2625 (XXV) ebazpena

2625 ebazpena
Mota	Nazio Batuen Erakundearen Batzar Nagusiaren ebazpen
Argitaratze-data	1970eko urriaren 24a
Argumentu nagusia	Declaration on Principles of International Law Concerning Friendly Relations and Co-operation Among States in Accordance with the Charter of the United Nations (en)
Osatuta
Declaration on Principles of International Law Concerning Friendly Relations and Co-operation Among States in Accordance with the Charter of the United Nations (en)
Lan osoa eskuragarri	un.org…

Nazio Batuen Erakundearen Batzar Nagusiaren 2625 (XXV) Ebazpena Estatuen arteko adiskidetze- eta lankidetza-harremanei buruzko Nazioarteko Zuzenbidearen Printzipioen Adierazpena izan zen, Batzar Nagusiak 1970eko urriaren 24an onartua.

2625 (XXV) Ebazpenak ezartzen du, halaber, nola errespetatu behar duten Estatuek Gutunaren adostasun-eskubidea, eta gaineratzen du, gainera, "Estatu subirano eta independente bat ezartzea, Estatu independente batekin libreki elkartzea edo integratzea, edo herri batek askatasunez zehaztutako beste edozein Estatus politiko sortzea determiNazio askerako eskubidea inplementatzeko moduak direla", erabakira iristeko metodoak nabarmenduz, eta ez emaitza. Hala ere, 2625 (XXV) Ebazpenak Nazioarteko Zuzenbide Publikoaren printzipioak barnebiltzen ditu, eta ondorioz ezarri dezakegu Nazio Batuen Batzar Nagusiaren 2625 (XXV) Ebazpena 1970eko urriaren 24an Estatuen arteko adiskidetze- eta lankidetza-harremanei buruzko Nazioarteko Zuzenbidearen Printzipioen Adierazpena izan zen.

Nazioarteko zuzenbide publikoa eta 2625 (XXV) Ebazpena

Nazioarteko zuzenbide publikoak Estatuen eta Nazioarteko beste subjektu batzuen portaera aztertzen eta arautzen du, balio komun jakin batzuetan oinarrituta. Nazioarteko zuzenbide publikoak Nazioarteko iturri espezifikoetatik sortutako arauak erabiltzen ditu portaera horiek arautu ahal izateko. Hau da, Nazioarteko zuzenbide publikoa Nazioarteko komunitatearen ordenamendu juridikoa da.

Hiru funtzio betetzen ditu Nazioarteko antolamenduak munduan: Lehenik eta behin harreman-eredu originalari eta espezifikoari eusteko funtzioa; Nazioarteko bakea eta segurtasuna babestea du postulatu juridiko nagusitzat. Bestalde interes komuneko helburuak lortzeko gai den Nazioarteko ingurunetik datozen eskakizunetara egokitzeko funtzioa, zeinaren postulatu juridiko nagusia lankidetza orokortua baita da. Eta azkenik, integrazio-funtzioa, Nazioarteko gizarte-taldearen funtsezko zenbait interes kolektiboren inguruko adostasuna indartuko duena. Horren postulatu juridiko nagusia aginduzko eskubide jakin bat sortu eta babestea da.

Nazioarteko zuzenbidea osatzen dute, batetik, Nazioarteko ohiturak, zeina osatzen baitute, aldi berean, Estatuen praktikak, zuzenbidearen printzipio orokorrek eta Estatuen arteko akordioek, tratatuek, itunek, hitzarmenek, Gutunek… hemen sartzen da 2625 (XXV) Ebazpena, Nazio Batuen Gutunarekin bat etorriz Estatuen arteko adiskidetasun harremanei eta lankidetzari buruzko Nazioarteko zuzenbidearen funtsezko printzipioei buruzko adierazpena jasotzen duena.

Nazioarteko zuzenbide publikoaren eginkizuna honako hauek ezartzea da:

1. Nazioarteko Sozietateak, nagusiki Estatu artekoa, deszentralizatua, paritarioa eta zatikatua izanik, harreman-izaera duen egitura juridiko formal bat ezartzen du, berdintasun subiranoaren eta esku-hartze ezaren printzipioek gidatua, 2625 (XXV) Ebazpenean jasoak.
2. Nazioarteko Gizarte konplexu eta dinamiko, unibertsal eta duela gutxi interdependentea, baina heterogeneoa eta zatikatua, izaera instituzionaleko egitura juridiko formal bat eskatzen du, 2625 (XXV) Ebazpenean jasotako lankidetza baketsuaren printzipioak arautua.
3. Nazioarteko Gizarte interdependentea, nolabaiteko instituzionalizazio maila duena, baina Estatu diskrezionalitate handia duena.

Horregatik, Nazioarteko zuzenbide publikoaren esparruan garrantzi berezia du Nazio Batuen Batzar Nagusiaren 2625 (XXV) Ebazpenak.

Aurrekariak: 2625 (XXV) Ebazpena eta 1945ko Gutuna

2625 (XXV) Ebazpenak, batez ere, jada existitzen ziren Nazioarteko zuzenbideko ideia garrantzitsuenak barne biltzen eta garatzen ditu pixkanaka, hala nola 1945eko Gutunean jasotako hainbat printzipio.

1945eko Nazio Batuen Erakundearen Gutunaren 2. artikuluan formulatutako printzipioek Nazio Batuetako organoen eta kideen jokabidearen betebehar nagusiak ezartzen dituzte. Nazio Batuen Erakundea osatzen duten organoen portaera eta Estatu kideen arteko harremanak juridikoki kokatu nahi dituzten antolaketa-arau orokorrak dira. Arau horiek ezartzen dira Nazioarteko bakeari eta segurtasunari eusteko.

Lehen ezarri den bezala, 1945eko Nazio Batuen Gutunean 5 printzipio sartu ziren, eta, ondoren, beste bi gehitu ziren Batzar Nagusiaren 2625 (XXV) Ebazpenaren bidez; 1945eko Nazio Batuen Gutunean jasotako 7 printzipioak, beraz, komunak dira bietan:

• Mehatxua debekatzeko edo indarra erabiltzeko printzipioa.
• Eztabaidak modu baketsuan konpontzeko printzipioa.
• Estatuen barne-jurisdikzioaren salbuespenaren printzipioa.
• Nazio Batuen laguntzaren printzipioa.
• Estatuen berdintasun subiranoaren printzipioa.
• Fede onaren printzipioa.

Ondoren, 2625 (XXV) Ebazpenak barne hartzen ditu 3 printzipioak honako hauek dira:

• Estatuen barne-jurisdikziokoak diren gaietan ez esku hartzeko betebeharrari buruzko printzipioa, Gutunarekin bat etorriz.
• Estatuek elkarren artean lankidetzan aritzeko duten betebeharra, Gutunarekin bat etorriz.
• Eskubideen berdintasunaren eta herrien erabaki askearen printzipioa.

Printzipio horiekin batera, printzipio unibertsal bat ezartzen da, giza eskubideen errespetuaren printzipioa.

Printzipioen zerrenda hori ez da zehatza; aitzitik, printzipioen zerrenda beti irekita dago eta zabaldu egin daiteke, horretarako beharrezkoa den adostasunaren bidez. Estatuen adostasunaren bilakaerak, printzipioen kopuruari ez ezik, horien edukiari eta elkarrekintzari ere eragiten die, eta, batzuetan, haien arteko kontraesanari ere bai.

Aipatutako printzipioak, doktrinaren gehiengoarentzat, Nazioarteko zuzenbide garaikidearen arau-esparrua eta haren nortasun-ikur nagusia dira; izan ere, bere edukiagatik eta jarraitu dituen Estatuko jardunbideagatik, funtsezko posizioa dute ordenamenduan, eta egitura orokorraren adierazpena formalki adierazten dute bilakaera historikoaren etapa honetan.

Indarrean sartzeko prozeduraren inguruan; Nazio Batuko Gutuna 1945eko urriaren 24an indarrean sartu zen eta horko 2. artikuluan 1. artikuluko helburuak lortzeko Nazio Batuek jarraituko dituzten printzipioak agertzen dira. Hor 2625 (XXV) Ebazpenean (XXV) agertzen diren printzipioak agertzen dira. Hala ere, 2625 (XXV) Ebazpenean agertzen den Estatuen arteko eskubide berdintasunaren eta herrien autodetermiNazio eskubidearen printzipioa ez da Gutunean aipatzen.

1961eeko abenduaren 2an; 12 delegazioek (Afganistán, Camboya, Ceilán, Checoeslovaquia, Dahomey, Ghana, Indonesia, Irak, Libio, República Árabe Unida, Rumania y Yugoeslavia) Batzar Nagusian haien programa aurkeztu zuten “Nazioarteko zuzenbidearen printzipioen azterketa Estatuen arteko bizikidetza pazifikoari buruzkoak” gaia sartzeko proposamena eginez.

Seigarren Batzordea “Estatuen arteko bizikidetza pazifikoa” aldatu zuen eta horren ordez “Estatuen arteko adiskidetze eta lankidetza harremanari buruzkoak Nazio Batuetako Gutuna jarraituz” ipini zuen.

Urte bereko abenduaren 18an, Batzar Nagusiak 1686 (XVI) Ebazpena onartu zuen, eta behin-behineko programan ezarri zen: “Laguntasun-harremanei eta Estatuen arteko lankidetzari buruzko Nazioarteko zuzenbidearen printzipioen azterketa, Nazio Batuen Gutunarekin bat etorriz”.

1962an, gaia aztertu ondoren, Batzar Nagusiak 1815 (XVII) Ebazpena onartu zuen, non 7 printzipioren garrantzi gorena aitortzen zen Nazioarteko zuzenbidean eta printzipio hauek garatzeko eta kodifikatzeko ikerketa bat hasiko zela adierazten zen. Hurrengo bileretan printzipio hauek aztertu zituzten eta ere Estatuei eskatu zitzaien idatziz haien iritziak edo iradokizunak aurkeztea.

1963ko abenduaren 16an, (XVIII) 1966 Ebazpenaren bidez, gai honen inguruko komite berezi bat eratu zen: Estatuen arteko Adiskidetasun Harremanei eta Lankidetzari buruzko Nazioarteko Zuzenbidearen Printzipioen Komite Berezia; 1964ko Komite Berezia bezala ere ezagutua. Honen helburua txosten bat egitea zen printzipio hauen garapen progresiborako eta kodifikaziorako.

Behin txostena eginda, Batzorde Nagusiak hau aztertuko zuen 1965ean. Txostenean guztiek adostutako puntuak zeuden eta ere kideek egindako proposamenak eta bukaeran Batzar Nagusiak komitea bereraikitzea erabaki zuen printzipioen azterketarekin eta garapenarekin guztiz bukatzeko.

Mexikoko hirian egin zuen lehen bilera Batzorde Bereziak 1964an, eta, bilera horren ondoren, A/5746 txostena aurkeztu zuen. Txosten horretan 14 kideko Erredakzio Batzorde bat ezarri zen, eta adostasun-puntuak aurkeztuko zituen testu bat prestatzeko ardura eman zitzaion. 1965eko abenduaren 20ko 2103 (XX) Ebazpenaren bidez, Batzorde Berezia berreratu zen, 1815 (XVII) Ebazpenean ezarritako zazpi printzipioen azterketa eta azterketa amaitzeko.

Batzorde Berezia 1966tik 1969raino bildu zen, urtero. Beraz, Komite berezi hau 1969raino egon zen biltzen eta txosten desberdinak aurkeztu zituen. Batzar Nagusiak 2533 Ebazpenaren bidez (XXV), Batzar Nagusiak Batzorde Bereziari eskatu zion 1970eko lehen seihilekoan biltzeko, bere lanarekin jarraitzeko eta amaitzeko, 25. urte mugarako bere lan bukatuta egoteko eta Batzarrean txosten oso bat aurkezteko hogeita bosgarren bilkura-aldian, 1970ean.

Horren ondorioz, 1970 urtearen hasieran komitea gehiagotan biltzen hasi zen eta proiektua amaitu ahal izan zen. Batzar Nagusiak Batzorde Bereziari eskatu zion 1970eko lehen seihilekoan biltzeko, bere lanarekin jarraitzeko eta amaitzeko, horrela lana 25 urteko epearen barruan amaitu ahal izateko. Horren ondorioz, 1970 urtearen hasieran komitea gehiagotan biltzen hasi zen eta deklarazio proiektua bukatu ahal izan zuen.

Deklarazio-proiektua Batzar Nagusiak aztertu zuen hogeita bosgarren bilkura-aldian, 1970ean. Seigarren Batzordeari esleitu zitzaion gaia, eta hark 1970eko irailaren 23tik 28ra aztertu zuen. Eztabaidaren ostean, 64 Estatuk erresoluzio proiektu bat lagundu zuten erankinean deklarazio hau zuena. SeigarrenBbatzordeak erresoluzio proiektu hau onartuko zuen 1970ko irailaren 28an. Seigarren Batzordearen gomendioz, Batzar Nagusiak onartu egin zuen, bozketarik egin gabe, 1970eko urriaren 24ko 2625 (XXV) (XXV) Ebazpena, Adierazpena onartzekoa

2625 (XXV) Ebazpenaren Egitura

Ebazpeneko hitzaurrean printzipioen zerrenda adierazten da, hauen aplikazioak Nazio Batuen helburua lortzen lagunduko duela adieraziz. 2625 (XXV) Ebazpenaren eranskinean adiskidetasun-harremanei buruzko Nazioarteko Zuzenbidearen printzipioei buruzko Adierazpena aztertzen da eta hau onartzen da Nazio Batuen Gutunak garrantzi handia duela Nazioarteko bakeari eta segurtasunari eusteko eta Estatuen arteko adiskidetasun-harremanak eta lankidetza garatzeko.

2625 (XXV) Ebazpenean ezartzen da, Nazio Batuen Gutunak Nazioarteko bakeari eta segurtasunari eusteko duen garrantzia nabarmendu ondoren, Batzar Nagusiak, adierazpenaren testua zabal zabaltzea komeni dela kontuan hartuta, 3 aipamen egiten ditu:

• Nazio Batuen Gutunarekin bat etorriz, Estatuen arteko adiskidetasun- eta lankidetza-harremanei buruzko Nazioarteko Zuzenbidearen printzipioei buruzko Adierazpena onartzen du. Testu hori Ebazpen honen eranskinean dago.
• Batzorde Bereziari aitortzen dio bere lana, eta horren emaitza aitorpena prestatzea izan da.
• Ahalik eta ahalegin handiena egitea gomendatzen du, Adierazpena errekonozimendu orokorrekoa izan dadin

Atarian ezartzen denez, Gutunaren xedapenak bere osotasunean hartuta, eta kontuan hartuta Nazio Batuen proposamenak pixkanaka garatuko direla eta aipatutako 7 printzipioen kodifikazioa sustatuko dela. Ondoren, printzipioak ezartzen dira:

Estatuek, Nazioarteko harremanetan, edozein Estaturen lurralde-osotasunaren edo independentzia politikoaren aurkako mehatxura edo indarraren erabilerara ez jotzeko printzipioa.

Kideek ez dituzte beren Nazioarteko harremanetan erabiliko edo indarra gainerako Estatuen lurralde osotasunaren edo independentzia politikoaren aurka edo beste edozein modu zuzentzaile Nazio Batuen helburuekin. Printzipioak debekatu egiten du Nazioarteko harremanetan indar armatua erabiltzea edo horren mehatxua egitea. Printzipioaren ondorioz, Estatuek ere ez dute eraso-gerren propagandarik egin behar. Printzipioaren objektiboak honako alderdi hauek biltzen ditu:

• Debeku hori indar armatuari bakarrik dagokio.
• Eraso-ekintzak egitea bereziki larritzat jotzen da.
• Indarra erabiltzeko debekua zentzu tradizionalean gerrarik ez dagoen kasuetara zabaltzen da, hala nola indarraren erabilera dakarten errepresalia-ekintzetara, indar irregularren edo banda armatuen antolaketa antolatzera edo sustatzera.
• Ez da zilegi indarraren mehatxua, eta ez soilik indarraren erabilera, eta horrek irregularra bihurtzen du, indarraren baldintzapeko mehatxua dena.

Gaur egun, Nazio Batuen ekintza bat denean edo Nazio Batuek baimentzen dutenean bakarrik erabil daiteke indar armatua, edo, bestela, defentsa legitimoko kasu bat denean.

Bestalde, eskubide honek lotura du herrien libre autodetermiNazioarekin, Estatuek ezin dutelako indarra erabili hauen aurka, haien berdintasun eskubidea eta libre autodetermiNazio eskubidea urratzeko.

Estatuek Nazioarteko eztabaidak bide baketsuen bidez konpontzeko printzipioa, Nazioarteko bakea eta segurtasuna eta justizia arriskuan jar ez daitezen.

2625 (XXV) Ebazpenak funtsezko bi betebehar biltzen ditu:

• Zerbait egiteko betebeharra: gatazkan dauden alderdiek konponbide bat bide baketsuen bidez emateko duten betebeharra. Alderdiak berehala eta zuzen konpontzen saiatuko dira.
• Ez egiteko betebeharra: Ebazpenean ezartzen da gatazka batean parte hartzen duten Estatuek ez dutela egoera larriagotu dezakeen eta Nazioarteko bakeari eta segurtasunari eustea arriskuan jar dezakeen neurririk hartuko.

Horregatik konponketa baketsuaren printzipioa eta mehatxuaren eta indarraren erabileraren debekua printzipio bikiak dira, eta ezin dute bata bestea gabe bizi.

Beraz, gatazkek konponketa baketsua izan ahal dute, Nazioarteko bakerik edo segurtasunik jarri gabe.

Estatuen barne-jurisdikziokoak diren gaietan ez sartzeko betebeharra.

Hemen ezartzen da Estatu batek ezin duela beste Estatu baten barne-aferetan parte hartu zuzenean edo zeharka. Beraz, ez da bakarrik esku-hartze militarra debekatzen, baita beste esku-hartze forma edo mehatxu.

Beste debekatutako esku-hartze forma horien artean daude neurri ekonomikoak, politikoak edo antzekoak hartzea. ere debekatuta egongo da beste Estatu baten lurraldean ekintza armatuak sustatzea. Hau horrela da, Estatu bakoitzak eskubidea duelako bere egitura aukeratzeko.

Eskubide honek ere debekatzen du indarra erabiltzea herri baten bere identitate Nazionala kentzeko.

Estatuek elkarri laguntzeko duten betebeharra, Gutunaren arabera

Estatuek elkarrekin lankidetzan aritzeko duten betebeharraren printzipioa, Gutunarekin bat etorriz, lankidetza unibertsal gisa ulertzen da, lankidetza sozioekonomiko hutsa baino zabalagoa. Hortaz, Nazioarteko bakeari eta segurtasunari eustea edo Giza Eskubideen babesa bezalako gaiak jorratzen dira.

Printzipio hau egikaritzeko ere subiranotasun berdintasunaren eskubidea eta barne gaietan ez sartzeko betebeharra kontuan hartu beharko dute. Gainera, adierazten da lankidetza hau bideratu beharko dela hazkunde ekonomikoa bultzatzera mundu osotik, batez ere garapen bidean dauden herrialdeetan.

Eskubideen berdintasunaren eta herrien determiNazio askearen printzipioa

Bi eskubide hauek Nazio Batuen Gutunean xedatutakoaren arabera egikaritu daitezke eta horretarako Nazio Batuei lagundu beharko diete lankidetza bermatzen Estatuen artean eta kolonialismoarekin bukatuz. Kolonialismo horrekin bukatzeko, Giza eskubideak bermatu beharko dituzte Estatuek eta herriei haien borondatea adierazteko aukera eman. Herri guztiek determiNazio askea dutela zehazten du, horrela haien garapen ekonomiko, sozial eta kulturalerako bidea hautatuz.

Hala ere, horrek ez du esan nahi Estatua baten lurralde batasunaren aurkako edozein ekintza bermatuko denik.

Estatuen berdintasun subiranoaren printzipioa

2625 (XXV) Ebazpenean agertzen den printzipio hau Gutunean agertzen den printzipio horren enuntziatu antzekoa du, baina oso lotuta dauden bi elementu gehitzen ditu:

• Estatu bakoitzak gainerako Estatuekin bakean bizitzeko duen betebeharra.
• Sistema politikoa, soziala, ekonomikoa eta kulturala askatasunez aukeratzeko eta aurrera eramateko eskubidea.

Bietan agertzen diren beste elementuak hurrengoak dira:

• Estatu guztiak berdinak dira juridikoki.
• Subiranotasunaren eskubideak dituzte.
• Estatu bakoitzak gainerako Estatuen pertsonalitatea errepetatu behar du.
• Bortxaezinak dira Estatuen lurralde batasuna eta independentzia politikoa.

Gutunean ezarritakoaren arabera, garrantzitsua da berdintasun subiranoa, Nazio Batuen helburuak bete ahal izateko beharrezkoa baita.

2625 (XXV) Ebazpenean ezartzen da, halaber, herrien eskubide-berdintasunaren eta determiNazio askearen printzipioa oso garrantzitsua dela berdintasun subiranoaren printzipioaren errespetuan oinarritutako adiskidetasun-harremanetarako.

Estatuek, Gutunaren arabera, beren betebeharrak fede onez betetzeko printzipioa.

Oro har, 2625 (XXV) Ebazpenak berresten du Estatuek fede onez bete behar dituztela Nazioarteko akordioen betebeharrak, bai eta Nazioarteko Zuzenbideko Printzipio eta arauen arabera hartutakoak ere.

Adierazpenaren horren arabera, Estatuak ahalik eta lasterren konpontzen saiatuko dira gatazkak, eta, horregatik, gatazkan parte hartzen duten alderdiek betebeharra dute, gatazka beste modu baketsu batzuen bidez konpontzen saiatzeko bitarteko baketsuetako baten bidez konponbiderik lortzen ez bada.

Hortik Estatuentzat Nazioarteko bakea eta segurtasuna arriskuan ez jartzeko betebeharra sortzen dela ulertzen da; izan ere, aldez aurretik aipatu dugun elementu formalik gabe, Nazioarteko Zuzenbideak ez du kezkatzen Nazioarteko eztabaidarik.

Bestalde, printzipio honetan zehazten da Nazioarteko tratatu bateko betebeharrak talka egiten dutenean Nazio Batuetako Gutuneko betebeharrekin, azken hauek nagusituko direla.

Ondoko aplikazioa

Nazioarteko lankidetza-eredu klasikoenak, Bigarren Mundu Gerraren ondoren herabeki zirriborratuak eta emaile eta hartzaileetan oinarrituak, eredu berri bat ekarri du, 2625 (XXV) Ebazpenean herabeki jasotzen den arren, 2030 Agendan eta Garapen Iraunkorreko Helburuetan garatu eta txertatu dena, lankidetza-printzipioaren azken bilakaera.

Estatuek, Nazio Batuen Erakundearen esparruan ere, 2030 Agenda onartu zuten 2015ean. Agenda horretan, gehien behar dutenei laguntzeko eta laguntzeko nahiak jasotzen dira, eta, berariaz adierazten ez badute ere, honako gai hauei egiten diete erreferentzia: pobrezia desagerraraztea, giza eskubideekiko errespetua, berdintasuna, hainbat eremutako lankidetza (kulturaren eta irakaskuntzaren aurrerapena barne), 1945etik hona aipatuak.

2030 Agenda izeneko beste dokumentu batean, Estatuek munduari eragiten dizkioten arazoak islatzen dituzte, eta hamabost urtean bete beharreko helburuak eta xedeak finkatzen dituzte.

Nazioarteko lankidetzaren printzipioak agertutako bilakaerak hainbat erronka dakarzkio Nazioarteko zuzenbideari, eta horiek agerian jarri behar dira, besteak beste, 2625 (XXV) Ebazpena idaztea eta lankidetzan aritzeko betebeharrak zer betebehar biltzen dituen zehazteko beharra.

Izan ere, betebehar terminoa honela bana daiteke: alde batetik, Nazioarteko zuzenbideak Estatuei ezartzen die elkarlanean aritzeko betebeharra, bakea mantentzea eta giza eskubideak sustatzea aipatuz; eta, bestetik, Estatuek lankidetzan jardun behar dute mundu osoan hazkunde ekonomikoa sustatzeko, batez ere garapen bidean dauden herrialdeentzat.

2030 Agendak eta garapen jasangarriko bere hamazazpi helburuek Gerra Hotza amaitu ondoren 1970eko 2625 (XXV) Ebazpenarekin hasi zen Nazioarteko lankidetza-eredu berri bati erantzuten diote, eta ordutik Nazioarteko Erkidegoak izan duen aurrerapenaren arabera garatzen joan da. Nazioarteko lankidetza, beraz, etengabe aurrera doan prozesu bizia da, eta eredu berri bat hartu du: garapen iraunkorra. 2030 Agendako helburu desberdinak dira, hain zuzen ere, garapen iraunkorra gauzatzea helburu duten Nazioarteko gizartearen jarduteko moduak eraldatzen ari direnak.

Horregatik, lortu beharreko helburuak asko eta itxaropen handikoak dira, baina, hala eta guztiz ere, garapen iraunkorreko helburu horiek bizi garen errealitatea eta mundu hobea eraikitzeko nahia erakusten digute.

Ikus, gainera

• Zuzenbide
• Nazio Batuen Gutuna
• Nazio Batuen Erakundea
• Nazio Batuen Batzar Nagusia
• Autodeterminazio

Bibliografia

• Naujoël. (s/f). 1.5. Los principios básicos del Derecho internacional contemporáneo. Derechouned.com. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua:https://web.archive.org/web/20230502133824/https://derechouned.com/libro/internacional/3732-principios-del-derech+o-internacional
• RESOLUCIÓN 2625 (XXV) (XXV) de la Asamblea General de Naciones Unidas, de 24 de octubre de 1970, que contiene la declaración relativa a los principios de derecho internacional referentes a las relaciones de amistad y a la cooperación entre los Estados de conformidad con la Carta de las Naciones Unidas. (2010, junio 24). Derecho Internacional Público - www.dipublico.org. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://www.dipublico.org/3971/resolucion-2625+(XXV)-xxv-de-la-asamblea-general-de-naciones-unidas-de-24-de-octubre-de-1970-qu+e-contiene-la-declaracion-relativa-a-los-principios-de-derecho-internacional-referente+s-a-las-relaciones-de/
• Resoluciones de la Asamblea General -25° período de sesiones. (s/f). Www.un.org. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://www.un.org/es/documents/ag/res/25/ares25.htm
• Derecho de libre determinación de los pueblos - DHpedia. (s/f). Wikis.cc. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://dhpedia.wikis.cc/wiki/Derecho_de_libre_determinaci%C3%B3n_de_los_pueblos
• Declaración sobre los principios de derecho internacional referentes a las relaciones de amistad y a la cooperación entre los Estados de conformidad con la Carta de las Naciones Unidas. (n.d.). 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://legal.un.org/avl/pdf/ha/dpilfrcscun/dpilfrcscun_ph_s.pdf
• Vázquez-Serrano, I. (2021). De la Resolución 2625 (XXV) a la «Agenda 2030». Un nuevo modelo de cooperación internacional. Anuario español de derecho internacional, 37, 279–318. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://doi.org/10.15581/010.37.279-318
• United Nations General Assembly. (s/f). A/RES/25/2625 (XXV) - Declaration on Principles of International Law concerning Friendly Relations and Co-operation among States in accordance with the Charter of the United Nations - UN Documents: Gathering a body of global agreements. Un-documents.net. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: http://www.un-documents.net/a25r2625+(XXV).htm
• Kohona, P. T. B. (2002). The United Nations Treaty Collection on the Internet – developments and challenges. International Journal of Legal Information, 30(3), 397–425. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://doi.org/10.1017/s0731126500010118
• Potenciación de la coordinación de la asistencia humanitaria de urgencia de la Organización de las Naciones Unidas — Declaración del presidente del Comité Internacional de la Cruz Roja, señor Cornelio Sommaruga, en la Asamblea General de las Naciones Unidas (Nueva York, 20 de noviembre de 1992). (1993). Revista Internacional de La Cruz Roja, 18(115), 50–57. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://doi.org/10.1017/s0250569x00016599
• El Estado en el Derecho Internacional Público. (2019). En Derecho Internacional Público Contemporáneo (pp. 387–570). J.M Bosch. 2022ko abenduaren 7an berreskuratua: https://vlex.es/vid/derecho-internacional-publico-773662337

Kanpo estekak

• Datuak: Q7888403