Mary Paz Pondal

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mary Paz Pondal
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMary Paz Pondal
JaiotzaOviedo, 1942ko urriaren 8a (81 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktorea
IMDB: nm0690362 Edit the value on Wikidata

Mary Paz Pondal (Oviedo, Asturias, 1942ko urriaren 8a) asturiar antzerki, zinema eta telebistako aktorea da. Ibilbide profesional luzea egin du, besteak beste, Luis Buñuel, José Luís Garci eta Narciso Ibáñez Serrador zuzendari ospetsuekin.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haurtzaroan eta gaztaroan, ongintzako jaialdi ugaritan aritu zen Asturiasen. Hamasei urte zituela Madrilera joan zen Arte Dramatikoa ikastera Mercedes Prendesekin, eta bikain bat lortu zuen. Fernando Pereira antzerki-zuzendariarekin ezkonduta egon zen 1972tik 2004ra bitartean. Seme bat izan zuten.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere lehen urrats profesionalak 1956an eman zituen, Milagros Lealekin batera, La Celestina piezan, Melibearen pertsonaiari bizia emanez.[1]

Zineman[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Handik hiru urtera, 1959an egin zuen debuta zineman, César Fernández Ardavínen El Lazarillo de Tormes filmeko bigarren mailako paper txiki batean. Hurrengo 50 urteetan berrogeita hamar filma baino gehiago egin zituen. TVEn ere karrera bizia izan zuen. Bere filmografian zehar, aktoreak hainbat genero interpretatzeko aukera izan zuen, besteak beste, drama (José María Elorrietaren Canción de cuna, 1961; Ana Mariscalen El camino, 1963) eta komedia (Javier Agirre Fernándezen El astronauta, 1970; Mariano Ozoresen La graduada, 1971; Pedro Lazagaren El padre de la criatura, 1975, Paco Martínez Soriaren ondoan, Rafael Gilen Las autonosuyas, 1983. Gainera, Luis Buñuelen Tristana (1970) maisulanean parte hartzeko aukera izan zuen.

Parte hartu zuen film batzuk Monte-Carloko Telebista Jaialdian saritu zituzten: Historias de la Frivolidad, Narciso Ibáñez Serradorrek zuzendutako telefilma, 1968an saritu zuten, eta Pedro Amalio Lópezen Un nuevo Rey Midas, 1969an aipamen berezia eginez.[2][3]

Antzerkian[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Antzerki-jarduera ere bizia izan du. Hamalau urte zituela, Sevillako San Fernando antzokian egin zuen debuta, Melibea pertsonaiarekin, eta Milagros Leal alcahuetarena egiten zuenarekin, José Osunak zuzenduta.[4] 1960aren hasieratik, Madrilgo agertoki nagusietan parte hartu zuen aktore handiekin batera, hala nola, Juanjo Menéndez (El pecado vive arriba, 1960),[5] Jorge Vico (Los inocentes de la Moncloa, 1964),[6] Antonio Casal (¡Quiero ver a Miusov!, 1966) .[7] Eta paper gogoangarriak ere egin zituen ¡Ay Molinera! Luis Escobarrek zuzendu zuen Victoria Erregina Antzokian. Tauletan izan zuen presentzia lau hamarkada baino gehiagoan luzatu zen, eta komikoekin ere lan egin zuen, hala nola Manolo Codesorekin No despiertes a la mujer de tu prójimo (1970) eta Zori y Santosekin A media luz los tres (1977).[8]

Poesia-errezitaldietan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

80ko hamarkadan Tirso de Molina antzerki-konpainiako buru izan zen, Carlos Lemosekin batera. Besteak beste, Edgar Nevilleren El baile (1982) antzezlana taularatu zuen. 1990eko hamarkadan, Antonio Machado, Federico García Lorca eta Miguel Hernándezen poesia-errezitaldiak irakurri zituen, eta 1999an itzuli zen Juan José Alonso Millánen La novia del príncipe lanarekin, Juanito Navarrorekin batera.

Antzerkia (hautaketa)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • El pecado vive arriba (1960).
  • Los inocentes de la Moncloa (1964).
  • ¡Quiero ver a Miusov! (1966).
  • Ay molinera (1967).
  • La viuda de Dupont (1968).
  • La Celestina (1969).[9]
  • No despiertes a la mujer de tu prójimo (1970).
  • El afán de cada noche (1975).
  • A media luz los tres (1977).
  • El baúl del los disfraces (1982)
  • El baile (1982)
  • La decente (1988).
  • El rayo (1990).
  • Don Juan Tenorio (1990).
  • La novia del príncipe (1999).
  • Gente guapa... gente importante (2000).[10]
  • Covid 19 (2020)

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Entrevista. 11 de noviembre de 1999.
  2. ↑ «ABC (Madrid) - 25/02/1968, p. 99 - ABC.es Hemeroteca» hemeroteca.abc.es.
  3. ↑ «ABC (Madrid) - 15/02/1969, p. 60 - ABC.es Hemeroteca» hemeroteca.abc.es.
  4. ↑ País, Ediciones El. (11 de noviembre de 1999). Entrevista | MARY PAZ PONDAL ACTRIZ "Mucha gente relaciona el teatro con el aburrimiento". ISSN 1134-6582..
  5. ↑ Infanta Beatriz, "El pecado vive arriba". 19 de abril de 1960.
  6. ↑ Estreno de "Los inocentes de la Moncloa" en el Teatro Cómico. 29 de enero de 1964.
  7. ↑ "¡Quiero ver a Miusov!", pieza de mecanismo, en el Teatro Cómico. 10 de septiembre de 1966.
  8. ↑ «ABC (Madrid) - 13/11/1967, p. 114 - ABC.es Hemeroteca» hemeroteca.abc.es.
  9. ↑ Éxito de "La Celestina", representada ayer en el Teatro San Fernando. 24 de abril de 1969.
  10. ↑ Mendizabal estrena hoy una comedia que ridiculiza a la "gente famosa". 8 de diciembre de 2000.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Mary_Paz_Pondal&oldid=9113025"(e)tik eskuratuta