak Didier Pironi Nelson Piquet Keke Rosberg
uztailak 18 Britania Handia Niki Lauda Didier Pironi Patrick Tambay
uztailak 25 Frantzia René Arnoux Alain Prost Didier Pironi
agorrilak 8 Alemania Patrick Tambay René Arnoux Keke Rosberg
agorrilak 15 Austria Elio de Angelis Keke Rosberg Jacques Laffite
agorrilak 29 Suitza Keke Rosberg Alain Prost Niki Lauda
irailak 12 Italia René Arnoux Patrick Tambay Mario Andretti
irailak 25 Las Vegas Michele Alboreto John Watson Eddie Cheever
Munduko txapelketa 1982 Keke Rosberg Didier Pironi John Watson

Gidarien sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1.a - 44 puntu - Keke Rosberg
  • 2.a - 39 puntu - Didier Pironi
  • 3.a - 39 puntu - John Watson
  • 4.a - 34 puntu - Alain Prost
  • 5.a - 30 puntu - Niki Lauda
  • 6.a - 28 puntu - René Arnoux
  • 7.a - 25 puntu - Patrick Tambay
  • 8.a - 25 puntu - Michele Alboreto
  • 9.a - 23 puntu - Elio de Angelis
  • 10.a - 21 puntu - Riccardo Patrese
  • 11.a - 20 puntu - Nelson Piquet
  • 12.a - 15 puntu - Eddie Cheever
  • 13.a - 8 puntu - Derek Daly
  • 14.a - 7 puntu - Nigel Mansell
  • 15.a - 6 puntu - Carlos Reutemann
  • 16.a - 6 puntu - Gilles Villeneuve
  • 17.a - 5 puntu - Andrea de Cesaris
  • 18.a - 5 puntu - Jacques Laffite
  • 19.a - 4 puntu - Mario Andretti
  • 20.a - 3 puntu - Jean-Pierre Jarier
  • 21.a - 3 puntu - Marc Surer
  • 22.a - 2 puntu - Manfred Winkelhock
  • 23.a - 2 puntu - Eliseo Salazar
  • 24.a - 2 puntu - Bruno Giacomelli
  • 25.a - 2 puntu - Mauro Baldi
  • 26.a - 1 puntu - Chico Serra

Taldeen sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1.a - 74 puntu - Ferrari (Villeneuve, Pironi, Tambay eta Andretti)
  • 2.a - 69 puntu - McLaren-Ford (Watson eta Lauda)
  • 3.a - 62 puntu - Renault (Prost eta Arnoux)
  • 4.a - 58 puntu - Williams-Ford (Rosberg, Reutemann eta Daly)
  • 5.a - 41 puntu - Brabham-Ford eta Brabham-BMW (Piquet eta Patrese)
  • 6.a - 30 puntu - Lotus-Ford (De Angelis eta Mansell)
  • 7.a - 25 puntu - Tyrrell-Ford (Alboreto)
  • 8.a - 20 puntu - Ligier-Matra (Cheever eta Laffite)
  • 9.a - 7 puntu - Alfa-Romeo (De Cesaris eta Giacomelli)
  • 10.a - 5 puntu - Arrows-Ford (Surer eta Baldi)
  • 11.a - 4 puntu - ATS-Ford (Winkelhock eta Salazar)
  • 12.a - 3 puntu - Osella-Ford (Jarier)
  • 13.a - 1 puntu - Fittipaldi-Ford (Serra)


Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Kirola Artikulu hau Kirolari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.