Kantu armoniko

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mongoliar musikaria.

Kantu armonikoa abesteko mota berezia da: abeslariak arnasbideetan zehar haizeak sortzen ditu, erresonantziak kudeatzen dituen melodiak lortuz.

Asian[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Tuvako errepublika errusiarrean kantu armonikoaren agerpen tradizionalik ezagunena egiten dute, bai eta Altaiko Errepublika eta Khakasian eta Txukotkako barrutietako herrikideek ere.

Asiako beste toki batzuetan ere egiten dute, Mongolian eta Tibeten nagusiki, azken horretan budismoarekin lotuta. Uzbekistan eta Kazakhstan ere esanguratsuak dira.

Beste toki batzuetan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europan, Sardiniako Barbagia eskualdean (Nuoroko probintzian) eta sami herriak (Eskandinavian) ere lantzen dute musika mota hori, Ipar amerikako inuitek eta Hegoafrikako xhosa emakumeek bezala.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]