Perpetua Kartagokoa

Perpetua Kartagokoa
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	180(e)ko hamarkada
Herrialdea	Antzinako Erroma
Heriotza	Carthage (en) eta Kartago, 203ko martxoaren 7a (13/23 urte)
Heriotza modua	heriotza zigorra: burugabetzea
Hezkuntza
Hizkuntzak	latina
Jarduerak
Jarduerak	idazlea
Lantokia(k)	Carthage (en)  eta Kartago
Lan nabarmenak	ikusi Passion of Saints Perpetua and Felicity (en)
Santutegia
Martxoaren 6

"...atrarazi zuzte leonak ta leopardoak" eta zatikatu zuten Perpetua.

Perpetua Kartagokoa, jaiotzez Vibia Perpetua, Santa Perpetua kristauentzat, martiri eta santu kristaua da, 3. mendearen hasieran hila Kartagon. Felizitas bere esklabo zenarekin batera hartu zuten preso, eta biak kristau izateagatik kondenatu zituzten hiltzera. Hortaz Perpetua eta Felizitas santuen ospakizun eta izendapen bikoitzaren pean da ezaguna santutegian.

Martiritza

Perpetua Kartagoko familia aberatsekoa zen, ama izan berria 22 urterekin, eta kristautasunera etorri berria, katekumenoa beraz, 205. urtean kristauen kontrako operazio batean atxilotu zutenean. Aita eta nebak paganoak zituen, eta Kristori uko egin ziezaioten saiatu ziren. Kontatzen du auzia Joakin Lizarragak bere Sanduen bizitzetan, saiatu zirela senideak...

«	...bere aide, senar, ta aurraren amores eta negarres beraztuko ote zen. Guziek egin zute eginala ortako: baña ain fuerte zego eutxirik Jesu Kristori, ezi despeitu zitue guziak tratatus etsaitako, zeren nai zuten apartarazi bere on guzitik.	»
Joakin Lizarraga, 1793.

Alferrik izan ziren ahalegin horiek, eta Perpetua pozik joan zen martiritzara, zirkoko piztietara, Felizitas eta beste presoekin:

«	Paraturik plazan loturik eskuak, atrarazi zuzte leonak ta leopardoak, zeñek zatikatu zuzten Martir gloriosak, egatus zerura arimak Alejandro Sebero enperadorearen denboran 205 urtean.	»
Joakin Lizarraga, 1793.

Zeruaren deskribapena

Perpetuaren hagiografia, Perpetuaren Pasioa latinez idatzi zen haren heriotzaren ondoren, eta Kristautasuneko lehen testuan artean nabarmena da zeruaren deskribapen bat dakarrelako, ordura arte gai teologiko ez oso argi bat. Lehen pertsonako kontakizuna da, Perpetuak berak diktatu balu bezala, salbu eta martiritzaren kontaketa hirugarren ahots batek errezitatua dena.

Kontakizunaren arabera, neba batek eskatu zion Perpetuari, ea saia zintekeen Jainkoari galdetzen ea espetxetik libre irtengo zen, ala martiri hilko ote zen. Otoitz egin zuen horretarako Perpetuak, eta izan zuen bisione bat:

«	Iduri zekiola ikusten zuela eskalera bat lurretik zeruraño, armaturik guzia punta tzorrotzes pasa etzeikela heritu gabe, ta beiti ondoan dragon horroroso bat debekatzeko igatea. Alaere aien lagun bat igaten zela, ta animatzen zituela guziak igateko beldurrik gabe.	»
Joakin Lizarraga, 1793.

Irakur liteke zerurako bidea ez dela erraza, eta norberak tentaldiak eta minak gaindituz bere borondatez egin behar duela, dragoiari eta arma zorrotzei muzin eginez. Baina aldi berean, lagun batek, bidea egina zuelarik, animatu zituen. Hura izan omen zen Saturus delakoa, atxiloaldi berekoa baina dagoeneko hil zutena, eta martiri bilakaturik adierazten zion Perpetuari eskilara hura bide egokia zela.

Eskilara igota Perpetuak lorategi edo zelai handi bat ikusi zuen, eta ile griseko artzain bat ardiekin. Esnea eskaini zion artzainak Perpetuari (ez da adierazten nor den baina Kristo dela uler daiteke), eskuekin katilua eginda, eta orduan milaka lagun ikusi zituen inguruan, zuriz jantziak. Denek Amen esan zuten Perpetuak esnea edatean Kristoren eskuetatik. Eukaristia dirudi eszenak, baina ardorik gabe, zergatik esnea? Haur jaioberrien jana izanik esnea, baliteke adieraztea bizitza berri batean jaioberria izango dela Perpetua zerura iristean.

Erreferentziak

• Datuak: Q18061415
• Multimedia: Vibia Perpetua / Q18061415