Claude Lanzmann

Claude Lanzmann
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Bois-Colombes, 1925eko azaroaren 27a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Parisko 12. barrutia, 2018ko uztailaren 5a (92 urte)
Hobiratze lekua	Montparnasseko hilerria
Familia
Ezkontidea(k)	Judith Magre (1963 - 1971); Angelika Schrobsdorff (en) (1971 -
Bikotekidea(k)	ikusi Simone de Beauvoir;
Anai-arrebak	ikusi Jacques Lanzmann (en) ; Évelyne Rey;
Hezkuntza
Heziketa	Lycée Condorcet (en) ; Tübingengo Unibertsitatea
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	kazetaria, idazlea, film-zuzendaria, gidoilaria, Frantziako Erresistentziako kidea, zinema ekoizlea, film screenwriter (en) , dokumentalista eta errealizadorea
Enplegatzailea(k)	European Graduate School (en)
Lan nabarmenak	ikusi Pourquoi Israël (en) ; Shoah (en) ; A Visitor from the Living (en) ; Sobibor, October 14, 1943, 4 p.m. (en) ; The Last of the Unjust (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko ofizial handia ; Médaille de la Résistance ; Grand Cross of the National Order of Merit (2014ko azaroaren 13a) ; Jerusalemgo Unibertsitate Juduko honoris causa doktoregoa (1999) ; Honorary Golden Bear (2013) ; Verzetsprijs van de Stichting Kunstenaarsverzet (1993) ; honorary doctor of the University of Lucerne ;
Kidetza	Berlingo Arteen Akademia

Claude Lanzmann (Bois-Colombes, Senako Gainak, Frantzia, 1925eko azaroaren 27a – Paris, 2018ko uztailaren 5a) frantziar kazetaria, idazlea eta zinegilea izan zen. 1943an, 18 urte zituela, Clermont-Ferrandeko Erresistentzian eman zuen izana lehenik, eta Auverniako Makian ondoren.

Simone de Beauvoirren bikotekidea izan zen 1952 eta 1959 bitarte, eta 1986an, dagoeneko 50 hamarkadatik lankide zen Les Temps modernes aldizkako zuzendari bilakatu zen.

Shoah bederatzi orduko dokumentalaren egilea da eta filmaren gai nagusia Europako juduak nazien eremuetan jasan zuten sarraskian funtsatzen da, lehen aldiz 1985ean zabaldu zena.

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2013an Claude Lanzmannek ohorezko Urrezko Hartza jaso zuen Berlingo Zinemaldian bizi osoko lanaren omenez. ^[1].

Zuzendari[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1972 : Pourquoi Israël.
1985 : Shoah.
1994 : Tsahal.
1997 : Un vivant qui passe.
2001 : Sobibor, 14 octobre 1943, 16 heures.
2008 : Lights and Shadows.
2010 : Le Rapport Karski.
2013 : Le Dernier des injustes.

Gidoigile[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1970 : Élise ou la Vraie vie

Aktore[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lanzmann, berak egindako dokumentaletako ohiko elkarrizketatzaile papera egiteaz gain, dokumental hauetan ere parte hartu du:

1988 : Hôtel Terminus, Marcel Ophüls-ek zuzendua.
1996 : The Meaning of Documenting : Claude Lanzmann and Tsuchimoto Noriaki, Osamu Wakatsukik zuzendua.
2001 : Autopsie d’un mensonge, le négationnisme, Jacques Tarnerok zuzendua.
2008 : C'est dur d'être aimé par des cons, Daniel Lecontek zuzendua.
2008 : Simone de Beauvoir, une femme actuelle, Dominique Grosek.
2009 : Claude Lanzmann, il n'y a que la vie, Sylvain Roumettek zuzendua.