Damián Ibarguren Gauthier

Wikipedia, Entziklopedia askea
Damián Ibarguren Gauthier

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakDamián Ibarguren Gauthier
JaiotzaFray Bentos (en) Itzuli, 1970 (53/54 urte)
Herrialdea Uruguai
Familia
AitaJuan Carlos Ibarguren Alzáibar
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakmargolaria

Damian Ibarguren Gauthier (j. Fray Bentos, Río Negro, Uruguai, 1970) margolari eta muralista uruguaitarra da. 1993tik marrazkilari tekniko, 3D modelatzaile eta animatzaile lanetan ari da.

Prestakuntza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nire ametza
Kapelak
Fray Bentosko murala

Haurtzaroan Paraná eta Buenos Airesen (San Justo) bizi izan zen.1980tik 1985era gurasoekin eta ahizparekin bizi izan zen Ronnebyn, Suedian, eta bertan marrazketa eta pintura eskolak jaso zituen bere aitaren eskutik, margolari hura ere. Eskolako hainbat pintura tailerretan ere parte hartu zuen.

1985ean, Uruguaik demokrazia berreskuratu ostean, Fray Bentosera itzuli zen. 1990ean Montevideora joan zen Arkitektura Fakultatean (Errepublikako Unibertsitatea) sartzeko. Ez zuen prestakuntza akademikorik pinturan, baina Montevideoko marrazki eta pintura tailerretan parte hartu zuen Lilyan Garcíarekin (2005-2006), Buenos Airesen Marcela Cortirekin (2007-2009) eta Caracasko Arte Ederren Museoan (Venezuela) Abilio Padrónekin (2009-2010).

Obra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere lehen lanak, gehienetan, kartoi gainean margotuak izan ziren, gero mihisera pasatuz, oinarri zurrun bati lotuta kartoi gisa lan egiteko. Erakusketa indibidual eta kolektiboak egin ditu Uruguain, Argentinan, Suedian, Espainian, Irlandan eta Libanon eta bere margolanak Irlanda, Espainia eta Argentinako galerietan daude ikusgai. Bere banakako erakusketen artean, nabarmentzekoa da Cuando lleguemos está mamá (2012), Montevideoko Lege Jauregian (Uruguai) [1] eta Rêves en couleurs depuis l'Uruguay, [2] Kaslik-eko Saint-Esprit Unibertsitatean (Beirut, Libano) [3]

Hogei mural baino gehiago egin ditu Uruguain eta bi Libanon. Horien artean, aipatzekoa da En La Iglesia Algortako (Río Negro) elizaren fatxadan, eta Almacén de Ramos Generales, biak NBEk sarituak Giza Eskubideen Adierazpen Unibertsalaren 60. urteurrena zabaltzea helburu duen lehiaketan; [4] [5] Uruguay, Jisr el-Watiko (Libano) Uruguaiko Sarbide Eskolan [6] eta Libaneses en Uruguay, Dar Baachtar (Libano) erdiko plazako eraikin publiko batean [7] El Mundo-n, Casa Blancako (Paysandú, Uruguai) ikastetxe baten fatxada nagusian egina, Mario Sarabí, Ángel Juárez eta Rito Rodríguez artisten lankidetza izan zuen. [8] 2013ko abenduan, La mesa de la felicidad egin zuen San Gregorio Polancokoan, Tacuarembón (Uruguai), “20 años en un año” batzordeak gonbidatuta [9] [10]

Beste jarduera batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2008ko urrian, Piedras Coloradasen (Paysandú) ospatu zen "Duelo de Pintores" izeneko nazioarteko pintura topaketa antolatu zuen, non Argentina, Txile eta Uruguaiko 32 margolarik parte hartu zuten.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «Una muestra con memoria» Cuando lleguemos está mamá (Diario La República).
  2. ↑ «L'Orient Le Jour» Rêves en Couleurs depuis l'Uruguay (Le quotidien Libanais d'expression française).
  3. ↑ «USEK» Rêves en Couleurs depuis l'Uruguay (Université Saint-Esprit de Kaslik).
  4. ↑ «Activos pintores crearon en Algorta y Arroyo Negro» En la iglesia (El Telégrafo).
  5. ↑ «Artistas plásticos reciben distinción de la ONU» Almacén de Ramos Generales (El Telégrafo).
  6. ↑ «Murales uruguayos en escuela libanesa para alejar fantasmas de la guerra» Murales en Líbano (El Diario).
  7. ↑ «El Observador» Murales en Líbano.
  8. ↑ Lemes, Eduardo "Chito". (2013). «El mundo desde la mirada de un niño» 24 de Noviembre (El Telégrafo) (p.15).
  9. ↑ San Gregorio de Polanco marca "tendencia mundial". El País.
  10. ↑ «Mural en San Gregorio de Polanco» La mesa de la felicidad (San Gregorio de Polanco Digital).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Damián_Ibarguren_Gauthier&oldid=9211105"(e)tik eskuratuta