Elgoibar
Elgoibar | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gipuzkoa, Euskal Herria | |||||||||||
Deba ibaia, Elgoibartik igarotzen | |||||||||||
Administrazioa | |||||||||||
Estatua | Espainia | ||||||||||
Erkidegoa | Euskal Autonomia Erkidegoa | ||||||||||
Lurraldea | Gipuzkoa | ||||||||||
Eskualdea | Debabarrena | ||||||||||
Izen ofiziala | Elgoibar | ||||||||||
Alkatea | Ane Beitia (EAJ-PNV) | ||||||||||
Posta kodea | 20870 | ||||||||||
INE kodea | 20032 | ||||||||||
Herritarra | elgoibartar | ||||||||||
Kokapena | |||||||||||
Koordenatuak | 43°12′51″N 2°25′01″W / 43.214166666667°N 2.4169444444444°W | ||||||||||
Azalera | 39,11 km² | ||||||||||
Garaiera | 51 m | ||||||||||
Distantzia | 47 km Donostiara | ||||||||||
Demografia | |||||||||||
Biztanleria | 11.500 (2023) 20 (2022) | ||||||||||
| |||||||||||
Dentsitatea | 2,94 bizt/km² | ||||||||||
Hazkundea (2003-2013)[1] | % 8,28 | ||||||||||
Zahartze tasa[1] | % 23,9 | ||||||||||
Ugalkortasun tasa[1] | ‰ 54,31 | ||||||||||
Ekonomia | |||||||||||
Jarduera tasa[1] | % 78,43 (2011) | ||||||||||
Genero desoreka[1] | % 9,3 (2011) | ||||||||||
Langabezia erregistratua[1] | % 10,11 (2013) | ||||||||||
Euskara | |||||||||||
Euskaldunak[1] | % 59,34 (2010) | ||||||||||
Kaleko erabilera [2] | % 35.9 (2016) | ||||||||||
Etxeko erabilera[3] | % 46.91 (2016) | ||||||||||
Datu gehigarriak | |||||||||||
Sorrera | 1346ko abenduaren 20an | ||||||||||
Webgunea | https://www.elgoibar.eus |
Elgoibar Gipuzkoako ipar-mendebaldeko udalerri bat da, Debabarrena eskualdekoa, Bizkaiarekiko mugakidea. 39,11 km² ditu, eta 11.481 biztanle zituen 2016. urtean. Herri guztiz industriala da Erdi Arotik, makina-tresnaren sektoreko enpresa asko baititu.[4] Makina Erremintaren Museoa eta IMH Fabrikazioaren Zentro Aurreratua Elgoibarren daude.[5][6] Horregatik, makina-tresnaren hiriburua deritzo.
Geografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Mugakideak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Iparraldean Mendaro, hegoaldean Eibar eta Soraluze, ekialdean Azkoitia eta Bergara, eta mendebaldean Markina-Xemein eta Etxebarria (Bizkaia) mugakide ditu.
Azkarateko mendateak Azkoitiarekin lotzen du, eta San Migelekoak Markinarekin.
Inguru naturala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Inguruneko mendien artean Irukurutzeta (899 m) eta Karakate (749 m) ekialdean eta Kalamua (768 m) mendebaldean aipatzekoak dira.
Deba ibaiak udalerria zeharkatzen du hegoaldetik etorrita itsasorako bidean iparralderantz.
1988ko uztailaren 19an uholde larriak jasan zituen herriak, ibaia gainezka egitean.
Auzoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Altzola, 1846an bainuetxe bat sortu zen bertan, hango urak ezagunak dira.[7]
- Arriaga
- Sallobente-Ermuaran
- Aiastia-San Migel
- Idotorbe-San Pedro
- Azkue-San Roke
- Urruzuno
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Elgoibarko hiribildua Alfontso XI.a Gaztelakoak[8] 1346an fundatu zuen eta ibarraren hondoan dago kokatua, Deba ibaiaren ertzeko orube lau batean, ibaiak meandro bat eratzen duen puntuan. Leku estrategikoan dago kokatua, Bizkaiko Jaurerriarekin muga egiten baitu.
Karakate-Irukurutzeta mendikatean dauden monumentuek (megalitiko zein hilobi-monumentuek) garai hartan lur haietan bizi izan zela adierazten digute.
Elgoibarko historiaren hastapenak Marquina de Yuso zeritzon eremuan ditugu (egungo Soraluze eta Elgoibar). Alfontso XI.a Gaztelakoak 1346an sortu zuen Villa Mayor de Marquina izenarekin, biztanleek egindako eskaera bati hiri-gutun baten bitartez erantzunez. Horrela, bi sortu zituen: Placencia de las Armas (Soraluze; 1343) eta, gerora, Elgoibar izango zena.
Hiri-gutunak dioenez, Villa Mayor de Marquina hiribildua Campo de Elgoibar izeneko tokian fundatu zen, Olasoko San Bartolome monasterioari zegozkion lurretan. Lur haietan aurkitu zituzten edo aurkituko zituzten urre eta zilar-metatze guztiak, eta eraikiko ziren burdinola guztiak herritarrei uzten zizkien arren, haiek guztiak erregearen jabetzakoak ziren; hala ere, ordurako eraikita zeuden burdinola eta etxalde guztiek norbanakoenak izaten jarraituko zuten. Eskubideei dagokienean, ohiko eskubideak mantendu ziren: batetik, hiribildua harresiz inguratu zuten; bestetik, elizari egin beharreko hamarren ordainketa; azkenik, agintariak aukera zitzaketen.
Metalurgia funtsezkoa izan da. Burdinolek beren foruak izan zituzten; burdinolen forua Alfontso XI.ak eman zuen 1335eko azaroaren 8an (hiribildua sortu aurretik). 1446an ola-jabeen eta olagizonen arteko ordenantzak egin ziren. Burdina itsasontziz ekartzen zuten Bizkaitik Debako portura. Ondoren, ibaian gora, Altzolaraino eramaten zuten gabarretan. Gero, gurdizainek, idiek tiratutako gurdietan, materiala zegokion burdinolaraino ekartzen zuten. Landutako materiala, azkenik, Gaztelara eramaten zuten gurdizainek.
1617an parrokia-eliza erdigunean egin, eta haren lekuan hilerria eraikitzea erabaki zuten. 1777an bukatu zituzten lanak.
Elgoibarrek hainbat hondamendi pairatu izan ditu:
- 1560 eta 1617an, bi sute izan ziren. Lehenengoan, hirigunea erabat suntsitu zuen, etxeak egurrezkoak baitziren, eta bigarrenean, erdiguneko zatirik handiena suntsitu zuen.
- 1552, 1834 eta 1983an Deba ibaiko urek hiribildua hartu zuten.
Burdin ekoizpenean izan zen industriaren garapenak-labe-garaiek-burdinolen gainbehera ekarri zuen: ibai-nasa desagertu zen. Horrekin batera, makina-erreminta alorrean hainbat lantegi sortu ziren,esaterako, 1913an Jose Leon Ciaran eta Eulogio Estarta Landak sortutakoa. Armagintza-lanak XX. mende arte iraun zuen. 1936ko gerran, indar kolpistak Gipuzkoan mendebalderantz barreiatu ziren Donostia azpiratu ondoren, eta irailaren 21ean Elgoibar mendean hartu zuten. Frontea Elgoibar eta Eibar artean kokatu zen 7 hilabetez.
Gerraosteko industriaren hedapenak hazkuntza ekonomiko handia ekarri zuen; ondorioz, hazkunde demografikoa nabarmena izan zen herrian, Espainiako leku batzuetatik jendea etorri baitzen lanera. XX. mendearen bukaerako krisiak populazioaren jaitsiera ekarri zuen. Makina-erremintak Eusko Jaurlaritzako laguntza jaso zuen, eta MCC (Mondragon Kooperatiba) barruan sartu zen. Izandako garapenak eta ikerketari dagokionean, egindako lan eskergak oso lehiakor egin zuten mundu osoan.
XXI. mendearen hasieran, krisia gaindituta, Elgoibar egonkor hasi zen, eta eskualdeko bigarren hirigune bilakatu da Eibarrek eta Ermuak osatzen duten hirigunearen atzetik.
Ekonomia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2017an honela banatzen ziren sektore ekonomikoak herrian: lehen sektorea %0,4; bigarren sektorea %59,7; hirugarren sektorea %37,1. Eraikuntzaren sektorea %2,8.[9]
Industriak garrantzia handia izan zuen herriaren ekonomian hiribilduaren hastapenetatik (1346), hura izan baitzen zutabe nagusia. Garai hartan, erregea urre eta zilar ustiapenaren eta burdinoletan ekoizten zenaren jabe zen.
Industrializazio garaian, orduko industria makinak ekoizten zituen fabrika-sare bilakatu zen; ondorioz, hiribildua Espainiako makina-erremintaren hiriburu bihurtu zen Danobat, Etxe-tar, Kondia edo Geminis enpresekin.
Merkataritza izan da bigarren zutabea. Dena den, merkantzia-bideak aldatu zirenean eta Etxegarateko errepidea ireki zenean, indarra galdu zuen.
Lehen sektorea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Orografia eskasak eragin handia izan du nekazaritza eta abeltzaintzan, bigarren mailan zokoraturik egon direlarik. Jasotako uztaren zati handiena etxeko kontsumorako izan da, gainontzekoa herriko eta inguruko azoketan saltzeko. Halere, baserritarrak bizimodua aurrera ateratzeko, baserriko lana kaleko lan industrialarekin uztartu behar izan du.
Meatzaritza garrantzitsua izan da eta da. Mendiak kareharrizkoak zirenez, hainbat harrobi izan ditu. Kobre eta berunezko meategiak izan ziren.
Bigarren sektorea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Elgoibarko industriako produktu izarra makina-erreminta dela argi dago: Espainia mailan, ekoizlerik handienetakoa.
Antzina, burdinolen ugaritzeak haiek Burdinolen Forua izatea ekarri zuen. Hura izan zen XX. mende hasieran, burdinoletako ur instalakuntzak eta errotak aprobetxatuz, elektrizitatea sortzeko, hasi eta egun hain garrantzitsua den industriaren sorlekua. Makina-erreminta lehen fabrika 1913an Jose Leon Ciaran eta Eulogio Estarta Landak sortutako zulagailu fabrika izan zen. Urte batzuk beranduago, Estarta eta Teodoro Ecenarrok Estarta y Ecenarro sortu zuten makina-erremintan jardunez. 1938an Sigma markako josteko makinak egiteari ekin zioten. Gune hartatik hainbat lantegi eta industria-laguntzaile sortu ziren.
Hirugarren sektorea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Herritarrei oinarrizko zerbitzuak (osasuna, hezkuntza, merkataritza, kirola...) bermatzen dizkien azpiegitura du.
Enpresa nagusiak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Euskal Industria katalogoaren arabera,honako hauek dira 50 langile baino gehiago dituzten enpresak:
- Alcorta Brockhaus, SA: automobilgintzarako altzairu forjatuzko osagaien fabrikatzailea.
- AVS Added Value Solutions: zientzia-industria eta makina-erremintarako diseinu eta tresneria fabrikazioa.[1]
- Engranajes Grindel, SA: engranajeen fabrikazioa.[2]
- Etxe-Tar, SA: makina-erreminta.[3]
- Unzeta Burdindegia, SA: handizkako industria-horniketa.
- Goiti, S koop.: makina-erreminta.[4]
- Goratu, SA: makina-erreminta (tornuak eta fresatzeko makinak).[5]
- Danobat Taldea, S koop.: makina-erremintaren diseinu eta fabrikazioa.[6]
- Ideko S Koop: teknologia-zentroa makina-erremintarako I+G.[7]
- Ina Rodisa, SA: errodamendu-orratz eta transmisio-errotulen fabrikazioa.[8]
- Ojmar, SA: sarraila fabrikazioa.[9]
- Spool Sistemak, SA: aluminio injektatuan egindako piezak fabrikazioa.
Demografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Inguruko beste herri batzuetan bezala, XX.mendearen erdialdetik Espainiako GerraZibilaren ondorengo garapen industrialaren eta industrializazio horrek eragin zituen immigrazio guztien ondorioz Elgoibarren ere populazioaren hazkunde nabarmena gertatu zen. Biztanleriaren gorakada handiena zehazki 1950 eta 1960 urteen tartekoa izan zen, urteko batezbesteko hazkunde tasa metatua %4,67 izani;izan ere, 1950. urtean 7.000 biztanle baino gutxiago zituen Elgoibarrek eta 1960an 10.841. Honen adibide garbia dugu Sigma auzoa, Sigma enpresaren ondoan zegoena, gerraosteko industria-hedapenaren ondorioz izandako hazkunde ekonomiko handiak erakarrita herrira iritsi ziren langile ugarien familiei ostatu emateko helburuarekin sortu zen auzo hau.
Baina, biztanleria hau murriztu egin zen XX. mendearen amaiera aldean, krisi garaian kokatzeaz gain, 1980an Mendaroko Garagartza auzoa Elgoibartik bereizi zen eta hiru urte beranduago Mendarok Elgoibar eta Mutriku udalerrien desanexioa sinatu zuen. Horrez gain, heroinaren kontsumoaren ondorioz, Elgoibarrek Europa mailan HIESak eragindako heriotzen indize altuenetakoa zuen, eta horrekin batera, 1995ean Sigmaren itxiera eman zela. Beraz, 1980ko hamarkadatik aurrera Elgoibarrek biztanleen kopuru handi bat galdu zuen, 1980an 13.739 pertsona izanik eta 2002 urtean 10.614, hau da, biztanleen %25 inguru. Hala ere, XXI. mendearen lehen hamarkadan, egoera ekonomikoa hobetzean, populazioa berriro hazi zen, 2022ko biztanle kopurua 11.480 izanik.
Bestalde, gaur egun, Elgoibarko biztanleen %51 emakumeak dira eta %49 gizonak, baina, sexuaren araberako bizitza itxaropenari erreparatzen badiogu, Elgoibarren gizonezkoen bizitza-itxaropena 2023an 79 urtekoa da, emakumezkoena aldiz 86 urtekoa. Horrez gain, jaiotza tasa 2022 urtean ‰6,10ekoa zen eta heriotza tasa ‰11,32koa.
Elgoibarko biztanleria |
---|
Politika
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Udal hauteskundeak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2011ko maiatzaren 22ko hauteskundeetako emaitzen ondorioz, EAJ alderdiko Alfredo Etxeberria hautatu zuten alkate berriro. Hauteskunde horietan EAJk eta Bilduk zazpi zinegotzi eskuratu zituzten bakoitzak, baina EAJk 500 boto gehiago lortu zituen. Euskadiko Alderdi Sozialistak bi zinegotzi lortu zituen eta PPk bat.
2015eko udal hauteskundeetan, Eusko Alderdi Jeltzaleak bi zinegotzi gehiago lortu zituen, eta Bilduren ondorengoa zen Euskal Herria Bilduk bat galdu zuen. Alderdi Popularrak bere zinegotzia galdu zuen. Emaitza horien ondoren, EAJ taldeko Ane Beitia hautatu zuten alkate, bere alderdiaren bederatzi botorekin eta PSE-EE taldearen boto batekin. Azken talde horrek EAJren alde botoa emango zuela esan bazuen ere, azkenean zinegotzietako batek boto zuria eman zuen.
2019ko udal hauteskundeetan hauek izan ziren emaitzak: EAJk 2.629 boto (8 zinegotzi). EH Bilduk 2.065 boto (7 zinegotzi). PSE-EEk 560 boto (zinegotzi bat). Podemos-IU-Equok 342 boto (zinegotzi 1). Eta PPk 179 boto.[10] Ane Beitia (EAJ) izendatu zuten alkate.[11]
Elgoibarko udalbatza | |||||
Alderdia |
2015 |
2019 | |||
Zinegotziak | Boto kopurua | Zinegotziak | Boto kopurua | ||
Euzko Alderdi Jeltzalea (EAJ) | 9 / 17 |
8 / 17 |
|||
Euskal Herria Bildu | 6 / 17 |
7 / 17 |
|||
Euskadiko Alderdi Sozialista (PSE-EE(PSOE)) | 2 / 17 |
1 / 17 |
|||
Ahal Dugu | 1 / 17 |
||||
Datuen iturria: Hauteskundeen emaitzak euskadi.eus webgunean |
Euskara
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Mugakoa izanda, eta inguruko udalerrien moduan, Elgoibarko jatorrizko hizkera mendebaleko euskara edo bizkaieraren eta erdialdekoa edo gipuzkeraren tartekoa dugu gaur egun, Debabarreneko hizkeraren parte.[13][14] Lehenago, historiaren joanean, Elgoibarko euskara euskalki horietako batean edo bestean sailkatua izan da, dela inguru horretako hizkerek izandako aldaketengatik, dela sailkapenetan erabilitako irizpide ezberdinengatik. Kontuan hartu behar da, izan ere, hizkera biziek izaten dituzten aldaketez gainera, ondorengo euskalari hauetako bakoitzak bere sailkapen irizpideak erabili dituela, eta irizpide horiek gero eta zehatzago eta zientifikoagoak direla oro har.
Gaur egun biztanleen %60 baino gehixeago dira euskaldunak.[9] Barren da herriko euskarazko aldizkaria.
- Larramendik Elgoibar hartzen du bi euskalkien arteko lotura eremutzat, mendebaleko euskara Eibarren hasita.[15]
- Luis Luziano Bonapartek, 1864an taxututako sailkapenean, mendebaleko euskalkitzat du Elgoibar, eta erdialdekotzat, berriz, Deba, Mutriku eta Mendaro.
- Pedro Irizarrek, 1970. urteko datuekin, Bonaparteren sailkapenari aldaketa bakarra egin zion, Elgoibarko euskara gipuzkeratzat sailkatuta.[16]
- Koldo Zuazoren 2008ko mapan, aldiz, Deba, Mutriku, Mendaro eta Elgoibar bi euskalkion arteko lotura eremutzat ageri dira —Deba, ez osorik: udalerriaren iparraldea, kostaldeko zerrenda (hirigunea barne), gipuzkeratzat markatzen du; eta gainerakoa, lotura eremutzat—,[17] 1999an Deba ibarreko euskararen gaineko azterketan esandakoa berretsiz.[18]
Kultura
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Jaiak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Urtarrila: urtarrilaren 17an San Anton jaiak izaten dira.
- Otsaila: otsailaren 3an San Blas ospatzen da. Eskualdean oso ezaguna eta berezia den ohiturari jarraituz, San Blas opilak egin eta bedeinkatzen dira. Bestalde, inauteriak ospatzen dira.
- Ekaina: ekaineko lehen asteburuan Trinitate jaiak izaten dira. Larunbat gauean, Trinitate bezperan, nagusien danborrada izaten da, jaietako ikuskizun nagusia. 23an, berriz, San Juan jaiak izaten dira Altzolan.
- Uztaila: uztailaren 25ean, Santiago egunean, Sargoateko (Sallobente-Ermuaran auzoa) erromeria ospatzen da.
- Abuztua: abuztuaren 23an San Bartolome jaiei ematen zaie hasiera. Herriko jai nagusiak dira, zaindariarenak.
Elgoibarko auzoek ere ospatzen dituzte jaiak: ekainaren 29an, Idotorbe auzokoak izaten dira; abuztuaren 10ean, Sallobente-Ermuarangoak, eta irailaren 29an, Aiastiakoak.[19]
Monumentu megalitikoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ondasun nabarmenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erdi Aroan planifikatutako hiribilduak hartzen duen eremuaren mugak hauek dira: ipar-mendebaldean Deba ibaia, hego-ekialdean aurreko aldea San Bartolome kalera duten etxeen atzeko aldea (zenbaki bikoitiak) eta eliza, ipar-ekialdean Altzola edo Kalebarren dorrea eta izen hori duen plaza eta hego-mendebaldean Kalegoen edo Foruen plaza eta parroki-eliza.
Hiribilduaren planoa laukizuzena da, trazatu erregularrekoa, planta berriko hirigunea baita, izan ere herritarrak bertara bizitzera joan aurretik planifikatu zen bizitokia. IE-HM zentzuan orientatutako bi kale paraleloren inguruan dago egituratua: Arrosario kalea eta San Bartolome kalea. Bi kale horien erdi aldera, eta kaleak elkarzut mozten dituelarik, kantoi estu bat dago eta, horri esker, «harresi barruko» komunikazioa erraztu egiten da.
Hiribilduaren barruko espazioa fatxada estu eta sakonera handiko lur zatietan banatua dago. Bertan mehelindun etxeak daude eta, horien bidez, etxadi laukizuzen eta erregularrak egituratzen dira, bakunak alboetan eta bikoitzak barruko aldean. Barruko aldeko etxeen fatxadak paraleloak diren bi kaletara ematen dute eta atzeko aldeak elkarri begira dituzte, hodia edo karkaba oraindik ere ongi ikusten delarik. Espazio hori argi zortasunerako erabiltzen da eta bertara iristen ziren garai batean etxeko hondakin guztiak.
Kaleak antolatzeko elementu nagusiak muturretan daude; ipar-ekialdean Altzola edo Kalebarren dorrea, eta hego-mendebaldean Olaso dorrea, gaur egun desagertua dagoena (haren lekuan Foruen Plaza edo Kalegoen dago orain). Elementu horien aurrean daude hiribilduan daudenik eta espazio ireki zabalenak, bi kaleak puntu horietan elkartzen baitira, Nafarroa Plaza edo Kalebarren ipar-ekialdean eta aipatutako Kalegoen edo Foruen plaza hego-mendebaldean.
San Bartolome eliza eraikin monumentala eta aipatzeko modukoa da. Erdigunearen albo batean dago, ez baitzen hiribildua planifikatu zenean eraiki, geroago baizik (XVII. mendea), izan ere hirigunea jatorrian «harresi barruko» elizarik gabe planifikatu zen, funtzio hori gaur egun kanposantua den Olasoko San Bartolome monasterioak betetzen baitzuen, nahiz eta aldendua egon.
1998ko apirilaren 6an, Eusko Jaurlaritzak kultura ondasun izendatu zuen Elgoibarko Hirigune Historikoa, monumentu-multzo sailkapenarekin.[20]
Hauek dira eraikin nabarmenenak, hiri barnean eta kanpoan[7]:
- Udaletxea: Inazio eta Frantzisko Iberok egindako eraikin barrokoa (1737)
- Altzolako bainuetxea (1846)
- Altzolako Lonja etxea
- Apraiz errota, aurretik burdinola izan zen.
- Zabale Torre baserria (XV. mendekoa)
- Fosilen eta Mineralen museoa
- Makina Erremintaren museoa. XX. mende hasierako industria ezagutu ahal da.
- Altzola dorretxea (XV. mendekoa). Gaur egun kultur etxea da.
- Pilotalekua. Euskal Autonomia Erkidegoko zaharrena (1751)
- San Bartolome eliza. Longa, Larraza eta Iberotarren lana (1716). Erretaula neoklasikoa dauka.
- Olasoko arkupea. Antzinako Olasoko San Bartolome elizakoa (1459). XVIII. mendetik hona, hilerriko sarrera.
- Barrena berri zentral elektrikoa. Eskualdeko lehenengoa izan zen.
Elgoibartar ospetsuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Militar, esploratzaile eta gobernadoreak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Martin Iñigitz Karkizanokoa (?-1527), Garcia Jofre de Loaisaren espedizioan parte hartu zuen itsasgizona.
- Gabriel Krutzelegi (1635-1689), Filipinetako gobernadorea.
Erlijiosoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Domingo Altzola (XVI. mendea), domingotar elizgizona, Guadalajarako artzapezpikua.
- Frantzisko Agirre (1863-1941), Txinan misiolari.
Industrialariak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Eulogio Estarta (1891-1955), industrialaria. Herriko SIGMA enpresaren sortzaileetako bat.
- Bernardo Ezenarro (1873-1956), industrialaria.
Idazleak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Pedro Migel Urruzuno (1844-1923), apaiza eta idazlea.
- Gotzon Garate (1934-2008), idazlea, filosofoa,filologoa eta jesuita.
- Hasier Etxeberria (1957-2017), idazlea eta telebista aurkezlea.
- Jasone Osoro (1971-), kazetaria eta idazlea.
- Uxue Alberdi (1984-), kazetaria, idazlea eta bertsolaria.
- Danele Sarriugarte (1989-), idazle, itzultzaile eta literatura kritikaria.
Politikariak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Jaime Arrese (1936-1980), politikaria, alkate izandakoa, Komando Autonomo Antikapitalistek eraila.
- Arnaldo Otegi (1958-), politikaria, Batasunako burua.
Kirolariak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Juan Mugertza (1900-1937), atleta.
- Tiburtzio Beristain (1904-1953), futbolaria.
- Maria Arrillaga (1918-2015), pilotaria, erraketista.
- Javier Arriola Lizarralde, Arriola IV.a (1934-2003) esku huskako pilotaria.
- Fernando Ansola (1940-1986), futbolaria.
- Jose Maria Benavides (1945-), belako estropadalari ohia.
- Juan Cruz Sol (1947-), futbolaria.
- Ion Imanol Rementeria (1964-), saskibaloi jokalaria.
- Joseba Etxeberria (1977-), futbolaria.
- Itziar Gurrutxaga (1977-), futbolaria.
- Zuhaitz Gurrutxaga (1980-), futbolaria eta musikaria.
- Elisabeth Ibarra (1981-), futbolaria.
- Markel Bergara (1986-), futbolaria.
- Ainhoa Lendinez (1981), kirolaria eta kazetaria.
- Jose Miguel Gabilondo (1953-2018), auto-gidaria.
Beste batzuk
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Juana Manuela Irusta Egia (1844 - 1882), bertsolaria.[21]
- Luis Mazzantini (1856-1926), toreatzailea.
- Antonio Arrillaga (1886-1961), medikua eta zirujaua.
- Lucio Ruiz-Poveda Luziano (1931-), pintorea.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Edukiaren zati bat monumentu hau sailkatutako kultura-ondasun izendatzen duen lege testutik hartu da. Izan ere, testua jabari publikokoa da eta ez du jabetza intelektualik, Espainiako Jabetza Intelektualaren Legeko 13. artikuluan xedatu denez (Espainiako Aldizkari Ofiziala, 97. zenbakia, 1996-04-22).
- ↑ a b c d e f g Euskal Herriari Begira. Udalbiltza.
- ↑ «Kaleko erabilera herrialdez herrialde» Euskararen erabilera (Wikipedia).
- ↑ «Etxeko erabilera» Euskararen erabilera (Wikipedia).
- ↑ Elgoibarko Makina-Erremintaren historia laburra (II). Elgoibarko udal aldizkaria.
- ↑ Makina Erremintaren Museoa
- ↑ IMH Fabrikazioaren Zentro Aurreratua (Gipuzkoa)
- ↑ a b https://web.archive.org/web/20211229003304/http://www.elgoibartarrenesanetan.net/pdf/gidat.pdf
- ↑ «Hiri-Gutuna - Elgoibarko Udala» web.archive.org 2021-12-28 (Noiz kontsultatua: 2022-04-11).
- ↑ a b «Web Eustat. Elgoibarko datu estatistikoak» eu.eustat.eus (Noiz kontsultatua: 2020-03-26).
- ↑ www.euskadi.eus (Noiz kontsultatua: 2020-03-26).
- ↑ «barren.eus - Ane Beitia izendatu dute Elgoibarko alkate berriro ere» barren.eus (Noiz kontsultatua: 2020-03-26).
- ↑ «Ahotsak.eus, Euskal Herriko hizkerak eta ahozko ondarea» www.ahotsak.eus (Noiz kontsultatua: 2018-06-15).
- ↑ «Debabarrenekoa - Ahotsak.eus» ahotsak.eus (Noiz kontsultatua: 2018-05-30).
- ↑ «Elgoibar - Ahotsak.eus» ahotsak.eus (Noiz kontsultatua: 2018-05-30).
- ↑ Manuel Larramendi (1754): Corografía de Guipúzcoa, 1969, 301. orrialdea
- ↑ Pedro Irizar: Morfología del verbo auxiliar vasco, Euskaltzaindia, 2008. 5. orrialdea
- ↑ Koldo Zuazo: Euskalkiak: euskararen dialektoak, Elkar, 2008.
- ↑ «Saio honetan ikusittakuak erakusten dabenez, Debabarreneko berbetak egitten dabe mendebaleko euskalkixaren eta erdialdekuaren arteko loturia, eta baitta, beste negurri baten, Antzuola eta Bergara aldekuak be.» (Koldo Zuazo [1999]: Deba ibarreko euskeria. Antzuolako, Aramaioko, Aretxabaletako, Arrasateko, Bergarako, Eibarko, Elgoibarko, Eskoriatzako, Leintz-Gatzagako, Oñatiko eta Soraluzeko udalak, 1999.)
- ↑ «Jaiak - Elgoibarko Udala» www.elgoibar.eus (Noiz kontsultatua: 2020-03-26).
- ↑ Monumentu-multzo izendapena, EHAAn.
- ↑ Agirre-Goia, Eñaut. «Hiru adibide berri, emakume bertsolariak beti plazan aritu diren adierazgarri.» (PDF) Ikergazte 2019, Giza zientziak eta artea, 148-152 (Noiz kontsultatua: 2019-05-28).
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Euskarazko Wikipedian bada atari bat, gai hau duena: Gipuzkoa |
- Elgoibarko Udalaren webgune ofiziala
- Makina Erremintaren Museoa
- Barren astekaria
- Elgoibartarren esanetan, herriaren historiari buruzko orrialdea.