Manuela Vargas
| Manuela Vargas | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Manuela Hermoso Vargas |
| Jaiotza | Sevilla, 1941 |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | Madril, 2007ko urriaren 12a (65/66 urte) |
| Hobiratze lekua | San Fernando hilerria |
| Heriotza modua | berezko heriotza: minbizia |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | flamenko-dantzaria eta koreografoa |
| Jasotako sariak | ikusi
|
| Izengoitia(k) | Manuela Vargas |
| Genero artistikoa | flamenkoa |
   | |
.svg){kind=small}
Manuela Hermoso Vargas (Sevilla, 1941 – Madril, 2007ko urriaren 12a)[1] flamenko espainiarreko dantzari ijitoa izan zen, artistikoki Manuela Vargas izenez ezaguna.[2]
Dantzari ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Manuela Vargas hamabi urte zituela hasi zen lanean "El Guajiro" tablaoan, Enrique El Cojo maisuarekin, eta handik Madrilgo "El Duende" tablaora joan zen. Bere aukera handia 1964an iritsi zitzaion, Parisko Nazioen Antzokiko Nazioarteko Dantza Saria irabazi zuenean, José Monleónen Antología dramática del flamenco ikuskizunarekin.[3]
1965ean New Yorkeko Mundu Feriako pabiloi espainiarrean izan zen,[4] eta 1966an lau astez aritu zen Londresko "Prince of Wales" antzokian. 1969an garaipen nabarmena lortu zuen Buenos Airesko Avenida Antzokian, eta bira amerikarretik itzultzean Jerez de la Fronterako Flamenkologia Katedraren Dantza Flamenkoko Sari Nazionala jaso zuen,[5]
Nazio mailan, bere konpainia izateaz gain, muntaia garrantzitsuetan parte hartu zuen, hala nola Medean, Miguel Narrosen zuzendaritzapean, 1984an; Federico García Lorcaren Así que pasen cinco años , Zentro Dramatiko Nazionalaren bertsioan (1989), eta erakunde berarekin: Rafael Albertiren La Gallarda (1992). Aipatzekoak dira, besteak beste, La petenera, El Sur y Fedra.
Sevillako Expo'92 inaugurazio-ekitaldian izan zen. 1969an Mark Stevensekin batera, Jaime Caminoren España otra vez filma egin zuen. Zinemaren munduan oso ezaguna izan zen azken lankidetza Pedro Almodóvarren La flor de mi secreto filmean, Joaquín Cortésekin batera.[6]
Sariak eta aitortzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 1964an Parisko Nazioen Antzokiko Nazioarteko Dantza Saria irabazi zuen, José Monleónen Antología dramática del flamenco ikuskizunarekin.
- 1969an Jerez de la Fronterako Flamenkologia Katedraren Dantza Flamenkoko Sari Nazionala.
- 2006an Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina.[7]
Bizitza pertsonala[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bi alaba izan zituen Horacio Camino Serranorekin, Rocío eta Macarena, eta 2007ko urriaren 12an hil zen Madrilen, 66 urte zituela, aspalditik zuen minbizia zela eta, Sevillako San Fernando hilerrian lurperatu zuten.[7]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ «MANUELA VARGAS - BAILAORES/AS - El Arte de Vivir el Flamenco» elartedevivirelflamenco.com (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
- ↑ «Biografía de Manuela Vargas (Su vida, historia, bio resumida)» www.buscabiografias.com (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
- ↑ «Manuela Vargas — Danza.es» www.danza.es (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
- ↑ Zatania, Estela. (2020-09-09). «Manuela Vargas en la Feria Mundial de Nueva York» Expoflamenco (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
- ↑ «Manuela Vargas, creadora de un estilo propio» Instituto Andaluz del Flamenco 2017-08-14 (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
- ↑ «En la Memoria: Manuela Vargas» Revista La Flamenca 2014-12-30 (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
- ↑ a b EFE. (2007-10-14). «Último adiós a Manuela Vargas» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-01-23).
