La minor

Wikipedia, Entziklopedia askea
La minor
Musika
Tonalitate erlatiboaDo major
Tonalitate paraleloaLa maior
Notak
la, si, do, re, mi, fa, sol, la

La minor (Lam ere Europako notazioan eta Am notazio amerikarrean) la notatik abiatuta eskala minor naturalak duen tonalitatea da; horrela, la, si, do, re, mi, fa eta sol notek osatzen dute. Gako-armadurak ez du bat ere alteraziorik erakusten: sosteniturik ez eta bemolik ere ez; eskala minor melodiko eta harmonikoen kasuan, alterazio gehigarriak noten ondoan eransten dira, ez armadurari. Bere erlatibo maiorra do maior tonalitatea da, eta tonalitate homonimoa la maior da.

Johann Joachim Quantz-en ustez, "tristuraren efektua" ongien adierazten zuten bi tonalitate minorrak la minorra eta do minorra ziren.[1]

Adingabeko konposizioen adibideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konposizio klasikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Abestiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Johann Joachim Quantz. Versuch einer Anweisung die Flöte traversiere zu spielen

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]