Etilendiamina

Etilendiamina
Formula kimikoa	C2H8N2
SMILES kanonikoa	2D eredua
MolView	3D eredua
Konposizioa	Nitrogeno eta karbono
Mota	Diamina
Ezaugarriak
Dentsitatea	0,91 g/cm³ (20 ℃, likido)
Errefrakzio indiziea	1,4565 (20 ℃, 589 nm)
Azidotasuna (pKa)	9,98 (ezezaguna)
Momentu dipolarra	1,99 D
Fusio-puntua	8,3 ℃ ; 10 ℃ ; 11,1 ℃
Irakite-puntua	116,1 ℃ (760 Torr); 117 ℃ (101,325 kPa)
Fusio-entalpia	1,99 D
Lurrun-presioa	11 mmHg (20 ℃)
Masa molekularra	60,069 Da
Arriskuak
NFPA 704	3 3 0
Lehergarritasunaren beheko muga	2,5 % (V/V)
Lehergarritasunaren goiko muga	12 % (V/V)
Denboran ponderatutako esposizio muga	25 mg/m³ (10 h, Ameriketako Estatu Batuak)
Flash-puntua	34 ℃
IDLH	2.460 mg/m³
Identifikatzaileak
InChlKey	PIICEJLVQHRZGT-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia	107-15-3
ChemSpider	13835550
PubChem	3301
Reaxys	605263
Gmelin	30347
ChEBI	1098
ChEMBL	CHEMBL816
NBE zenbakia	1604
RTECS zenbakia	KH8575000
ZVG	32650
DSSTox zenbakia	KH8575000
EC zenbakia	203-468-6
ECHA	100.003.154
CosIng	95268
RxNorm	4158
Human Metabolome Database	HMDB0031225
UNII	60V9STC53F
KEGG	D01114
PDB Ligand	EDN

Etilendiamina konposatu organikoa da diaminen familiakoa H₂NCH₂CH₂NH₂ formula duena. Amoniakoaren antzeko usaina duen likido kolorgea eta sukoia da^[1]. Erabilera zabala du sintesi organikoan erreaktibo gisa.

Sintesia

Industrian etilendiamina prestatzen da 1,2-dikloroetanoa amoniakoz tratatuz presiopean eta 180 C-tan ur-ingurunean^[2].

Etanolaminatik abiatuta ere presta daiteke^[3].

Etilendiamina produktu kimiko industrial asko prestatzeko baliatzen da. Izan ere, azido karboxilikoekin (gantz-azidoak tartean), nitriloekin, alkoholekin, anhidridoekin eta zetonekin erreakzionatzen du. Halaber, bi amina talde izateak imidazolaren moduko heterozikloak eratzeko aukera damaio. Koordinazio-kimikan bi talde horiek medio bi hotzeko estekatzaile moduan jokatzen du.

Etilendiaminak amonikoak eta pisu molekular txikiko beste aminak bezala azala eta arnas-aparatua narritatzen du, bereziki ingurune hezeetan.

↑ (Ingelesez) PubChem. «Ethylenediamine» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (kontsulta data: 2022-12-15).
↑ (Ingelesez) Eller, Karsten; Henkes, Erhard; Rossbacher, Roland; Höke, Hartmut. (2000-06-15). Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA ed. «Amines, Aliphatic» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA): a02_001. doi:10.1002/14356007.a02_001. ISBN 978-3-527-30673-2. (kontsulta data: 2022-12-15).
↑ (Alemanez) Arpe, Hans-Jürgen. (2007). Industrielle Organische Chemie,, 275 or..