Wolfgang Harich

Wolfgang Harich
	; (1956) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Königsberg, 1923ko abenduaren 9a
Herrialdea	Alemania ; Alemaniako Errepublika Demokratikoa
Heriotza	Berlin, 1995eko martxoaren 15a (71 urte)
Hobiratze lekua	Friedhof III der Gemeinde Jerusalems- und Neue Kirche (en) ; cemeteries at Hallesches Tor (en)
Familia
Ezkontidea(k)	Isot Kilian (mul) (1952 - 1954)
Haurrideak	ikusi Lili Harich (en) ; Susanne Kerckhoff (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Berlingo Humboldt Unibertsitatea
Hizkuntzak	alemana
Jarduerak
Jarduerak	kazetaria, filosofoa, unibertsitateko irakaslea, idazlea eta literatura-kritikaria
Enplegatzailea(k)	Berlingo Humboldt Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Heinrich Mann saria (1953) ;
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Alemaniako Alderdi Sozialista Batua; Alemaniako Alderdi Komunista; Sozialismo Demokratikoaren Alderdia

Wolfgang Harich (1923ko abenduaren 3a – 1995eko martxoaren 15a) filosofoa eta kazetaria izan zen, gehien bat Bigarren Munduko Gerraren osteko Ekialdeko Alemanian.

Bigarren Mundu Gerran Alemaniako armadaren desertoreetako bat izan zen eta Alemaniako Unitate Sozialistako alderdiko kide bat, Harich filosofiako irakasle bihurtu zen 1949an Humboldt-eko Unibertsitatean. 1956an atxilotu zuten, eta hamar urteko kartzela-zigorra ezarri zioten "konspirazio-talde bat ezartzeagatik".^[1] 1964an askatu zuten, zortzi urteren ondoren, eta 1990ean barkatu eta egindakoak ontzat hartu zizkioten. 1994an Sozialismo Demokratikoaren Alderdiarekin bat egin zuen.

Bizitza

Wolfgang Harich Königsbergen jaio zen,

Ekialdeko Prusian, 1923ko abenduaren 9an, goi-klaseko familia akademiko batean.^[2] Aita Walter Harich idazlea zen, eta ama Anne-Lise Wyneken zen, Königsberger Allgemeine Zeitungen editore nagusiaren alaba.

Harich gerra osteko eztabaidetako ahotsik indartsuenetako bat bihurtu zen oso goiz Alemanian. Filosofia ikasi zuen Berlingo Humboldt Unibertsitatean eta, graduatzean, filosofiako irakasle bihurtu zen eta unibertsitate berean irakatsi zuen. Haren ahots indartsua norbaitentzat deseroso izan zen eta kartzelara eraman zuten hamar urterako, konspirazioagatik. Zortzi urteko kartzela-zigorra bete behar izan zituen, Harich isolamendu-erregimenean egon zen zortzi urte horietatik zazpi baino gehiagoan, eta horrek eragin handia izan zuen bere osasun mentalean, eta horrek depresio larria eta zorabioak eragin zizkion. 1979an Austriara emigratu zuen, 1980an Mendebaldeko Alemaniara joan zen eta 1981ean Besseres Deutschland-era edo "Alemaniarik Onenera" itzuli zen. 1960ko uztailean bihotzekoa izan zuen arren, bere bizitza luzatzeko borrokatu zuen eta nolabait osasuna berreskuratu egin zuen, eta 1995eko martxoaren 15era arte iraun zuen bizirik, 71 urte zituela hil baitzen.

Hezkuntza

Harichek filosofia ikasi zuen Humboldt Unibertsitatean, Berlin Ekialdean, Nicolai Hartmann eta Eduard Sprangerrekin, eta 1951n graduatu zen. 1949an hasi zen filosofia marxistari buruzko eskolak ematen, eta 1952an unibertsitateko filosofia-irakasle bihurtu zen. Humboldt-en azken ikasketak egin aurretik, 1945eko ekainean Paul Wegener-en laguntzaile pertsonal gisa sartu zen Sormen Artisten Saileko Kammer Der Kunst Schafften.^[3] Esperientzia horrek Berlingo antzerki-kritikari onenetakotzat hartzeko gaitasuna eman zion.

Iritzi politikoak

Harich komunista zen eta ingurumenekiko kezka handia zuen. Alemaniako Alderdi Komunista Kommunistische Partei Deutschlands (KPD) alderdiarekin bat egin zuen, eta, gero, Sozialistische Einheitspartei Deutschlands (SED) alderdiarekin, Alemaniako Unitate Sozialistaren alderdiarekin, bat egin zuen, eta azken hau, gero, Alemaniako Errepublika Demokratikoko (RDA) alderdi nagusi bihurtu zen.

Argitalpenak

Rudolf Haym und sein Herderbuch. Beiträzur kritischen Aneignung des literaturwissenschaftlichen Erbes. Berlin: Aufbau-Verlag, 1955
Jean Pauls Kritik des Philosophischen Egoismus. Belegt durch Texte und Briefstellen Jean Pauls im Anhang. Frankfurt: Suhrkamp Verlag, 1968
Zur Kritik Erresuma Batuaren bira. Eine Abrechnung Anarchismus beste leku batean. Basilea: Edizioa Etab., 1971
Jean Pauls Revolutionsdittung. Vertales einer neuen Deutung seiner heroischen Romane. Berlin: Akadebei -Verlag, 1974
Kommunismus ohne Wachstum? Babeuf und der Erromako Kluba Sechs Interview mit Freimut Duve und Briefe an ihn. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt, 1975
Keine Schwierigkeiten mit der Wahrheit. Zur nationalkommunistischen oposizioa 1956 DDR. Berlin: Dietz Verlag, 1993
Nietzsche und seine Brüder. Schwedt: Kiro, 1994
Ahnenpass Autobiographie orraziak. Berlin: Schwarzkopf & Schwarzkopf, 1999
Nicolai Hartmann. Leben, Werk, Wirkung. Würzburg: Königshausen und Neumann, 2000
Nicolai Hartmann — Größe und Grenzen. Versuch einer marxistischen Selbstverständigung. Würzburg: Königshausen und Neumann, 2004

Erreferentziak

↑ Harich, Wolfgang: Philosoph, Publizist. Bundesstiftung zur Aufarbeitung der SED-Diktatur: Biographische Datenbanken.
↑ Wolfgang Harich Papers. International Institute of Social History 25 June 2009.
↑ Repainting the Little Red Schoolhouse: A History of Eastern German Education, 1945–1995 (9780195112443): John Rodden: Books. .

Kanpo estekak

Wolfgang Harich Papers / Audio-bilduma Gizarte Historiaren Nazioarteko Institutuan.

Datuak: Q88150
Multimedia: Wolfgang Harich / Q88150

[BiographischeDatenbanken-1] Harich, Wolfgang: Philosoph, Publizist. Bundesstiftung zur Aufarbeitung der SED-Diktatur: Biographische Datenbanken.

[autogenerated1-2] Wolfgang Harich Papers. International Institute of Social History 25 June 2009.

[amazon1-3] Repainting the Little Red Schoolhouse: A History of Eastern German Education, 1945–1995 (9780195112443): John Rodden: Books. .

[1]

[2]

[3]