Pascal Rambert

Pascal Rambert
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	1962ko uztailaren 1a (61 urte)
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	antzerki zuzendaria, film-zuzendaria, antzerkigilea eta zinema aktorea
Jasotako sariak	ikusi Arte eta Letren zalduna ;

Pascal Rambert (Niza, 1962ko uztailaren 1a) antzerkigile, eszena-zuzendari, antzerki-zuzendari eta koreografo frantsesa da. 2016an Frantses Akademiaren Antzerki Saria jaso zuen bere obra osoagatik.

Maitasunaren itxiera bere antzezlanaren euskarazko bertsioa ere zuzendu zuen, Arriaga Antzokiak 2021ko apirilean ekoitzi zuenean Miren Gaztanaga eta Eneko Sagardoi aktoreekin. Zuzendari laguntzaileak izan ziren Lucia Astigarraga eta Nagore Navarro. Testua, eszenografia, argiak eta jantziak ere izan ziren Ramberten ardura. Testuak bi bakarrizketa ditu, eta bi pertsonaien arteko haustura erromantiko lazgarria aztertzen du.^[1] Argudioak, kexak, gaitzespenak, mina, amorrua eta maitasuna azaltzen dira, pasioz eta erraietatik adierazten den hizkuntza zehatz, kirurgiko eta uholdezko baten bidez.^[2]

Prestakuntza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere lehen testuak hamasei urterekin argitaratu zituen, Doc(k)s aldizkarian (Julien Blaine poetak zuzendua) eta Poésie d’Ici aldizkarian. Fluxus mugimenduaren postulatuetatik hurbil egon zen eta Ben artista ezagutu zuen. 1980an sortu zuen bere lehen antzerki-taldea, eta hainbat obra eszenaratu zituen: Arlequin poli par l'amour de Marivaux (1980) edo La Marcolfa de Dario Fo (1981). Garai hartan Filosofiako ikasketak egin zituen Clément Rosset-ekin eta ezagutu zituen Jean-Pierre Vincent, Claude Reguly eta Antoine Vitez.^[3]

1982an sortu zuen bere bigarren antzerki taldea, side one / posthume théâtre izenekoa, eta harekin muntatu zituen Léonce et Léna de Georg Büchner Nizako Nouveau Théâtre delakoan. Ikuskizun hau Parisko Bastillako Antzokian ere antzeztu zen.

1983ko lehen seihilekoan Antoine Vitezen ikasle izan zen Chaillot-eko Antzoki Nazionaleko Ouvroir-en.

Lehen estreinaldi propioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1984an bere lehen antzezlana idatzi eta eszenaratu zuen, Désir (Desira), lau ordutik gorako iraupena zuena. Nizako Nouveau Théâtre-n Les Lits (Oheak) antzezlana ere antolatu zuen.

Antzerkiko Udaberria zela-eta (Printemps du Théâtre), Météorologies (Meteorologiak) idatzi eta eszenaratu zuen Espace Cardin-en (1985), eta AEBko sari berezia jaso zuen.

1987an, Allez hop! idatzi eta eszenaratu zuen, Elbeufeko Zirku Antzokian estreinatua Seine-Maritimeko Udako Jaialdian; ondoren, Parisen (Ménagerie de verre antzokian), Marseillan (Théâtre des Bernardines), Lille, eta Brusela.. Urte horretan bertan, Ramberti Letren Zentro Nazionalak beka eman zion eta egoitza bat izan zuen Villeneuve-lès-Avignongo kartusian. Bertan, Le Réveil idatzi eta eszenaratu zuen.

1988an 3+2+1 idatzi eta eszenaratu zuen, lehenik Lilleko Operan eta gero Parisko Louis Jouvet Ateneoko antzokian. Urte horretan bertan argitaratu zen Actes Sud-Papiersen Réveil lana.

1989an, Les Parisiens ou l’Été de la mémoire des abeilles lana idatzi eta eszenaratu zuen Avignongo XLIIII. Jaialdian. Gero, Aubervillierseko Théâtre de la Commune-n esnatu zuten. Lan hau Actes Sud-Papiersen argitaratu zen.

Amerikako Estatu Batuetara joan zen 1989an eta bertan bizi izan zen 1990ean. John Strand-en Burying Molière lana eszenaratu zuen New Yorken.

1992an Erromako Villa Médicisen Hors les murs saria jaso zuen. Urte horretan beka bat izan zuen Alexandrian (Egipto) bizitzeko, urtarriletik ekainera bitartean, eta bertan John and Mary eta Les Dialogues lanak idatzi zituen.

Maitasunaren itxiera antzezlana, Audrey Bonnet eta Stanisla Nordeyrekin 2011ko Avignongo Jaialdian eszenaratua, mundu mailako arrakasta izan da. Testuak, 2012an, Kritika Sindikatuaren eta Antzerkiaren Zentro Nazionaleko Literatura Dramatikoaren Sari Nagusia jaso zuen, frantsesezko Antzezlan-Sorkuntza Onenaren Saria. 2013an, Pascal Rambertek autorearen saria jaso zuen Palmarés del Teatro saioan. 2017. urtearen amaierarako, Maitasunaren amaiera 170etik gora aldiz errepresentatuta zegoen. 23 hizkuntzatara itzuli da eta 10 hizkuntzatara moldatua izan da: errusieraz Moskuko Arte Antzokian, ingelesez New Yorken, kroaziaz Zagreben, italieraz Modenan, Erroman eta Milango Piccolo Teatroan, japonieraz Shizuokan, Osakan eta Yokohaman, alemanez Beryn Borg-en eta Thalian. Euskarazko bertsioa Arriaga Antzokiak ekoitzi zuen 2021ko apirilean. Miren Gaztanaga eta Eneko Sagardoi aktoreekin Pascal Rambert-en beraren zuzendaritzapean. Zuzendari laguntzaileak izan ziren Lucia Astigarraga eta Nagore Navarro. Testua, eszenografia, argiak eta jantziak ere izan ziren Ramberten ardura.^[4]

Lan argitaratuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1988 : Le Réveil, Actes Sud-Papiers
1989 : Les Parisiens ou l'Été de la mémoire des abeilles, Actes Sud-Papiers
1992 : John & Mary suivi de Les Dialogues, Actes Sud-Papiers
1997 : De mes propres mains, Solitaires Intempestifs
1997 : Race, Solitaires Intempestifs
1998 : Long Island, Solitaires intempestifs
2000 : Asservissement sexuel volontaire, Solitaires Intempestifs
2000 : Récit de la préparation de Gilgamesh jusqu'à la première répétition en Avignon, Solitaires intempestifs
2001 : Le Début de l'A., Solitaires Intempestifs
2001 : « ASV p.r ; auto-interview trafiquée en plein air 6204+3 », in LEXI/textes Txantiloi:N°, L'Arche
2003 : « Où le plus grand événement est l’envol d’un coq de bruyère, nouvelle auto-interview enregistrée à Kyoto et Tokyo en exemplaire 002) », in LEXI/textes
2004 : Paradis (un temps à déplier), Solitaires intempestifs
2004 : Mon fantôme (cantate), Solitaires intempestifs
2007 : Gennevilliers roman 0708, Solitaires Intempestifs
2007 : Toute la vie suivi de L'Art du théâtre, Solitaires intempestifs
2010 : Avignon à vie, Solitaires Intempestifs
2011 : Clôture de l'amour, Solitaires Intempestifs (Maitasunaren itxiera euskaraz)
2012 : Ende einer Liebe (Clôture de l'Amour en allemand traduit par Peter Stephan Jungk), S. Fischer Verlag
2013 : Clausura del Amor (Clôture de l'Amour mexikoko espainieraz, Humberto Perez Mortera-k itzulia), Éditions Los Textos de La Capilla
2013 : Clôture de l'Amour (talieraz par Bruna Filippi-k itzulia), Éditions Emilia Romagna Teatro Fondazione
2013 : Zatvaranje ljubavi (Clôture de l'Amour kroazieraz Ivica Buljan-ek itzulia), Éditions Fraktura
2013: Closing of Love (Clôture de l'Amour tailandieraz Pakawalee Kongkrapan-ek eta Phrae Chittiphalangsri-k itzulia), éditions Butterfly
2014 : Répétition, Solitaires Intempestifs, Émile-Augier saria 2015 Frantses Akademia
2015 : Lac (suivi de) Libido Sciendi, Solitaires Intempestifs
2016 : Argument, Solitaires Intempestifs
2017 : Actrice, Solitaires Intempestifs
2017 : Reconstitution, Solitaires Intempestifs
2017 : Nouvelle édition de Clôture de l’amour , Classiques Contemporains bilduman, Les Solitaires intempestifs
2017 : Une vie, Solitaires Intempestifs
2017 : Théâtre 1987-2001, Solitaires Intempestifs
2018 : Soeurs ( Marina & Audrey ), Solitaires Intempestifs
2019 : Architecture, Solitaires Intempestifs
2019 : Perdre son sac, Solitaires Intempestifs
2020 : Mes frères, Solitaires Intempestifs
2020 : 3 annonciations, Solitaires Intempestifs
2021 : Deux amis, Solitaires Intempestifs
2021 : TOI, Solitaires Intempestifs

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aktorea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2000 : Le Bel Hiver, 'Olivier Torres film laburra.

Errealizadorea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004 : Quand nous étions punk
2005 : Car Wash
2006 : Début
2008 : Avant que tu reviennes
2009 : Premier anniversaire
2020 : 3 annonciations

Agerpena dokumentazioan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004 : Paradise now - Journal d'une femme en crise. Yolande Zauberman-ena
2006 : Noise d'Olivier Assayas

Errekonozimenduak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1985 : Météorologie prix spécial / Printemps du théâtre
1991 : Prix de la villa Médicis hors les murs / résidence à Alexandrie (Égypte)
2003 : Prix de la villa Kujuyama (Kyoto) pour l'écriture de Paradis / résidence a Kyoto (Japon)
2012 : Prix du Syndicat de la critique pour Clôture de l'amour, meilleure création d'une pièce en langue française
2012 : Grand prix de littérature dramatique 2012 pour Clôture de l'amour - Les Solitaires intempestifs
2013 : Prix de l'auteur pour Clôture de l'amour au Palmarès du théâtre
2015: Prix Émile-Augier de l'Académie Française pour Répétition
2016 : Prix du Théâtre de l'Académie Française pour l'ensemble de son œuvre
2017 : Prix Théâtre de la SACD
2019 : Prix Transfuge du meilleur texte de théâtre pour Architecture

Izendapenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2015 : Molière de l'auteur francophone vivant sarirako izendatua Répétition antzezlanarekin.
2017 : L'Arte del Teatro antzezlana UBU sarian izendatua italiatik kanpoko antzezlan onenarentzatDominak

2013 : Aurélie Filippetti antzezlanarekin izendatua honetan: Chevalier de l'ordre des Arts et des Lettres

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2005 : Laurent Goumarre, Rambert en temps réel, Solitaires intempestifs
2017 : Théâtre 1987-2001, Solitaires Intempestifs
2019 : Mon cœur mis à nu (Entretiens avec Laure Adler), Solitaires Intempestifs

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑ (Frantsesez) Sourd, Fabienne Arvers et Patrick. «"Clôture de l'amour": rencontre avec Pascal Rambert et ses deux comédiens - Les Inrocks» https://www.lesinrocks.com/ (Noiz kontsultatua: 2021-10-16).
↑ Arriaga Antzokia. (2021). «MAITASUNAREN ITXIERA» Teatro Arriaga Antzokia (Noiz kontsultatua: 2021-10-16).
↑ T2G Théâtre de Gennevilliers – Centre Dramatique National. .
↑ Arriaga Antzokia. (2021). «MAITASUNAREN ITXIERA» Teatro Arriaga Antzokia (Noiz kontsultatua: 2021-10-16).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rambert-en orri ofiziala
Pascal Rambert en Internet Movie Database (en inglés).
Marcos Ordóñez: «Garrantzitsuena maitatzea da», El País, 2017(e)ko irailaren 23a.

Datuak: Q3367577
Multimedia: Pascal Rambert / Q3367577

[:0-1] (Frantsesez) Sourd, Fabienne Arvers et Patrick. «"Clôture de l'amour": rencontre avec Pascal Rambert et ses deux comédiens - Les Inrocks» https://www.lesinrocks.com/ (Noiz kontsultatua: 2021-10-16).

[:13-2] Arriaga Antzokia. (2021). «MAITASUNAREN ITXIERA» Teatro Arriaga Antzokia (Noiz kontsultatua: 2021-10-16).

[3] T2G Théâtre de Gennevilliers – Centre Dramatique National. .

[:1-4] Arriaga Antzokia. (2021). «MAITASUNAREN ITXIERA» Teatro Arriaga Antzokia (Noiz kontsultatua: 2021-10-16).

[1]

[2]

[3]

[4]