Azken Afaria (Ge)

Azken Afaria (Ge)
Jatorria
Sortzailea(k)	Nikolai Ge
Sorrera-urtea	1863
Izenburua	Тайная вечеря
Ezaugarriak
Materiala(k)	olio-pintura eta Margo-oihala
Dimentsioak	283 () × 382 () cm ;
Genero artistikoa	arte sakroa
Egile-eskubideak	jabetza publiko
Deskribapena
Iconclass	73D242
Kokapena
Lekua	Errusiar Museoa
Bilduma	Errusiar Museoa
Inbentarioa	Ж-4141
Argumentu nagusia	Jesusen Azken Afaria

Azken Afaria (errusieraz: Тайная вечеря) Nikolai Ge margolari errusiarraren (1831-1894) pintura da, 1863an osatua. San Petersburgoko Errusiako Estatu Museoaren bilduman dago (inb. Zh-4141). Irudiaren tamaina 283 × 382 cm da. ^[1]

Nikolai Gek 1861etik 1863ra bitartean lan egin zuen Florentzian, atzerrirako bidaia artistikoan. Ge-k pintura San Petersburgora ekarri ondoren, 1863an Erakusketa Akademikoan erakutsi zuten. Arteen Akademia Inperialeko Kontseiluak artistak pinturan zuen trebetasuna goraipatu zuen, eta historiako pintura-irakasle titulua eman zion, eta lana Alexandro II enperadoreak erosi zuen Arteen Akademiaren Museorako. ^[2]^[3]^[4]^[5]

Pinturak Azken Afaria irudikatzen du, Itun Berrian deskribatua, Jesukristoren azken bazkaria, bere hamabi apostoluekin. Afarian iragarri zuen euretariko batek —Judas Iskariotek— traizionatu egingo zuela. Argumentu hori oso erabilia izan da kristautasuneko artisten artean —besteak beste, Leonardo da Vincik, Salvador Dalík, Domenico Ghirlandaiok eta Andrea del Castagnok sortutako Jesukristoren Azken Afariaren irudien bertsioak—.^[6]

Pintura arrakasta izan zen, asko eztabaidatu zen, baina kritikariak ez zetozen bat: batzuek Ebanjelioaren historiaren interpretazio berritzailea onartu zuten, eta beste batzuek, berriz, Kristoren eta apostoluen irudiak ulermen tradizionaletik urrunegi zeudela uste zuten, modu sinisgarritik urrun. ^[2]