Edukira joan

Mario Inchausti

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mario Inchausti
Bizitza
JaiotzaSanta Clara1915eko ekainaren 3a
Herrialdea Kuba
HeriotzaZaragoza2006ko maiatzaren 2a (90 urte)
Jarduerak
Jarduerakfutbolaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak J G
Real Zaragoza1934 / 1940
Real Betis Balompié1940 / 1942
Real Madril1942 / 1942
Real Zaragoza1942 / 1942
 
Posizio edo espezialitateafutbol atezaina

Mario Inchausti Goitia (Caibarién, Villa Clara, Kuba, 1915eko ekainaren 3a - Zaragoza, Espainia, 2006ko maiatzaren 2a) Kubako futbolaria izan zen, atezain gisa jokatzen zuena. Real Zaragozako kide historikoa zen —orduan Zaragoza Football Club zen—, eta 26 urte eskasekin erretiratu behar izan zen, belaunean izandako lesio baten ondorioz. [1]

Kuban jaioa, euskal jatorrikoa, hamar urte zituela lehorreratu zen Euskal Herrian, Urduñako jesuiten ikastetxean ordenatzeko. 1934an hasi zuen futbol ibilbidea, Real Zaragozarekin —orduan Zaragoza Foot-ball Club—. Han jokatu zuen 1939-40 ikasturtera arte, 1936an Gerra Zibila hasi zenetik kendutako kirol-lehiaketak berriz hasi ziren arte. Hortik Real Betisera iritsi zen, orduan gerragatik odolustua eta Bigarren Mailara jaitsia —Zaragozaren hileko mila eta bostehun pezetak nabarmen handitzen zituen dirutza handi baten truke—, denboraldi horren amaieran eta askatasun kartarekin, 1941eko Espainiako Kopa Real Madrid Club de Futbol-ekin 50 000 pezetako soldatapean jokatzeko.[2] Orduan, Espainiako Kopa Txapelketa bezala ezagutzen zena, denboraldia amaitzean jokatzen zen Liga Txapelketa ezberdinak bukatzean. Klubaren bi norgehiagokak jokatu zituen edizio hartan, eta madrildarrekin jokatu zituen bakarrak izan ziren —baita bere ibilbideko azken ofizialak ere—, belauneko lesio batek markatu baitzuen bere kirol amaiera. 1942ko martxoan berreskuratuta, lagunarteko partida bat jokatu zuen, eta Real Zaragozara itzuli zen Espainiako hiriburuko taldearekin zuen kontratua amaitu ostean. Bertan entrenatu zen hainbat hilabetez, baina ez zuen lesioaren aurreko errendimendu optimoa lortu, eta 26 urte eskasekin erretiratu zen.[2]

Erretiratu ondoren, entrenatzaile karrera hasi zuen, Aragoiko futbol erregional eta afizionatuan, eta bertan Club Universitario, Union Deportiva Huesca eta Arenas Sociedad Deportiva taldeak zuzendu zituen, besteak beste. Ondoren, Aragoiko Entrenatzaileen Batzordeko zuzendaritza taldean sartu zen, 21 urtez (1967 eta 1988 artean) presidente izan zelarik. [3] Ohorezko entrenatzaile izendatu zuten 1990ean, eta Urrezko Intsignia ezarri zioten.

2006ko maiatzaren 2an hil zen, Zaragozako bere egoitzan, bi seme-alaba utzita.

1937-38 denboraldian, Espainiako Gerra Zibilaren garaian, nazio mailako lehiaketak kendu zituzten. Altxamendu Nazionalaren garaian, Bakio (Bizkaia) udalerrian zegoen, gurasoen egoitzan, eta, karlisten arteko loturak zirela eta, milizia sozialistek jazarri egin zituzten, Bilbon espetxeratu zuten arte. [4] Jose Antonio Agirre lehendakariak askatu zituen hiria erori baino egun bat lehenago, ia urtebete geroago. Bakiotik Donostiara gerrako eskribau gisa bidali zuten, futbolean jokatzeko baimenekin, bereziki Espainiako selekzioarekin, eta Espainiako Estatuan zehar lagunarteko partida batzuk egin ondoren, Gasteizera etorri zen baimen militar batean, non Deportivo Alavesera joateko aprobetxatu zuen Nafarroako Brigaden Kopa[5] jokatzeko —Manuel Olivares eta Gregorio Ameztoy taldekideekin batera—. [6][7] Bertan egon zen 1939ko hasierara arte, arabarrek Club Aviación Nacionalen aurka partida bat jokatu ondoren, Real Zaragozako agintariek —gatazka belikoaren ondoren taldea berrantolatzen ari zirenak— bere taldearentzat berreskuratu zuten arte. Deportivo Alavesen egindako egonaldiari buruzko datu estatistikoak bildu dituzte, Espainiako Federazioak eskatuta. [8]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]