Apameako Bakea

Wikipedia, Entziklopedia askea
Asia Txikiko mapa, Apameako bakearen ondoren.

Apameako Bakea, K.a. 188an, Antioko III.a Handia seleuzidar erregea eta bere aliatuek, Erroma, Pergamo, Mazedonia eta Rodasen aurka jasandako porrotarekin amaitu zen Magnesiako guduaren ondoren (K.a. 189) sinatutako bake hitzarmen bat izan zen.

Hitzarmenean adostutako baldintzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hitzarmenaren ondorioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Apameako baketik aurrera, Seleuzidar Inperioak, Erromarentzat mehatxu bat izateari utzi zion, eta, Egiptoren ahultasunagatik eta Ekialdeko Mediterraneoko gainontzeko estatuen botere faltagatik, Erroma, inguru osoan nagusi izateko oinarriak finkatu ziren.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]