Ainuera
| Ainuera アィヌ・イタㇰ Aynu itak' |
||
|---|---|---|
| Lurralde eremua: | Japonia | |
| Eskualdea: | Hokkaido | |
| Hiztunak: | 10 inguru (2007an)[1] | |
| Hizkuntza familia: | Ezezaguna | |
| Estatus ofiziala | ||
| Hizkuntza ofizialtzat duten lurraldeak: | ez du | |
| Erakunde araugilea: | ez du | |
| Hizkuntza kodeak | ||
| ISO 639-1: | ez du | |
| ISO 639-2: | ain | |
| ISO 639-3: | ain
NAF oharra |
|
Ainuera (ainueraz: アィヌ・イタㇰ Aynu itak, ˈainu iˈtak ahoskatua; japonieraz: アイヌ語 Ainu-go) Japoniako Hokkaido uharteko ainu etniaren hizkuntza da. Tipologikoki alderdi zenbaitetan japonieraren antzekoa bada ere, bertze ezein hizkuntzarekiko ahaidetasunik gabeko hizkuntza isolatutzat jo ohi da ainuera.
XX. mendera arte Errusiako Sakhalin uharteko hegoaldean hitz egiten zuten, eta Kuriletan ere hiztun gutxi batzuk baziren. 1994an Sakhalingo azken hiztuna zendu zen.
Ainuierazko literatura ahozkoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ahozko tradizio aberatsa dute ainuek, Jukar derizten heroi-sagak oinarri.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Bradley, D. (2007), Languages of Mainland South-East Asia, The vanishing languages of the Pacific Rim, Oxford: Oxford University Press, 301–336. orrialdea.
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Patrie, James (1982). The Genetic Relationship of the Ainu Language. Honolulu: The University> Press of Hawaii. ISBN 0-8248-0724-3.
- Tamura, Suzuko (2000). The Ainu Language. Tokio: Sanseido. ISBN 0-8248-0724-3.
- Vovin, Alexander (1993). A Reconstruction of Proto-Ainu. Leiden: E. J. Brill. ISBN 4-385-35976-8.
- Shibatani, Masayoshi (1990). The Languages of Japan. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-36918-5
Kanpo loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- (Ingelesez) Ainuerazko erranak
- (Japonieraz) Ainuerazko ikasgaiak - Sapporo TV
- (Japonieraz)Ainuerazko hitz-arrola
- (Ingelesez) Ainuera Ethnologuen
 |
Artikulu hau hizkuntzei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |
