Duelu
Duelua bi pertsonaren arteko borroka da, irain bat garbitzeko, lekukoen aurrean, eta gehienetan armak erabiliz, egiten dena.[1] Erritualizatuta eta araututa egon ohi da, eta aldez aurreko erronka (riepto) edo desafio baten ondorioa izan ohi da, bi aldeetako batek edo biek edo beste batek egindako irain batetik sortutako etsaigotik sortua. Ohore eta mendeku kontzeptu klasikoekin lotuta dago, Erdi Aroan Jainkoaren epaia edo ordalia deiturikoarekin zerikusia izanda.
Jada Homeroren Iliadan, Paris eta Menelaorena edo Hektor eta Akilesena bezalako dueluak agertzen ziren. Batzuetan, gatazka kolektiboak saihesteko ohitura ere bilakatu zen, txapeldunen edo horiek erabakitzen dituzten gerlari-talde txikien arteko borroka berezi batera murriztuz; adibiderik nabarmenena horaziotarren eta kuriaziotarren arteko borroka izan zen, Tito Livio historialari erromatarrak kontatzen duena, galera handirik gabe Erromaren eta Alba Longaren arteko gerra bat konpontzeko; horren baliokidea, Biblian, David hebrearraren eta Goliath filistearren arteko borroka da. Baina bi gizonen arteko duelua jatorrizko germaniar praktika bat da: Erdi Aroko borroka bidezko epaia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskaltzaindia. Duelu. in: Euskaltzaindiaren Hiztegia..
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
|
Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |