Luis Maria Lojendio

Wikipedia, Entziklopedia askea
Luis Maria Lojendio
Bizitza
JaiotzaDonostia1907ko maiatzaren 6a
Herrialdea Gipuzkoa, Euskal Herria
HeriotzaLeireko monasterioa1987ko urriaren 27a (80 urte)
Familia
Anai-arrebak
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakmonjea, kazetaria eta idazlea
Jasotako sariak
Sinesmenak eta ideologia
Erlijio-ordenaBeneditar

Luis Maria Lojendio Irure (Donostia, 1907ko maiatzaren 6a - Leireko monasterioa, 1987ko urriaren 27a) propagandista, idazlea eta beneditar mojea izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gerra Zibilean errepublikarrek atxilotu eta frankistek askatu zuten. Juan Pujol Martínez kazetaria matxinoak kontrolatutako prentsa-bulegora joan zen.[1] Frankista eta katoliko sutsua,[2] 1946an Alberto Martín-Artajok kontrolatutako Kanpo Arazoetarako Ministerioan sartu zen, Informazio Diplomatikorako Bulego berriaren (OID) buru gisa.[3] 1958an OID6ko buru tekniko kargutik kendu eta bizitza publikotik erretiratua, 1960an beneditarren ordenan sartzea eskatu zuen. 1968an Erorien Haraneko abade mitratu izendatu zuten.

Obra nagusiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Operaciones militares de la guerra de España, 1936-1939 (1940)
  • Gonzalo de Córdoba. Espasa-Calpe. (1942)
  • Guerra y neutralidad de España (1936-1945) (1945)
  • El testimonio personal de San Pablo: El hombre de acción (1965
  • Castille romane (1966)
  • En los umbrales de una nueva edad (1974)
  • Castilla (1978)
  • El banquete de Babette (1995)
  • Rutas románicas de Castilla y León (1996)

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Biografia
Gipuzkoa
Artikulu hau Gipuzkoako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.