Edukira joan

Ramón Menéndez Pidal

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ramón Menéndez Pidal

Vocal of the Junta para Ampliación de Estudios e Investigaciones científicas (en) Itzuli

1907 -
zuzendari

Bizitza
JaiotzaCoruña1869ko martxoaren 13a
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril1968ko azaroaren 14a (99 urte)
Hobiratze lekuaSan Justoren hilerria
Familia
Ezkontidea(k)Maria Goiri
Seme-alabak
Haurrideak
Familia
Hezkuntza
HeziketaUnibertsitate Zentrala
Doktorego ikaslea(k)Ferran Soldevila i Zubiburu (en) Itzuli
Rafael Lapesa
Federico de Onís
Joan Coromines
Hizkuntzakgaztelania
Irakaslea(k)Marcelino Menéndez Pelayo
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakhizkuntzalaria, filologoa, dialektologoa eta katedraduna
Enplegatzailea(k)Unibertsitate Zentrala
Escuela Española de Historia y Arqueología en Roma
Jasotako sariak
KidetzaReal Academia Española
Suediako Zientzien Errege Akademia
Historiaren Errege Akademia
Euskaltzaindia
Consejo de la Hispanidad
Instituto de Cultura Hispánica
Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Linzeen Akademia
Real Academia Galega
Accademia della Crusca
Royal Swedish Academy of Letters, History and Antiquities (en) Itzuli
Katalan Ikaskuntzaren Institutuko Filologia Saila
Union Ibero-Americana
Real Academia Galega
Medieval Academy of America (en) Itzuli
Real Academia de Historia y Arte de San Quirce
Doktoreen Europar Errege Akademia
International Association of Hispanists (en) Itzuli
Académie des Inscriptions et Belles-Lettres

Discogs: 5531748 Find a Grave: 19470233 Edit the value on Wikidata

Ramón Menéndez Pidal (A Coruña, 1869ko martxoaren 13aMadril, 1968ko azaroaren 14a), espainiar filologo, historialari, folkloreari eta Erdi Aroari buruzko ikerlaria. Espainiako filologia eskola sortu zuen, 98ko belaunaldiko kidea izan zen, eta Diego Catalan filologoaren aitona. Antzinako euskarari buruzko lanak ere egin zituen (Toponimia íbero-vasca en la Celtiberia, 1950; En torno a la lengua vasca, 1962).

Madrilgo Unibertsitateko Filologiako katedra lortu zuen, eta irakasle izan zen bertan urte askoan; Espainiako hizkuntzalaritza modernoaren aitzindaria izan zen (Gramática histórica del castellano, 1904; Orígenes del español, 1926).

Espainiako Akademiako kide izan zen, eta zuzendari 1925etik 1939 arte eta 1947tik 1968 arte. Revista de Filología Española aldizkaria sortu zuen. Lan gehiena Espainiako Erdi Aroko hizkuntzaz eta literaturaz egin zuen. Ideologiaz nazionalista zen, Espainiaren batasuna hizkuntzaren inguruan egitearen aldekoa.[1]

  • La leyenda de los siete infantes de Lara (1896)
  • Catálogo de las Crónicas Generales de España (1898)
  • Antología de prosistas castellanos (1898)
  • Notas para el romancero del Conde Fernán González (1899)
  • Manual elemental de gramática histórica española (1904)
  • El dialecto leonés (1906)
  • La epopeya castellana a través de la literatura española (1910)
  • Cantar del mío Cid: texto, gramática y vocabulario (1908–1912)
  • Orígenes del español (1926)
  • Flor nueva de romances viejos (1928)
  • La España del Cid (1929)
  • La idea imperial de Carlos V (1938)
  • El idioma español en sus primeros tiempos (1942)
  • La lengua de Cristóbal Colón (1942)
  • La lengua de Cristóbal Colón y otros ensayos (1942)
  • Historia y epopeya de los orígenes de Castilla (1942)
  • Historia del Cid (1942)
  • Toponimia ibero-vasca en la Celtiberia (1950)
  • Reliquias de la poesía épica española (1952)
  • Toponimia prerrománica hispana (1952–1953)
  • Romancero hispánico (1953)
  • Toponimia prerrománica hispana (1953)
  • Poesía juglaresca y juglares (1957)
  • En torno a la lengua vasca (1962)
  • El Padre Las Casas: su verdadera personalidad (1963)
  • Crestomatía del español medieval (1965–1966)
  • Historia de España (1935-2004)

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Gartzia, Pruden. (2020). Nazionalismoa eta kultura : entseguak eta iruzkinak Euskal Herriaren alde. Udako Euskal Unibertsitatea eta Euskal Herriko Unibersitatea ISBN 978-84-1319-247-5. PMC 1163783599. (Noiz kontsultatua: 2021-10-09).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]