Edukira joan

María Xosé Porteiro

Wikipedia, Entziklopedia askea
María Xosé Porteiro


Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua

2004ko martxoaren 29a - 2007ko irailaren 28a - Francisco Veiga Soto (en) Itzuli →
Barrutia: Pontevedra (en) Itzuli
Hautetsia: 2004ko Espainiako hauteskunde orokorrak
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría José Porteiro García
JaiotzaMadril, 1952ko maiatzaren 25a (72 urte)
Herrialdea Espainia
Familia
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaVigoko Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
galiziera
Jarduerak
Jarduerakidazlea, politikaria eta kazetaria
Ernestina Otero Berdintasun saridunak, ezkerretik hasita: Coral del Río Otero (2017), Africa González Fernández (2022), Mercedes Oliveira Malvar (2021), María Xosé Porteiro (2020) eta zutik Paz Filgueira (2023), 2023

María Jose Porteiro García (Madril, 1952ko maiatzaren 25a) madrildar kazetaria, politikaria eta idazlea da.[1]

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Publizitatean eta Harreman Publikoetan lizentziatua da Vigoko Unibertsitatean. Madrilen jaio zen. Ama asturiarra eta aita galiziarra izan zituen. Haurtzaroaren zati bat Kuban eman zuen, eta Espainiara itzuli zen familiarekin Vigora bizitzera.

Lan ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kazetari

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

La Voz de Vigo eta Radio Popular de Vigo irratietan lan egin zuen, eta irrati saioak zuzendu zituen. Kazetari eta zutabegile gisa, The Washington Post, Tribuna Feminista, La Voz de Galicia, El País eta Tiempo aldizkarietan argitaratu du.[2][3] Vigoko Udaleko Prentsa Saileko burua izan zen.

Politikari

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Galiziako Alderdi Sozialistako (PSdeG) zinegotzia izan zen Vigon eta alkateordea (1987-1991) eta (2003-2006) artean. Alkateorde gisa aritu zen sasoian, Berdintasunaren lehen Zinegotzigoa eta tratu txarrak jasaten dituzten emakumeen Galiziako Harrera Etxea sortu zituen. Galiziako Parlamentuko diputatua (1989-1997) izan zen. Diputatuen Kongresuan,[4] Kanpo Arazoetarako Batzordeko bozeramaile laguntzailea (2004-2007) izan zen.[5] Galiziak atzerrian izan zuen lehen ordezkaria izan zen, Buenos Airesen eta Montevideon egoitza izan zuena, 2007 eta 2009 artean. 2007tik 2009ra Galiziako Xuntako ordezkaria izan zen Argentinan. Mendebaldeko Europar Batasuneko Europako Kontseiluko Parlamentu Batzarreko kidea eta Espainiako Kongresuko diputatua. 2009tik 2011ra, Madrilgo Trenbidearen Museoaren zuzendaritza eta Ferrocarriles Españoles Fundazioaren komunikazioa hartu zituen bere gain.

2019tik Consello da Cultura Galegako Berdintasun eta Feminismoen (aurretik Berdintasun Batzordea) Dokumentazio Zentroko koordinatzailea da.

2019. urtean, Alderdi Popularraren eta Galiziako Alderdi Sozialistaren babesarekin, Galiziako Parlamentuak arartekoaren alboko izendatu zuen.[6][7][8]

Idazle

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lan handia egin du moderatzaile gisa, Vigoko Faro Klubean eta Vigoko Baliabide Feministen Dokumentazio Zentroan, solasaldi literarioen hizlari gisa.[9][10][11][12]

Fikzio historikoko idazlea den aldetik, Sandalo Rio eleberria nabarmendu behar da, "emigrazioaren nobela handitzat" jotzen dena, eta Espainiako eta Kubako historia kolektiboan berrehun urteko ibilbidea batzen duena.[13][14]

Sariak eta aintzatespenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2009an, Meritu Zibila "Espainiaren kanpo politikan egindako ekarpenarengatik".
  • 2019an, Maiatzaren Lehena saria, Langile Komisioak (CCOO) emana, Gizarte Konpromiso eta Elkartasunarengatik.[15]
  • 2020an, Ernestina Otero Berdintasun saria eman zioten, Vigon, egindako lanarengatik eta ibilbidearengatik.[16]

Galizierazko lanak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Cobardes (2001, Ir Indo).[17]
  • Sandalo (2019, Galaxia).[18][19][20][14]
  • Buscando a Clara, Historias para conocer bildumakoa, Vigo, Elvira argitaletxea, 2019.[21][22]

Lan kolektiboak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Celso Emilio Ferreiro, compañero del viento y de las estrellas (1981, Arealonga bilduma, Akal argitaletxea).[23]
  • Quen é quen no primeiro Parlamento Galego (1981, Xerais), José Antonio Perozorekin batera.[24]
  • Narradio: 56 historias en el aire (2003, Orokorrak).[25]
  • 100 Galicia cien. Objetos para contar una cultura. (2016, Ramón Villares Paz argitaratzailea).[26]
  • Manuel Antonio y nosotros. Manuel Antoniori omenaldia. (2019, Hercules argitaletxea).[27]
Claudia Martínez, Ministra de la mujer en Córdoba, Argentina con María José Porteiro y su libro de ensayo, Vine, vi y hablé, las mujeres frente al discurso público
Claudia Martínez, Agentinako Kordobako Emakume ministroa eta María Xosé Porteiro Vine, vi y hablé, las mujeres frente al discurso público saiakera liburua erakusten.

Lanak gaztelaniaz

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Saiakera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Vine, vi y ... ¡hablé!. Las mujeres frente al discurso público (2012, Agua Editorea).

Eleberria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Cobardes (2003, Ir Yendo). Galegotik itzulia.[17][28][12]
  • Sándalo (2020, Mar Menor argitaletxea, Galaxia taldeko editoriala). Galegotik itzulia.[18][19][29]
  • Tabiba (2023, Elvira argitaletxea)[30]

Ikus-entzunezko iturriak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Museo del Ferrocarril. Estación de las Delicias, muséo y estación al mismo tiempo bideo historikoaren zuzendaria. A. Gaztelania / L. Almodovar 2010. El Pais egunkariak dibulgaziorako erabili zuen.[31]
  • Hizlaria Maria Xosé Porteiro Komunikazio ez Sexistaren 8.Topaketan. “Comunicación no sexista (Komunikazio ez-sexista)” izan zen Kordobako Justizia Ministerioak antolatutako lagun komunitarioentzako prestakuntza akademikoaren zortzigarren topaketaren gaia, 2018 Argentina.[32]
  • Sándalo lanaren aurkezpena Ourenseko Carlos Valcárcel Kultur Etxeko Areto Nagusian, 2019 Espainia. Telemiñoa[33]
  • Genero Berdintasuneko Diplomaturako aholkularia Siglo 21 Unibertsitatean. Kordoba Hiria, Argentina 2019.[34]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ María Xosé Porteiro. .
  2. ↑ ETL, Por María Xosé Porteiro/Especial para. «Refugiados con destino incierto» eltiempolatino.com.
  3. ↑ PAÍS, Ediciones EL. «Artículos escritos por Maria José Porteiro» EL PAÍS.
  4. ↑ Congreso de los Diputados. .
  5. ↑ María Xosé Porteiro presenta su renuncia como edil y será sustituida por Abel Losada. 31 de octubre de 2006.
  6. ↑ Iglesias. (25 de agosto de 2019). "No es un reto, es una oportunidad maravillosa" María Xosé Porteiro. .
  7. ↑ Redacción. (1 de agosto de 2019). El Parlamento gallego elige a María Xosé Porteiro como adjunta a la Valedora do Pobo. .
  8. ↑ Atlántico. (30 de julio de 2019). El PSdeG propone a María Xosé Porteiro como adjunta a la valedora do Pobo. .
  9. ↑ María Xosé Porteiro presenta «Sándalo». 22 de octubre de 2019.
  10. ↑ Vigo. Traba y Oliveira: "El sexismo pervive en sentencias como 'la manada' de Manresa". .
  11. ↑ Suspiros de España: El nacionalismo español, 1808-2018, Charlas y Conferencias en Vigo – Ocio en Faro de Vigo. .
  12. ↑ a b Vigo. De las casas de lenocinio, holganza y malvivir. .
  13. ↑ A MÁIS LATINOAMERICANA DAS NOVELAS GALEGAS. 15 de septiembre de 2019.
  14. ↑ a b Ramón Nicolás escribe sobre Sándalo, de María Xosé Porteiro. 4 de junio de 2019.
  15. ↑ Atlántico. (19 de abril de 2019). «María Xosé Porteiro y trabajadoras del mar, premio Primeiro de Maio» Atlántico.
  16. ↑ Atlántico. (28 de febrero de 2020). «María Xosé Porteiro, premio Ernestina Otero por el 8-M» Atlántico.
  17. ↑ a b Cobardes. .
  18. ↑ a b Región. (10 de junio de 2019). María Xosé Porteiro: “Vuelve el momento de entender lo que es irse de casa, la emigración". .
  19. ↑ a b OpenHost,SL. María Xosé Porteiro: “De la emigración gallega no sabemos nada, pero debemos sentirnos muy orgullosos”. .
  20. ↑ Adán, Carme. Relatos de vida ou a paixón da liberdade. LVII ISSN 0017-4181..
  21. ↑ BUSCANDO A CLARA Candeán - Cabral - A Madroa de Porteiro, María Xosé: ELVIRA EDITORIAL 9788494878640 - Imosver. .
  22. ↑ Región. (10 de junio de 2019). María Xosé Porteiro: “Vuelve el momento de entender lo que es irse de casa, la emigración". .
  23. ↑ Con Xosé Antonio Perozo.
  24. ↑ (Gaztelaniaz) «María Xosé Porteiro» Dialnet (Noiz kontsultatua: 2024-07-25).
  25. ↑ Marilar Aleixandre. .
  26. ↑ 100 Galicia cen. Obxectos para contar unha cultura. .
  27. ↑ Manuel Antonio e mais nós. Homenaxe a Manuel Antonio. .
  28. ↑ Vigo. María Xosé Porteiro guía un paseo literario por O Calvario. .
  29. ↑ OpenHost,SL. Consuelo Rumí y Pilar Pin arropan a María Xosé Porteiro en la presentación de su novela ‘Sándalo’ en Madrid. .
  30. ↑ (Gaztelaniaz) Sanmartín, Xabier. (2023-05-10). «María Xosé Porteiro: “Reivindico o xornalismo como xénero literario”» El Correo Gallego (Noiz kontsultatua: 2024-07-25).
  31. ↑ Estación de Delicias de Madrid. .
  32. ↑ 8° Encuentro Comunicación no Sexista María Xosé Porteiro. .
  33. ↑ Foro LR María Xosé Porteiro 12 6 19. .
  34. ↑ Siglo 21 | Diplomatura en Equidad de Género - María Xosé Porteiro. .

Bibliografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Gallegos. Quién es quien en la Galicia del siglo XXI. El Correo Gallego. Feliciano Barrera. Compostela argitaletxea: El Correo Gallego / O Correo Galego. ISBN 84-8064-113-4.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=María_Xosé_Porteiro&oldid=9858702"(e)tik eskuratuta