Gazte urdina

Wikipedia, Entziklopedia askea
Gazte urdina
Jatorria
Sortzailea(k)Thomas Gainsborough
Sorrera-urtea1770
IzenburuaThe Blue Boy
Mugimenduaerromantizismoa
Ekoizpen lekuaIngalaterra
Ezaugarriak
Materiala(k)olio-pintura eta Margo-oihala
Dimentsioak179,4 (altuera) × 123,8 (zabalera) cm
Genero artistikoaerretratua
Egile-eskubideakjabetza publiko
Deskribapena
Kokapena
LekuaThe Huntington Library, Art Museum, and Botanical Gardens (en) Itzuli
BildumaThe Huntington Library, Art Museum, and Botanical Gardens (en) Itzuli
Inbentarioa21.1
Estatu burujabe Ameriketako Estatu Batuak
Estatua Kalifornia
Kaliforniako konderriLos Angeles konderria
Ameriketako Estatu Batuetako hiriSan Marino (Kalifornia)
JabeaThe Huntington Library, Art Museum, and Botanical Gardens (en) Itzuli, Jonathan Buttall (en) Itzuli, John Nesbitt (en) Itzuli, John Hoppner, Robert Grosvenor, 1st Marquess of Westminster (en) Itzuli, Joseph Duveen, 1st Baron Duveen (en) Itzuli eta Hugh Grosvenor, 2nd Duke of Westminster (en) Itzuli
Argumentu nagusiaJonathan Buttall (en) Itzuli
Historia
ErakusketakRoyal Academy of Arts
National Gallery
Gertaera nabarmenak1796, 1802, 1809, 1921
Banaketa-kanal
huntington.org…

Gazte urdina (ingelesez: The Blue Boy) (c. 1770) Thomas Gainsboroughek egindako olio-pintura da. Agian Gainsborough-en lanik ezagunena da: Jonathan Buttall-en (1752-1805) erretratua dela uste da, merkatari aberats baten semea, nahiz eta hori ez den inoiz frogatu. XVIII. mendeko gazteen jantzien azterketa historiko batekin batera, uste da Gainsboroughek Anthony Van Dycki egindako omenaldia izan zela; bereziki, Van Dyckek egindako Karlos II.aren haur erretratutik oso gertu dago. Litekeena da Gainsboroughek margolan hori ikusi izana Rubensen beste margolan batekin batera Wiltongo gazteluko bilduman, Philip Thicknesse lagun eta mezenasarekin bisitatu zuenean[1].

Gainsboroughek mihisean zerbait margotu zuen Gazte urdina hasi aurretik. Pintura erretratu baterako mihise handi samarrean egina dago, 177,8 cm-ko altuera eta 112,1 cm-ko zabalera baitu. Huntington Liburutegian dago, San Marinon (Kalifornia).[2]

Margolanaren ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jonathan Buttall izan zen pinturaren jabe, 1796an diru guztia galdu zuen arte. John Nesbitt politikariak erosi zuen eta gero, 1802an, John Hoppner erretratugileak. 1809 inguruan Gazte urdina Grosvenoreko kondearen bilduman sartu zen, eta han gorde zen, harik eta Westminsterreko bigarren dukeak Joseph Duveen arte-merkatariari saldu zion 1921ean.[3]

1919an, Friedrich Wilhelm Murnau zinema-ekoizle alemaniarra inspiratu zuen koadroak, Der Knabe in Blau-rekin ("Gazte urdina") lehen filma egiteko.

Britainia Handian protesta publikoa eragin zuen erabaki batean, American Railwayko Henry Edwards Huntington enpresaburuari saldu zioten, 728.800 dolarren truke, Duveen merkatariarekin egindako hitzarmenaren arabera. Prezio horrek markak hautsi zituen edozein pinturarentzat.[4] 1921eko azaroaren 11ko The New York Times egunkariko albiste baten arabera, erosketa-prezioa 640.000 dolarrekoa izan zen, hau da, zortzi milioi inguru 2010ean.[5] 1922an Kaliforniara abiatu aurretik, Gazte urdina lanaren erakusketa laburra egin zuten Londresko National Galleryn: 90.000 lagun inguruk ikusi zuten, eta Charles Holmes Galeriako zuzendariak agur-hitzak idatzi zituen pinturaren atzealdean: "Au Revoir, C.H."[6] 

Margolan horrek eragin handia izan zuen Robert Rauschenberg artista poparen pinturan.[7] Huntingtongo liburutegian dago, Thomas Lawrence margolariaren Pinkie koadroaren aurrean.

Herri kulturan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Quentin Tarantinoren Django Unchained filmeko pertsonaia nagusiak, esklabo askatu batek, Gainsboroughen margolaneko pertsonaiaren arropa bera eramatea erabakitzen du[8].

Margolana Batman 1989ko filmean agertzen da Gothamgo museoan eta, berriro ere, Joker 2019ko filmean, haren apartamentuan. Ghostbusters 2 filmean agertzen den Janosz Poha pertsonaiak Gainsboroughen margolana eta Vigo Karpatiarraren margolanaren antzekotasunak aipatzen ditu.

Animal Crossing jokoan ere erabil daitekeen objektu bat da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. dirigida por José Milicua. (1985-1988). Historia universal del arte. ISBN 978-84-320-6680-1. PMC 995279978. (Noiz kontsultatua: 2021-11-03).
  2. Jonathan Buttal: The Blue Boy (c 1770). .
  3. "Duveens offer a Reynolds to Louvre," New York Times, 19 de octubre de 1921
  4. Thorpe, James Ernest, Henry Edwards Huntington, A Biography, Berkeley: University of California Press, 1994, p. 438.
  5. WolframAlpha conversion. .
  6. "Blue Boy's" Transfer Begins in Secrecy. .
  7. Tuchman. The Invincible Robert Rauschenberg. .
  8. «clothesonfilm.com» ww12.clothesonfilm.com (Noiz kontsultatua: 2021-11-03).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]