Eulàlia Valldosera i Guilera

Wikipedia, Entziklopedia askea
Eulàlia Valldosera i Guilera

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakEulàlia Valldosera i Guilera
JaiotzaVilafranca del Penedès eta Vilafranca del Penedès (en) Itzuli1963ko urriaren 22a (60 urte)
Herrialdea Katalunia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
katalana
Jarduerak
Jarduerakeskultorea, argazkilaria, artista bisuala, installation artist (en) Itzuli eta bideoartista
Lantokia(k)Amsterdam
Lan nabarmenak

eulaliavalldosera.com eta eulaliavalldosera.com
Facebook: eulalia.valldosera Vimeo: user16188387 Edit the value on Wikidata

Eulàlia Valldosera i Guilera (Villafranca del Panadés, 1963) artista feminista saritua eta politikaria da, 2002an Arte Plastikoen Sari Nazionala jaso zuen.[1][2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eulàlia Valldoserak Bartzelonako Arte Ederren Eskolan hasi zuen bere arte-prestakuntza, eta 90eko hamarkadan Amsterdamera joan zen, eta han osatu zituen ikasketak.[3] Herbehereetan hasi zuen bere karrera artistikoa, El melic del món[4] (mundoaren zilborra) izeneko lanarekin (1991, Galería Antoni Estrany). Izaera introspektiboko lan horretan, artistak arte-hizkuntza kanonikoak alde batera utzi eta arte-praktika berrien alde egiten zuen, gorputzari buruzko eta inguruko munduarekiko harremanaren gaineko hausnarketa egiteko.[5] Lan horiek oso izaera kritikoa dute, eta horregatik Valldoseraren lana askotan "arte politiko" gisa kualifikatzea eragin dute.

Ibilbide artistikoa

Valldoseraren lan artistikoa artelanen merkantilizazio handiko une batean sortzen da, eta artistak bere sorkuntzak objekturik gabeko praktiken bidez bideratzen ditu, hala nola performanceak edo instalazioak, non arte-objektua ukatzen baita, ekintzei eta publikoaren parte-hartzeari protagonismoa emateko; beraz, oso garrantzitsua da bere oroimenean dagoen oroitzapena.[3][3]

90eko hamarkadan, Valldoserak Aparences (Itzurak) izeneko instalazio batzuk garatu zituen, 1992tik 2006 arte luzatu zirenak. Proiektu honetan, artistaren bizitzako uneren batean parte hartu duten objektu guztiak proiekzioekin konbinatzen dira, gorputza, ikuslea eta inguratzen duen espazioa elkartzeko. 2004an, Kulturei buruzko Foroan Aquí hay tomate instalazioa jarri zen. Oraintsuago, Dependències (2008) (Menpekotasunak) proiektuarekin, instalazioek zinemako kutsu bat hartzen dute, non publikoaren parte-hartzea oso garrantzitsua baita, non artistak ia kontrol guztia galdu baitu eta arte-fenomeno bat sortu.[3][6]

2000ko lehen hamarkadaren inguruan objektuak protagonismoa hartzen du berriro Valldoseraren lan artistikoan, bereziki ontziak edo eguneroko gauzak, eta haietatik ateratzen du balioa objektu horiek jabeekin duten harremanaren bidez. Ildo horretatik, instalazio hauek nabarmentzen dira: Interviewing objects, Estantería para un lavabo de hospital, Envases: el culto a la madre edota Envases borrados.[3][7] Egin dituen azken erakusketen artean hurrengoak nabarmentzen dira: Economia de l'atzar diví (2013), Patriarcado (2019, Cristina Lucasekin batera) eta Mercadillo navideño (2022)[8][9]

Bere lana munduko arte garaikideko bilduma garrantzitsuen parte da, hala nola, Reina Sofia Museoan, Bruselako Arte Garaikideko Museo Nazionalarena, Léridako La Panera Arte Zentroan, Leongo MUSACen eta Artiumen ikus daiteke.

Sariak eta aitortzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2002an Valldoserak Arte Plastikoen Sari Nazionala jaso zuen.[2][10]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «Eulàlia Valldosera | enciclopèdia.cat» www.enciclopedia.cat.
  2. a b País, Ediciones El. (15 de junio de 2002). Eulàlia Valldosera, premio nacional de artes plásticas. .
  3. a b c d e Mayo, Enguita. (2009). «Eulàlia Valldosera. Dependencias» Llibret de l'exposició Dependencias, d'Eulàlia Valldosera.
  4. País, Ediciones El. (27 de enero de 2001). La Fundación Tàpies dedica un retrospectiva a Eulàlia Valldosera. .
  5. País, Ediciones El. (31 de enero de 2009). Reportaje | Los artefactos de Eulàlia Valldosera. .
  6. País, Ediciones El. (4 de abril de 2009). Crítica | Entre el discurso y la acción. .
  7. El Nadal crític i entranyable d'Eulàlia Valldosera. .
  8. «Mercadillo navideño» Museo de Arte Contemporáneo Helga de Alvear.
  9. «Exposición - Patriarcado: Cristina Lucas / Eulàlia Valldosera» Museo Nacional Thyssen-Bornemisza.
  10. Serra, Catalina. (10 de enero de 2001). La Década de Eulàlia Valldosera. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]