Flor Cernuda

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Flor Cernuda
Bizitza
JaiotzaQuintanar de la Orden, 1918
HeriotzaMadril, 2014ko martxoaren 31 (95/96 urte)
Jarduerak
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkakEspainiako Gerra Zibila
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Espainiako Alderdi Komunista

Flor Cernuda Arrones (Quintanar de la Orden, Toledo, 1918 – Madril, 2014ko martxoaren 31) Gazteria Sozialista Bateratuetako (JSU) eta Espainiako Alderdi Komunistako (PCE) militante eta poeta izan zen, nazioarteko Sorospen Gorriko (SRI) kidea eta diktadura frankistak errepresaliatua.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Toledoko Quintanar de la Ordenen jaio zen 1918an, baina haurra zela familia Villacañasera joan zen. 17 urte zituela, Sorospen Gorrian (SRI) hasi zen lanean. Valentziara joan zen eta Gazteria Sozialista Bateratuan (JSU) militatzen hasi zen, gero Espainiako Alderdi Komunistan (PCE) sartzeko. Gerra zibila hasi zenean, Madrilera joan zen, eta han SRIko Batzorde Betearazle Nazionaleko kide izan zen.[1] Han, batez ere kultur lanetan aritu zen, batez ere zinemagintzan.[2] SRIn Tina Modotti argazkilariarekin lan egin zuen.[3] Haren testigantzak SRIko Modottiren lana berreraikitzeko balio izan du.[4]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Segismundo Casado koronelaren kolpearen ondoren, Villacañasera itzuli zen. 1939ko martxoaren 28an, Flor atxilotu, bahitu eta herriko kartzelara eraman zuten.

Lillo kartzelara eraman zuten, Toledoko probintzia osoko presoak zeramatzaten lekura. Epaitu eta 12 urteko kartzela-zigorra ezarri zioten. 1939ko azaroaren 7an fusilamendu-simulazioa izan zuen. Neba frentera joan eta desagertu egin zen. 1939ko azaroan, medikuaren ziurtagiriaren arabera, ama “kalte moralarengatik” hil zen.[1]

1939ko abenduaren 28an Ocañako espetxera eraman zuten, eta han infekzio larri bat egin zuen hanketan. Kartzelan ohatilan sartu zuten Espetxea komentu zaharra zen, eta ez zuen laguntza medikorik. Presokideek egunero jaisten zuten, hirugarren solairutik patioraino.[5]

Ondoren, Bilboko Orue espetxera eraman zuten. Lehen indultuekin aske atera zen, baina Portugaletera erbesteratu zuten. Han urtebete eman zuen, erbesteratzea altxatu eta Villacañasera itzuli zen arte. Jazarpenaren aurrean alde egitea eskatu zuen eta Madrilera joan zen lana aurkitzera. Aita medikuaren laguntzarik gabe hil zen, ez baitzuen ez 'gure jauna', ez konfesatzerik nahi izan.[5] 1949an kartak trukatzen zituen preso politiko batekin ezkondu zen. PCEn ezkutuan militatzen jarraitu zuten. 1962an atxilotu eta gobernaziora eraman zuten. Azken atxiloketa 1977ko martxoan izan zuen, preso politikoen amnistiaren aldeko ekitaldian parte hartzeagatik.[1]

Poesia idazten hasi zen[6] eta UNESCOren Lagunen Klubean (CAUM) lanean hasi zen. Geroago, Espainiako Giza Eskubideen aldeko Elkartearen sortzaileetako bat izan zen.[2][7]

2014ko martxoaren 31n hil zen, 96 bat urte zituela.[8]

Memoria historikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Flor Cernudaren testigantza lehen liburuko 12. kapitulua da, Cárceles de mujeres (1939- 1945), Tomasa Cuevasek elkarrekin argitaratu zituen hiru liburuetakoa. Izenburua: Emakumeen testigantzak Francoren kartzeletan 2004an.[5]

Ikus gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c «Flor Cernuda» www.javilarrauri.com.
  2. ↑ a b «Fallece Flor Cernuda, manantial de agua cristalina» www.mundoobrero.es.[Betiko hautsitako esteka]
  3. ↑ Yusta, Mercedes. (2012-11-15). «Laura Branciforte, El Socorro Rojo Internacional (1923-1939). Relatos de la solidaridad antifascista» Mélanges de la Casa de Velázquez. Nouvelle série (42-2): 291–293. ISSN 0076-230X..
  4. ↑ [https://e-archivo.uc3m.es/bitstream/handle/10016/4258/tina_modotti.pdf TINA MODOTTI: UNA INTENSA VIDA ENTRE EUROPA Y AMÉRICA. ] 2006.
  5. ↑ a b c (Gaztelaniaz) Cuevas, Tomasa; Montes Salguero, Jorge J; Cuevas, Tomasa; Cuevas, Tomasa. (2004). [https://www.worldcat.org/title/testimonios-de-mujeres-en-las-carceles-franquistas/oclc/57749154 Testimonios de mujeres en las ca��rceles franquistas. ] Instituto de Estudios Altoaragoneses, Diputacio��n de Huesca ISBN 978-84-8127-150-8. PMC 57749154. (Noiz kontsultatua: 2022-05-26).
  6. ↑ Branciforte Mazzola, Laura. (2008). Palabras desde el exilio. Arcibel ISBN 978-84-96980-38-9. (Noiz kontsultatua: 2022-05-26).
  7. ↑ Biblioteca. (2017-01-16). La història d’un poema de Flor Cernuda en homenatge a les Brigades Internacionals. .
  8. ↑ Popular, Crónica. Sagrario Losada: Flor Cernuda: que tu nombre no se borre de la Historia – Crónica Popular. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Flor_Cernuda&oldid=9531836"(e)tik eskuratuta