Saint-Hilaire eliza (Melle)

Saint-Hilaire eliza (Melle)
	UNESCOren gizateriaren ondarea; Monumentu historikoa
	Donejakue bideak Frantzian
	Irudi gehiago
Kokapena
Estatu burujabe	Frantzia
Frantziaren banaketa administratiboa	Metropolitar Frantzia
Eskualdea	Akitania Berria
Departamendua	Deux-Sèvres
Frantziako udalerri	Melle, Deux-Sèvres
Koordenatuak	46°13′12″N 0°08′59″W / 46.22°N 0.1497°W
Historia eta erabilera
Izenaren jatorria	Hilary of Poitiers (en)
Erlijioa	katolizismoa
Elizbarrutia	Roman Catholic Archdiocese of Poitiers (en)
Arkitektura
Estiloa	arkitektura erromanikoa
Gizateriaren ondarea
Erreferentzia	868-067
Eskualdea	Europa eta Ipar Amerika
Izen-ematea	bilkura)
Mérimée ID	PA00101264
	↑ UNESCOk egindako sailkapenaren arabera ;

Saint-Hilaire eliza Melleko (Deux-Sèvres, Frantzia) eliza katolikoa da. Eraikina monumentu historiko gisa sailkatu zen 1914ko apirilaren 18an.^[1] 1998az geroztik UNESCOk Gizadiaren Ondare izendatu du, Frantziako Donejakue bideen etapa gisa.^[2]

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jatorrian, eliza zurez egina zegoen. Egungo eraikinak ordezkatu zuen XII. mendean.^[1] Azken hau bi etapatan eraiki zen: 1109 inguruan (elizaren azpian dagoen diru-gordailu berrienaren data) korua eta transeptua egin ziren, eta 1150 inguruan nabea eta fatxada. Aimericus Abelini izeneko batek finantzatu zuen eraikuntza. Haren izena deanbulatorioko kapitel bateko abakoan agertzen da.

Arkitektura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere planta konplexua da eta erromesen bisitak errazteko diseinatuta dago. Horren erakusgarri da deanbulatorioa.

Kanpoaldea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eraikinak berezitasun bat dauka: kontrahormen ordez zutabeak jarri zituzten, gangen bultzada jasateko.

Mendebaldeko fatxada: Erdiko ataria puntu erdikoa da eta albo banatan bi arku itsu daude. Gainean hiru leiho ditu.

Iparraldeko pareta: eskulturengatik nabarmentzen da. Goi-erliebe bat dauka, nitxo batean, eta Konstantino I.ak jentilen gainean eduki zuen garaipena sinbolizatzen du. Atearen arkuaren kanpoko arkiboltan bizioen eta bertuteen arteko borroka irudikatzen da.^[1]

Kanpandorrea: karratua eta lodia. Leiho bat eta bi arku itsu ditu. 1850ean erabat berregin zen, sute baten ondoren. Lau aurpegiak berreraiki ziren, hegoaldeko aurpegiaren ereduari jarraituz.

Barrualdea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dekorazio zizelkatua ugaria da: Hainbat kapitel erromaniko daude, musikariak eta munstroak irudikatzen dituztenak.

Eskuinaldean atari oso eder bat dago, eta hori bitxia da. 31 krabelin tailatuk osatzen dute arkua. Erdian, Kristo bat dago, eskuineko eskuarekin bedeinkatzen. Beste eskuan Jakinduriaren liburua dauka.

Deanbulatorioko kapitel guztiak nabarmenak dira eta ikonografia aberatsa dute: basurde-ehiza, Ongiaren eta Gaizkiaren zuhaitza, malabareen eszena, hegaztiak edaten, dragoiak, elefanteak.

Transeptuaren gainean kupula bat dago, eta kanpandorrea eusten du.

Galeria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Atari nagusia
Iparraldeko ataria
Iparraldeko horma
Absideak eta kanpandorrea
Erdiko nabea
Nabeak
Kapitel bat
Barruko atea

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑ ^a ^b ^c «Eglise Saint-Hilaire» www.pop.culture.gouv.fr (Noiz kontsultatua: 2023-04-18).
↑ (Frantsesez) mondial, UNESCO Centre du patrimoine. «Chemins de Saint-Jacques-de-Compostelle en France» UNESCO Centre du patrimoine mondial (Noiz kontsultatua: 2023-04-18).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

UNESCOren orrialdea, Frantziako Donejakue bideari buruz: https://whc.unesco.org/fr/list/868-067
Frantziako Kultura Ministerioaren fitxa: https://www.pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/PA00101264

Datuak: Q2315498
Multimedia: Église Saint-Hilaire de Melle / Q2315498

[fn1-1] UNESCOk egindako sailkapenaren arabera

[:0-2] «Eglise Saint-Hilaire» www.pop.culture.gouv.fr (Noiz kontsultatua: 2023-04-18).

[3] (Frantsesez) mondial, UNESCO Centre du patrimoine. «Chemins de Saint-Jacques-de-Compostelle en France» UNESCO Centre du patrimoine mondial (Noiz kontsultatua: 2023-04-18).

[I]

[1]

[2]