1991ko 1 Formulako denboraldia

Wikipedia, Entziklopedia askea

Palmaresa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gidari txapelduna: Ayrton Senna McLaren-Honda taldearekin

Talde txapelduna: McLaren-Honda Senna eta Berger gidariekin




Denboraldiko podiumak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Noiz Sari Nagusia Irabazlea Bigarrena Hirugarrena
martxoak 10 Estatu Batuak Ayrton Senna Alain Prost Nelson Piquet
martxoak 24 Brasil Ayrton Senna Riccardo Patrese Gerhard Berger
apirilak 28 San Marino Ayrton Senna Gerhard Berger Jyrki Järvilehto
maiatzak 12 Monako Ayrton Senna Nigel Mansell Jean Alesi
ekainak 2 Kanada Nelson Piquet Stefano Modena Riccardo Patrese
ekainak 16 Mexiko Riccardo Patrese Nigel Mansell Ayrton Senna
uztailak 7 Frantzia Nigel Mansell Alain Prost Ayrton Senna
uztailak 14 Britania Handia Nigel Mansell Gerhard Berger Alain Prost
uztailak 28 Alemania Nigel Mansell Riccardo Patrese Jean Alesi
agorrilak 11 Hungaria Ayrton Senna Nigel Mansell Riccardo Patrese
agorrilak 25 Belgika Ayrton Senna Gerhard Berger Nelson Piquet
irailak 8 Italia Nigel Mansell Ayrton Senna Alain Prost
irailak 22 Portugal Riccardo Patrese Ayrton Senna Jean Alesi
irailak 29 Espainia Nigel Mansell Alain Prost Riccardo Patrese
urriak 20 Japonia Gerhard Berger Ayrton Senna Riccardo Patrese
azaroak 3 Australia Ayrton Senna Nigel Mansell Gerhard Berger
Munduko txapelketa 1991 Ayrton Senna Nigel Mansell Riccardo Patrese

Gidarien sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1.a - 96 puntu - Ayrton Senna
  • 2.a - 72 puntu - Nigel Mansell
  • 3.a - 53 puntu - Riccardo Patrese
  • 4.a - 43 puntu - Gerhard Berger
  • 5.a - 34 puntu - Alain Prost
  • 6.a - 26,5 puntu - Nelson Piquet
  • 7.a - 21 puntu - Jean Alesi
  • 8.a - 10 puntu - Stefano Modena
  • 9.a - 9 puntu - Andrea de Cesaris
  • 10.a - 8 puntu - Roberto Moreno
  • 11.a - 6 puntu - Pierluigi Martini
  • 12.a - 4 puntu - Jyrki Järvilehto
  • 13.a - 4 puntu - Bertrand Gachot
  • 14.a - 4 puntu - Michael Schumacher
  • 15.a - 2 puntu - Satoru Nakajima
  • 16.a - 2 puntu - Mika Häkkinen
  • 17.a - 2 puntu - Martin Brundle
  • 18.a - 1 puntu - Aguri Suzuki
  • 19.a - 1 puntu - Julian Bailey
  • 20.a - 1 puntu - Emmanuele Pirro
  • 21.a - 1 puntu - Eric Bernard
  • 22.a - 1 puntu - Ivan Capelli
  • 23.a - 1 puntu - Mark Blundell
  • 24.a - 0,5 puntu - Gianni Morbidelli

Taldeen sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1.a - 139 puntu - McLaren-Honda (Senna eta Berger)
  • 2.a - 125 puntu - Williams-Renault (Mansell eta Patrese)
  • 3.a - 55,5 puntu - Ferrari (Prost, Alesi eta Morbidelli)
  • 4.a - 38,5 puntu - Benetton-Ford (Piquet, Moreno eta Schumacher)
  • 5.a - 13 puntu - Jordan-Ford (Gachot eta De Cesaris)
  • 6.a - 12 puntu - Tyrrell-Ford (Modena eta Nakajima)
  • 7.a - 6 puntu - Minardi-Ferrari (Martini)
  • 8.a - 5 puntu - Dallara-Judd (Järvilehto eta Pirro)
  • 9.a - 3 puntu - Brabham-Yamaha (Brundle eta Blundell)
  • 10.a - 3 puntu - Lotus-Judd (Häkkinen eta Bailey)
  • 11.a - 2 puntu - Lola-Ford (Suzuki eta Bernard)
  • 12.a - 1 puntu - Leyton House-Ilmor (Capelli)


Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Kirola Artikulu hau Kirolari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.