Rocío Verdejo García

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Rocío Verdejo García
Bizitza
JaiotzaGranada, 1982 (41/42 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakargazkilaria eta artista

Rocío Verdejo García (Granada, Andaluzia, 1982) granadar artista plastikoa eta argazkilaria da. Bere lana eszenifikatutako argazkigintzaren eremuan garatzen da. Gazteen hainbat arte-jaialditan nabarmendu zen, bere sorkuntzarako erreferentzia eta sinadura garrantzitsuetatik abiatuta. 2018an "Arte a un Click" saria jaso zuen, Crashroom lanarengatik. Genero indarkeriaren gaia jorratzen du.[1][2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rocío Verdejok Ikus-entzunezko Komunikazioko ikasketak egin zituen Malagako Unibertsitatean, eta argazkilari gisa trebatu zen Argazkigintza eta Zinemako Nazioarteko Zentroan (EFTI), modan eta arte-sorkuntzan espezializatuta.

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere lanaren ezaugarria da bere ibilbide artistikoa errealizadore eta zuzendari lanetan uztartzea. Bere sorkuntzetan zinema (errealitate dramatizatuak), antzerkia (eszenografiak) eta modaren arrastoa agertzen dira, bere lehengaia sentimenduak eta grinak direla. Bere gai nagusiak emozio eta beldur unibertsalak dira, "oso helburu gutxiko helburu baten bidez ikusita".[1]

Bere ibilbidean zehar, hainbat eremuren erreferentziak hartu ditu: argazkilaritzan Francesca Woodman eta José Val del Omar, pinturan eta rafaelisten aurrekoengandik Arnold Böcklin, Andrew Wyeth, eta abar; eskulturan Italiako Barrokoak eta filmetan David Lynch, besteak beste. Gainera, modaren munduko pertsona ospetsuetan inspiratu zen, hala nola Helmut Newton, Guy Bourdin edo Mat Collishaw.[1]


Eszenifikatutako argazkiaren alorrean egiten du lan Rocío Verdejok, bere hitzetan:

"Nire lana eszenifikatutako argazkigintzaren eremuan garatzen dira. Irudiak eraikitzen ditut erreferentzia-irudien, idazpenen, marrazkien eta kokalekuen eta ereduen bozeto nahasketa batetik abiatuta. Eszenaren planifikazio xehe bati esker, forma eta edukia aldi berean landu ahal ditut, errealitatearen eta irudimenezkoaren arteko zentzu-erlazioak ezarriz zentzu-geruzak biderkatzen dituen plano sinboliko baten bidez".[3]

Sorkuntza prozesua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere sorkuntza-prozesua, hasieratik ideiaren sorreraren hasieratik amaierara arte -obra erakustaldia- bide luze eta neketsua da. Verdejok garatu nahi duen gaia ikertzen du, eta proiektuaren oinarririk teorikoenean jartzen du arreta. Mugitu nahi den unibertsoa argi duenean, proiektua osatuko duten irudi guztiak paperean proiektatzen ditu. Edukia pentsatu ondoren, forma lantzeari ekiten dio, eta ekoizpen eta lantalde osoarekin bileren hasiera hasten da: argiztapena, jantziak, makillajea, ile-apainketa eta postprodukzioa. Proiektatutako irudia lortzeko, argazki-saioan zine-filmaketa bat balitz bezala egiten da lan. Irudiak ametsetatik, amesgaizto errepikakorretatik edo aspalditik berekin dituen istorioetatik sortzen dira. Eszenifikatutako argazkiarekin, ideia horiek irudi estatiko bihurtzen ditu, sinbologia handiarekin eta ikusleentzako irakurketa ugarirekin.[4]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karrera hasi zuenetik, gazteen hainbat arte jaialditan nabarmendu zen, hala nola, Granadako Pa-ta-ta argazki-jaialdia, non jaialdiko saria jaso zuen 2013an edo lehenago Inkubarte 2012 jaialdian.[5][6] Gero, 2018an, Arte Saria jaso zuen Crashroom seriearen klik batekin.[7]

Pa-ta-ta jaialdian parte hartzean, Art Deal Project-ekin harremanetan jarri zen. Gero banakako erakusketak sortzen eta Madril, Paris eta Bartzelonako hainbat azokatan parte hartzen hasi ziren.[8]

Lan hautatuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Isabel Lázaro arte garaikideko adituaren iritziz, Rocío Verdejoren obran, haren serieek atal traumatikoen irudiak edertasun eta bake bihurtzen dituzte. Heriotzaren eta bizitzaren artean sortzen duen harremanak ikuspegi irekia ematen dio ikusleari, sentsazio kontraesankorrez betea, ikuslea irudiaren edertasunaren eta narratutakoaren errealitate gordinaren arteko puntu batean uzten duena, ironazko irribarre beldurgarria erantsita.[9]

Quietud (2008) seriean, bizitzaren barruko heriotzaz hitz egin zuen, mugiezintasunaren eta ongizatearen arteko erlazioa planteatuta. Ur geldoetan dauden emakume biluzien eta urperatuen irudiak erabiltzen ditu. Egoera zailetan, emakume aberatsen eta mugitzen ez direnen egoera sinbolizatzen du, eta ez dira egoera horretatik ateratzen ausartzen. Juan Francisco Rueda arte-kritikariak aipatu zuen emakume horien artean ezinbestekoa dela William Shakespeareren Ofelia gogoratzea. Haren argazkiek erakusten dute uretan dauden emakumeen anbiguotasuna, eta, aldi berean, haien aurpegi eta gorputzak, barne-bakezko egoera atseginean.[1]

Las matemáticas de Dios no son exactas/Jainkoaren matematika ez da zehatza (2011) lanean, heriotza eta egunerokotasuna erlazionatuz eszenak birsortu zituen, Verdejok berrinterpretatu zituen une errealen argazkiak hartuta, elementuei dagokienez sinesgaitzak izateraino, baina ez irudikatutako emozioei dagokienez. Tragikoaren eta komikoaren arteko erdi-bideko egoerak dira.[1]

Crashroom (2015): genero-indarkeriaren gaia ikuspegi neutro eta errespetuzkoarekin landu zuen, enpatiarik gabe. Rocío Verdejok dokumentazio- eta kasu errealen ikerketa-lan luzea egin zuen, eta ondorio honetara iritsi zen — hauxe esan zuen—: "beldurra emakumeen bizitzetan konstante gisa identifikatu nuen, guztiz baliatugabetu arte", eta "barrutik ez existitzea" adierazten zuen ikusizko metafora bat bilatu zuen. Artistak bere sorkuntza azaldu zuen zera esanez "bi elementu sinboliko, ispilua eta azala, aukeratzen ditut serie honetako irudiak eraikitzeko".[1]

Ideia horrekin, adin guztietako bost emakumeren erretratu korala planteatzen dut, haietako bat haurrarekin, inspirazio erromantikoko dantza-areto batean. Horrekin, biktima eta borreroek maitasunaren ikuspegi erromantiko batean babesa bilatzen duten indarkeria-kasuetan agertzen den ironia aipatzen dut. Rocío Verdejo. Arte saria klik batean, Crashroom, 2018[10]

Verdejo 2015. urtean hasi zen oroimenaren gainean lanean, La construcción de mi memoria izeneko proiektu autoerreferentzial batekin. Proiektu horretan, 0 eta 18 urte bitarteko oroitzapenak berreskuratu nahi izan zituen. Garai hori ahaztuta egon zen, amnesia izan baitzuen.[11] Instalazio bat eta mikrogune bat sortu zituen lankidetza-proiektu baterako, bere memoria beste pertsona batzuen oroitzapenen bidez berreraikitzen saiatzeko. Lan kontzeptualagoa izan zen, argi-kaxetan jarritako esaldiekin aurkeztu zen, eta behatzaileak oroimenari buruzko hausnarketa egitera gonbidatu zituen.[12][1][13]

Ondoren, 2019an, Alegoría de la memoria/ Memoriaren Alegoria erakusketa aurkeztu zuen, eszenifikatutako argazkiaz, bideo-proiekzioaz eta espazioa sortzeko lore-instalazioaz osatua. Lan hori La construcción de mi Memoria/Nire Memoriaren eraikuntza izeneko 2015eko proiektuarekin osatu zen. Alegoría de la memoria/Memoriaren alegorian memoria unibertsalaz hitz egiten da, kanpotik egindako begirada da. Bere irudietan, memoria naturarekin lotutako antzinako emakumea da. Mitologiako izaki fantastikoa balitz bezala, bere etxean bizi da eta oroitzapen bihurtuko dituen esperientziak jasotzen ditu. Sinbologian, loreak oroitzapenak dira, oroimenaren iheskortasunari eta lore horien egoerari buruzkoak, oroitzapenetatik igaro den denbora islatzen dute.[1]

Erakusketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Banakakoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lana, lekua eta data (hurrenez hurren):

  • Alegoría de la memoria, Galería Alalimón, Bartzelona eta Moret Art, Coruña, 2019.[14][11]
  • Episodios personales, Julián Sánchez El Charro kultur etxean, Salamanca, 2017.
  • La construcción de mi memoria, Aparador Museo Abello, Mollet del Vallés, Bartzelona, 2016.
  • Crashroom, Bartzelonako Art Deal Project-en; Art Madrid eta Fotofever, Paris, 2015.[15]
  • Las matemáticas de Dios no son exactas, Kanemeko lotja, Castelló, 2016; Galería Marisa Marimón, Ourense, 2014; Círculo del Arte, Bartzelona, 2014, Art Deal Project komisalduta; Addaya Centre D´art Contemporani, Alaró, Mallorca, 0000-2014 eta MUPAM, Malaga.
  • Quietud, Aracenako X. Argazki Jardunaldietan, Huelva, 2009; Espacio Emergente Unicaja, Malaga, 2009; Aterpetxeko Erakusketa Aretoa, Eutopea Jaialdia, Kordoba, 2009 eta Galeria El Fotómata, Sevilla, 2009.[16]

Kolektiboak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Sobreexposición, Arte Garaikidearen Museoa, Txile, 2016.
  • Fotofever Art Deal Project-ekin, Paris, 2015.
  • Drink me, DA2, Salamanca, 2015.
  • Jääl Photo, Madril, 2015.
  • Sirenas, Espacio Iniciarte, Malaga, 2014.
  • Deconstrucción, Galería Fila de Fuego, Bartzelona, 2013.
  • Dont' look at my camera, Irudi Museoa, Braga, 2013.
  • OKUPART proiektua, Soho Málaga, 2013.
  • La inocencia, Galería Central, Valentzia, 2013.
  • La arquitectura como pretexto, Casal Son Tugores, Alaró, Balearrak, 2013.
  • Alba Cabrera Art Contemporani, Valentzia, 2013.
  • Pa-ta-ta argazki-jaialdia, Granada, 2013.
  • Retorno al futuro XX aniversario, Galería Central, Málaga, 2013.

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2013an INKUBARTE
  • 2018an Artelana,klik batean, Crashroom lanarekin[17]
  • 2008an INICIARTE beka. Andaluziako Juntaren Kultura Sailaren proiektuak ekoizten hasteko.[18]
  • 2007an Málaga Crea Ikusizko Arteen Erakusketa Gaztean ohorezko aipamena.
  • 2006an akzesita Mondariz Balneario Fundazioaren Argazki Lehiaketan.
  • 2004an Granadako Unibertsitateko Alonso Cano Artes Visual saria.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c d e f g h (Gaztelaniaz) «Rocío Verdejo: escenografías de la fugacidad» masdearte. Información de exposiciones, museos y artistas (Noiz kontsultatua: 2023-12-26).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Consuegra, Cristina. (2023-05-02). «Rocío Verdejo: «Quizá a mí también me falta esa capacidad de arriesgarme que le falta a España»» secretOlivo (Noiz kontsultatua: 2023-12-26).
  3. ↑ eduardo. (12 de marzo de 2017). «Rocío Verdejo. Episodios Personales.» espacio nuca.
  4. ↑ Suárez, Josina. (13 de diciembre de 2013). Fotodramas de Rocío Verdejo. ISSN 1134-6582..
  5. ↑ Cecilio. PREMIOS PA-TA-TA FESTIVAL 2013 – Pa-ta-ta Festival Internacional Fotografía Emergente de Granada. .
  6. ↑ «Incubarte presenta el I Premio Club Diario Levante -» PAC 25 de abril de 2013.
  7. ↑ «Rocío Verdejo» www.art-madrid.com.
  8. ↑ «Rocío Verdejo, construcción de la escena y la memoria» Mujeres Mirando Mujeres 15 de marzo de 2016.
  9. ↑ «Rocío Verdejo, construcción de la escena y la memoria» Mujeres Mirando Mujeres 15 de marzo de 2016.
  10. ↑ (Gaztelaniaz) «Verónica Ruth Frías y Rocío Verdejo premiadas en El poder de la presencia» Arte a un Click 2018-03-19 (Noiz kontsultatua: 2023-12-26).
  11. ↑ a b gallego, El Ideal. «Rocío Verdejo, en Moretart» El Ideal gallego.
  12. ↑ Clavoardiendo. (12 de octubre de 2019). «Rocío Verdejo investiga sobre la memoria en Alalimón de Barcelona» Clavoardiendo Magazine.
  13. ↑ Topología del tiempo (La construcción de mi memoria, de Rocío Vermejo) Art Deal Project. .
  14. ↑ Rocío Verdejo – Alalimón Galería. .
  15. ↑ ARTEINFORMADO. (20150331). «Crashroom, Exposición, Arte digital, Fotografía, mar 2015» ARTEINFORMADO.
  16. ↑ ARTEINFORMADO. (20140603). «Rocío Verdejo. Obra reciente, Exposición, Fotografía, dic 2009» ARTEINFORMADO.
  17. ↑ «Verónica Ruth Frías y Rocío Verdejo premiadas en El poder de la presencia» Arte a un Click 19 de marzo de 2018.
  18. ↑ «Iniciarte» www.juntadeandalucia.es.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Rocío_Verdejo_García&oldid=9514689"(e)tik eskuratuta