Munarriko Landako Estazio Megalitikoa

Wikipedia, Entziklopedia askea

Munarriko Landako Estazio Megalitikoa Bizkaiko aztarnategi megalitiko garrantzitsua da nahiz eta monumentu asko ez izan, zazpi besterik ez, baina mota askotarikoaz: tumuluak, trikuharriak, egitura bat. Estazioa Berango, Sopela eta Urduliz herrien lurraldetan dago. Estazio horretan monumentu-multzo ugari dago eta oso gertu daude elkarren artean. Gizakien presentzia handia dago inguru horietan eta horrek monumentuen kontserbazioa arriskuan jar dezake.

Kronologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kronologia orokorra: Brontze Aroa, Kalkolitoa / Eneolitoa, Burdin Aroa, Neolitoa, K.a. 3000 eta 900 urte artekoak.

Kokapen geografikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udalerriak: Urduliz, Sopela eta Berango. Txorierri eta Ibaizabal bereizten dituen mendilerroko azken mendiak dira. Ia itsasoraino iristen dira; horregatik alturak behera doaz eta altitude erlatiboak baxuan dira: 100 eta 200 metro artekoak. Kotarik altuena Munarriko Landak du, 256 metroko altuera. Lurrari dagokionez, berriz, harearrizkoa da.

Sailkatutako monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inguru horretan hogeita monumentu aurkitu dira.

Trikuharriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiru katalogatu dira:

  • Goikogana
  • Munarriko Landa 1
  • Saierriko Landa 1

Tumuluak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lau dira:

  • Munarriko Landa 2
  • Saierriko Landa,
  • Saierri Muinoa
  • Saierriko Landa 2

Egoera legala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazio megalitikoa Monumentu Multzoa eta Kultura Ondasuna deklaratu zuen Eusko Jaurlaritzak 2009ko martxoaren 6an.[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]