Edukira joan

Carmen Gallardo Martín-Gamero

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Carmen Gallardo Martín-Gamero
Bizitza
JaiotzaToledo, 1874
Herrialdea Espainia
HeriotzaMexiko Hiria, 1951 (76/77 urte)
Familia
Ezkontidea(k)José Ibáñez Marín  (1868ko martxoaren 8a -  1909ko uztailaren 23a)
Enrique de Mesa (en) Itzuli  (1911 -
Hezkuntza
HeziketaFaculty of Philosophy and Letters, Complutense University of Madrid (en) Itzuli
Hizkuntzakgaztelania
frantsesa
ingelesa
alemana
Jarduerak
Jarduerakitzultzailea
KidetzaLyceum Club Femenino

Carmen Gallardo Martín-Gamero, ezagunagoa Carmen de Mesa izenez (Toledo, 1874 – Mexiko, 1951) toledoar itzultzailea izan zen eta Lyceum Club Femeninoaren sortzaileetako bat.[1]

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Familia eta ikasketak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Toledon jaio zen. Bartolomé José Gallardoren biloba,[2] Mariano Gallardo Montero teniente koronelaren alaba,[3] Madrilgo Filosofia eta Letren Fakultatean María Goirirekin batera inskribatutako lehen unibertsitarioetako bat izan zen.[4][5] Biak entzule gisa matrikulatu ziren 1891-92 ikasturtean.[6] Klasera Mariano Gallardok lagunduta joaten ziren, baina haren heriotzak eta haren ezkontzak unibertsitatea uztea ekarri zuten. Hala ere, Goiriren adiskidetasunak jarraitu egin zuen, Guadarramako mendilerrotik ibilaldi dominikalak egiten baitzituzten elkarrekin senarrarekin eta Menéndez Pidal Goiriren senarrarekin.

Gallardo José Ibáñez Marín teniente koronelarekin ezkondu zen, Infanteria eta Zalditeriako Aldizkari Tekniko-ko zuzendariarekin,[7] eta harekin lau seme-alaba izan zituen: Carmen, Dolores, Ana eta Jaime. 1909an alargundu ondoren, 1911n Enrique de Mesa poetarekin ezkondu zen. 1919an, Carmen Ibáñez Gallardo alaba Cipriano Rivas Cherif dramaturgoarekin ezkondu zen.[8]

Erbesteratzea eta heriotza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1939an Mexikora joan zen erbestera, eta 1951n hil zen.[4][9]

Lan ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere lan profesionala itzultzaile gisa garatu zen, baina ezkutuan geratu zen askotan senarraren izenpean argitaratu zuelako. Segurua da Stendhal-en Rojo y negro itzulpena.[10] Frantsesaren, ingelesaren eta alemanaren itzulpenak egin zituen.[11] Nußknacker und Mausekönig-en itzulpenen eta argitalpenen ibilbide luzeko itzultzaileetako bat da, El cascanueces y El rey de los ratones Espainian eta XX. mende osoan berrargitaratu da haren itzulpena, 1922an egin zenetik.[12] 1929an, Ricardo Baezarekin batera, Oscar Wilderen Epistolario argitaragabea itzuli zuen.[13]

Lyceum Club Femeninoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lyceum Club Femeninoaren fundazioan parte hartu ondoren, Libertad egunkariak elkarrizketa egin zion, eta María Lejárraga[14] izan zen azken elkarrizketatua. 1929an, Madrilen Pro Sociedad Biltzarra egin zenean, Bakearen aldeko Espainiako Emakumeen Liga sortu zen, bakearen eta haren defentsaren kontzeptua zabaltzeko. Fundatzaileen artean, Lyceumekoak denak, Isabel Oyarzábal, Carmen Baroja, Rosario Lacy, Clara Campoamor, Matilde Huici, María Martos, Benita Asas eta Elena Fortún zeuden. Nazioen Elkartearen aldeko Elkarte Nazionalean eta Europako Batasunean sartu ziren. Elkartea hainbat ataletan banatuta zegoen: kirola, artea eta literatura, ekonomia, barne-ordena, lehen hezkuntza, bigarren hezkuntza, goi-mailako hezkuntza, emakumearen zuzenbidea, haurraren zuzenbidea, ikuskizunak, feminismoa, sufragioa, prentsa eta propaganda.[15][16]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ (Gaztelaniaz) «RECUERDOS DE UNA MUJER DE LA GENERACION DEL 98 | VV.AA. | Casa del Libro» casadellibro (Noiz kontsultatua: 2022-11-17).
  2. ↑ «María Goyri Goyri | Real Academia de la Historia» dbe.rah.es.
  3. ↑ «José Ibáñez Marín | Real Academia de la Historia» dbe.rah.es.
  4. ↑ a b ROMERO LóPEZ, Dolores. (2014). «Mujeres traductoras en la Edad de Plata (1868-1939): identidad moderna y affidamento» Hermeneus.
  5. ↑ López, Dolores Romero. (2015). «Mujeres traductoras en la edad de plata (1868-1939): Identidad moderna y affidamento» Hermeneus: Revista de la Facultad de Traducción e Interpretación de Soria (17): 179–207. ISSN 1139-7489. (Noiz kontsultatua: 2022-11-17).
  6. ↑ «GOYRI MARIA | artehistoria.com» www.artehistoria.com.
  7. ↑ (Gaztelaniaz) Archivum. Universidad de Oviedo (Noiz kontsultatua: 2022-11-17).
  8. ↑ «DIVERSOS-TITULOS_FAMILIAS,3342,N.18 - Carta de Manuel Azaña a Cipriano Rivas Cherif y a Carmen Ibañez Gallardo, su mujer, felicitándoles por el nacimiento de su hijo.» PARES.
  9. ↑ Hemeroteca ABC. .
  10. ↑ (Gaztelaniaz) «LO QUE NOS QUEDO POR CONTAR | WorldCat.org» www.worldcat.org (Noiz kontsultatua: 2022-11-17).
  11. ↑ «Gallardo de Mesa, C.» datos.bne.es.
  12. ↑ Amorós Aldea, Marina. (2016). «Recepción de Nußknacker und Mausekönig en España» Universidad Pontificia comillas.
  13. ↑ «La Voz de Aragón: diario gráfico independiente» prensahistorica.mcu.es.
  14. ↑ «La Libertad' - Año IX Número 2118 (05/01/1927)» prensahistorica.mcu.es.
  15. ↑ «Liga femenina española por la paz» El Sol 1929.
  16. ↑ (Gaztelaniaz) Campoamor, Clara; Miranda, Neus Samblancat. (2002). La revolución española vista por una republicana. Univ. Autònoma de Barcelona ISBN 978-84-490-2243-2. (Noiz kontsultatua: 2022-11-17).
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Carmen_Gallardo_Martín-Gamero&oldid=9532203"(e)tik eskuratuta