Justiniano II.a

Justiniano II.a Bizantziar Inperioko txanpon batean. Alde batean agintaria azaltzen da, bestean Jesukristo

Justinianus II —grezieraz Ιουστινιανός Β´— (Konstantinopla, 669- Damatris, Bitinia, 711 urteko azaroak 4) Bizantziar Inperioko agintaria izan zen 685 urtetik 695era doan lehen aginte batean eta 705etik 711ra doan beste batean bi epe horien artean agintea Tiberio III.a eta Leontzio jeneralek lapurtu ziotela. Rhinometos ezizenez ere ezaguna (Ρινότμητος sudur moztua grekeraz.).

Konstantino IV.aren seme, bere aitak, Justiniano tronuratua izan zedin, bere anaia Heraklio eta Tiberio elbarritu zitzatela agindu zuen. Bere anaiak joko politikotik kanpo 685. urtean enperadore izendatua izan zen.

Bi erregealdi izan zituen, zenbait jeneralen estatu kolpeak zirela medio artean atzerriratua izan baitzen.

Lehen erregealdia

Justiniano II.aren lehen erregealdiaren (685-695) hasiera oparoa izan zen. Konstantino IV.ak, Justinianoren aitak, ekialdeko mugak finkatu eta mantendu zituen eta omeiar Kalifak tributuak bidaltzen zizkion bizantziarrei. Justinianok Omeiatarren tributuen goratzea eta Zipreko zati baten kontrola lortu zuen, honetaz gain Kalifatoarekin Armenia eta Iberia (Bizantziarren Iberia probintzia gaur egungo Georgiako errepublika litzateke, ez iberiar penintsula) eskualdeetako zergen elkarbanatzea hitzartu zuen.

Ekialdean bakea zenez Justiniano mendebaldeko arazoak argitzeari ekin zion, Balkanetan bereziki. 687/88 urteetan dagoeneko Asia Txikian egoitza zuten zenbait zaldunei tropa Traziara birbideratu zituen bulgariar eta eslaviarren kontrako kanpainetan haritzeko. Mendebaldeko ejertzitoa berrindartu zuenean 688. eta 689. urteetan eslaviarren kontrako kanpaina handi bati ekin zion. Bulgariarrekin lehen leia batean jardun ostean Tesalonika aldera jo zuen. Konstantinoplatik Tesalonikarako bidean ejertzitoak tartean lurrak okupatu zituzten eslaviar ugariri aurre egin behar izan zien. Bi hirien arteko bidea egitea arrakasta militarra izan zen, Tesalonika inperioko bigarren hiria baitzen. Justiniano Tesalonikara iritsi zenean sarrera triunfal bat ospatu zuen eta San Demetrioren (hiriko zaindariaren) elizari opariak egin zizkion.

Erbesteratze politika

Bulgariar eta eslaviarren aurka atxiloturiko presoak Opsikiongo (gaur egungo Anatolia) eskualde edo themara bidali ziren eskualde honek biztanleria asko galdu baitzuen arabiarren aurkako liskarretan. Birpopulatze politika hau arras arrakastatsua izan zen lur jota zeuden eskualdeetako ekonomia eta demografia berpiztu baitzituen. Gainera inperioko biztanle bihurtu berri zen biztanleria eslaviarrak 30.000 gudari biltzen zituen Bizantzioko kanpainetan erabil zitezkeenak.

Eslaviarren mugimendua ez zen mota honetako politikaren erakusle bakarra izan. Mardaita deritzan herria inperioko ekialdeko mugatik greziara aldatu ziren. Mardaitek musulmanei denbora luzez aurre egin ostean hauekin kolaboratzen hasiak ziren nahiz eta kristau zaharrak izan eta adiskidantza hau ekiditeko esan bezala marinel lanetara ohitu behar izan ziren Peloponesoan, Zefaloniako uhartean, Nikopolisen eta Attalian, azken hau Asia Txikiko Panfiliako kostaldean. Politika beraren ondorioz eskualdez aldatuak izan zirenen artean Txipreko biztanleak izan ziren, hauek Zizikoko eskualdera aldatu ziren, izan ere Konstantinoplako setioa izan zenean biztanle asko galdu zituen eta marinelen beharrean zen.

Txipretarren leku aldatzeak kaliferriaren interesekin egin zuen topo. Justiniano IIak, indartsuagoa zelakoan, ez zien Abd al-Malik-en kexuei jaramonik egin honen ondorioz gerrari berriz ere ekin ziotelarik. 692 eta 693 artean inongo arrakastarik izan ez zuen kanpaina antolatu zuen arabiarren kontra izan ere kanpaina honetara eramandako gerlari eslaviarrak arabiarren aldera pasa ziren. Armenian, Sebastopolisetik gertu sekulako kolpea jaso zuten bizantziarrek eta bide batez eskualde hartan geratzen zitzaizkien domeinuak galdu zituzten. Arabiarrek euren lagun eslaviar berriak Siriara bidali zituzten han bizi zitezen eta handik aurrera inperio bizantziarraren aurkako gerletan erabili zituzten.

Aurrekoa Konstantino IV.a	Bizantziar agintaria 685 - 695	Ondorengoa Leontzio
Aurrekoa Tiberio III.a	Bizantziar agintaria 705 - 711	Ondorengoa Filipiko

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Justiniano II.a