Fa sostenitu minor

Wikipedia, Entziklopedia askea
Fa sostenitu minor

Musika
Tonalitate erlatiboala maior
Tonalitate paraleloafa sostenitu maior
Notak
fa♯, sol♯, la, si, do♯, re, mi, fa♯

Fa sostenitu minor (Europako notazioan Fa#m ere, eta F# notazio amerikarrean) eskala minorrek fa sostenitu notatik abiatuta duen tonalitatea da. Hala, eskala osatzen duten notak hauek dira: fa#, sol#, la, si, do#, re eta mi. Armadurak hiru sostenitu ditu (fa, do, eta sol). Maiorren duen tonalitate erlatiboa la maior da. Tonalitate homonimoa, berriz, fa sostenitu maior da.

Oso sinfonia gutxi daude idatzita tonalitate honetan, eta Haydn-en Agurren Sinfonia adibide ezaguna da. George Frederick Bristow-k eta Dora Pejačević-ek ere sinfoniak konposatu dituzte tonalitate horretan.

Tonalitate horretan idatzitako kontzertu urrien artean hauek ere badira: Sergei Rakhmàninov-en Pianorako 1. kontzertua, Alexander Skriabinen lehena ere, Henryk Wieniawski-ren Biolinerako 1. kontzertua eta Henri Vieuxtemps-en biolinerako 2. kontzertua. Mozartek tonalitate horretan duen konposizio bakarra Pianorako la maiorreko 23. kontzertuko bigarren mugimendua da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]