Edukira joan

Dragoitxo arrunt

Wikipedia, Entziklopedia askea
Dragoitxo arrunt
Iraute egoera

Arrisku txikia  (IUCN 3.1)
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaAnimalia
FilumaChordata
KlaseaReptilia
OrdenaSquamata
FamiliaPhyllodactylidae
GeneroaTarentola
Espeziea Tarentola mauritanica
Linnaeus, 1758
Banaketa mapa
Eguneko zikloacathemeral (en) Itzuli eta gaueko

Dragoitxo arrunta edo herensugetxo arrunta (Tarentola mauritanica) eskualde Mediterraneoan kausitzen den narrasti txiki bat da. Iberiar penintsulatik ekialderantz, Joniako uharteetaraino, kontinentearen ondoko aldean eta Kretaraino hedatzen da. Kanariar uhartetan eta Afrika iparraldean ere aurkitzen dugu. Bizkaieraz erubea esaten zaio[1][2]

Euskal Herrian zabaltzen ari den espezie bat da, batez ere kostaldetik gertu, eta puntu batzuetan ugaltzeko gai dela ikusi da.[3]

15 cm-rainokoa da, isatsa barne, baina askotan txikiagoa da. Gorputz eta buru zapalekoa, geko sendo eta piporra da. Hatzetan, kuxin itsaskorrak dituzte. Oin bakoitzaren hirugarren eta laugarren behatzak azkazal motz kurbatuez horniturik daude.

Dragoitxo bat

Gorputzak eta isatsak gailur irtenak dituzte; gorputzari itxura nahiko arantzatsua ematen diote. Kolorazio aldakorra du baina, orokorrean, arrexka edo gris arrexka izaten da, isatseko banda ilun garatuagoekin.

Kostaldeko zonalde lau, bero eta idorretan aurki daiteke; eskualde batzuetan barrurantz hedatzen da, Iberiar penintsulan esate baterako. Sarritan harrizko horma, hondakin, uharri, labar, enbor-mordo, kanpoko pareta eta eraikuntzetako teilazko teilatuetan kausitzen da. Etxeetan lanparek erakarritako intsektuak ehizatzen ikusten dira. Askotan, lotsatiak ez direnez, egoitzetan ere sartzen dira; horregatik, batzuetan fardeletan ezkutatzen direnez, garraiatuak izaten dira, jatorrizko eremutik urrutiraino.

Tenperatura 15 °C baino altuagoa bada, gauez oso aktiboa da, baita egunez ere, urteko sasoirik hotzenetan.

Erraztasun handiz gora egiten du, baita arroka irtenen gainetik ere; gorputza azaletik hurbil mantentzen da eta hankak alboetarantz botatzen ditu. Hatzak gorantz igo daitezke bere kuxin itsaskorrak babesteko erabiltzen ez direnean.

Oso gutxi Europan.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Erube «[1]».
  2. Erube «[2]».
  3. Alkorta Miranda, Egoitz, Sanz-Azkue, Iñaki. (2017). Hernaniko eta inguruetako anfibioak eta narrastiak. Aranzadi Zientzia Elkartea, 95 or. ISBN 9788494556067..

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]