Elosua-Plazentziako Estazio Megalitikoa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Hirukurutzetako trikuharria.
Agerreburu trikuharria.

Elosua-Plazentziako Estazio Megalitikoa historiaurreko aztarna arkeologikoak dituen naturgunea da, Soraluze, Elgoibar, Azkoitia, Bergara eta Antzuola udalerrien artean kokatua, Gipuzkoako mendebaldean, Deba eta Urola bailaren arteko mendilerrroan. Jose Miguel Barandiaranek aurkitu zituen megalitoak eremua ikertzen ari zela 1921 eta 1922an. Hamasei aztarna megalitiko ezagutzen dira: hamar tumulu, menhir bat eta bost trikuharri. Dena dela, gehiago ere egon daiteke.[1]

Historiaurreko monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Periodo orokorra: Brontze Aroa, Kalkolitoa / Eneolitoa, Burdin Aroa, Neolitoa, K.a. 3000 eta 900 urte artekoak.

Kokapen geografikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazioa Gipuzkoa mendebaldean dago, historikoki Deba eta Urola haranen arteko pasaleku izan den Irukurutzetako mendilerroan. Karakate menditik 500 metro ingurura dago iparralderen dagoen monumentua. Hegoalderen dagoen monumentua, berriz, Elosu inguruan dago, Agerreburu menditik 150 metro ingurura.

Sailkatutako monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazio honetan ondorengo monumentu megalitikoak aurkitu dira:

Trikuharriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Agerreburu
  • Aitzpuruko Zabala
  • Atxolin
  • Iruiya
  • Irukurutzeta
  • Kerexetaegia Hegokoa / Keixetako Egiya hegoaldeko trikuharria

Tumuluak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Aizkoin
  • Atxolin Txiki
  • Kerexeta / Keixeta
  • Kerexetaegia Iparrekoa / Keixetako Egiya iparralde
  • Kutzebakaar
  • Maurketa
  • Naasiko Goena
  • Pagobedeinkatu
  • Gizaburua

Menhirra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Egoera legala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazio Megalitikoa Monumentu Multzoa eta Kultura Ondasuna deklaratu zuen Eusko Jaurlaritzak 2003an. Bertan 16 monumentu aipatzen dira.[2]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]