Santu

Artikulu hau erlijio zenbaitetan nabarmendutako pertsonei buruzkoa da; izaera sakratua duena gaitzat duena beste hau da: «Sakratu»

Teresa Avilakoa, Rubensek margotua.

Santua (etimologia: latinezko sanctus, -i) erlijio zenbaitetan jainkoekiko harreman bereziak dituela eta nabarmendutako pertsona da. Gehienetan, Erromatar Eliza Katolikoak izendatutako santuak aipatzeko erabiltzen da hitza; hau da, Eliza horrek, kanonizazioaren bidez, kristau-bertuteen bikaintasuna edo adorea ezagutu eta deklaratu dien fededun hildakoak aipatzeko.^[1] Emakumezko santuari santa deitzen zaio.^[2]

Santuaren izena aipatzean, gizonezkoa bada done —eta haren aldaera jaun done— edo san hitzak ezarri ohi zaio aurretik (hala nola Done Mikel, San Martin); emakumezkoa bada, dona edo santa (hala nola Dona Maria, Santa Klara).^[3]

Santuari, antzinako grezieraz hagios deritzo; hebreeraz, qâdosh («Jainkoak hautatua»).