Mimí Langer

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mimí Langer

Bizitza
JaiotzaViena, 1910eko abuztuaren 31
Herrialdea Austria
 Argentina
HeriotzaBuenos Aires, 1987ko abenduaren 22a (77 urte)
Hezkuntza
HeziketaVienako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpsikiatra eta psikoanalista
Enplegatzailea(k)Mexikoko Unibertsitate Nazional Autonomoa
KidetzaArgentinian psychoanalytical Association (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Austriako Alderdi Komunista

Marie Langer (Marie Lizbeth Glas Hauser, Viena, Austria, 1910eko abuztuaren 31 – Buenos Aires, Argentina 1987ko abenduaren 22a) austro- argentinar medikua, psikologoa, psikoanalista eta irakaslea izan zen.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Filatura, ehungintza eta zaldi merkataritzara dedikatutako goi burgesia judu familiako bigarren alaba eta txikiena izan zen. Lau urterekin Lehen Mundu Gerra hasi zenean bere aita frontera joan zenean Mariek esaten zuen "Gustatuko zitzaidakeen berari laguntzea, baina banekien hori ez zela posible, ez bakarrik txikia nintzelako, baita emakumea nintzelako ere. Gerrara joaten ziren emakume bakarrak erizainak ziren". - Orduz geroztik banekien lanbide bat izango nuela. Erizaina izango nintzen."

Schwarzwaldschule-n sartu zen, Unibertsitatean sartzea ahalbidetzen zuen institutuan, eta batxilergoa amaitzean, medikuntzan sartu zen. Jada medikua zela, psikoanalisian espezializatu zen Vienako Prestakuntza Psikoanalitikoaren Institutuan.[2]

Hitler boterera igo zenean, Alderdi Komunistan afiliatu eta Espainiara abiatu zen, mediku gisa, Espainiako Gerra Zibilean Nazioarteko Brigadetan sartzeko. Uruguaira erbesteratu zen, eta Buenos Airesera gero. 1942an Argentinako Elkarte Psikoanalitikoaren sortzailea izan zen, eta, handik denbora batera, bertako presidentea. 1969an, beste lankide batzuekin batera, Elkarte horretatik banandu zen, bere egituren zurruntasunaren ondorioz. Gremioen jardueran sartu zen Argentinako Psikiatren Federazioko lehendakari gisa.

Alianza Anticomunista Argentina (A hirukoitza) talde terrorista eskuindarrak mehatxatuta, Mexikon erbesteratu zen 1974tik 1987ra, Mexikoko Unibertsitate Autonomo Nazionaleko irakasle izan zen. Nikaraguako Sandinismoari laguntzeko Nazioarteko Osasun Mentaleko taldean parte hartu zuen eta Kubako Psikoanalisia eta Psikologia Marxistaren Lehen Kongresuaren antolatzailea izan zen.[3]

1987an, minbiziak jota hil zen Buenos Airesen. [4] Zenbait libururen egilea izan zen, besteak beste, Maternidad y sexo y Fantasias eternas a la luz del psicoanális. Egilekideekin batera, Cuestionamos, Psicoanálisis de grupo, Razón, locura y sociedad, besteak beste.

Prestakuntza Politikoa eta Profesionala. Viena, Espainia, Uruguai[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hanburgotik gertu, Hitler hitz egiten entzun zuen mitin batera joan zen: esperientzia honek bere bizitza aldatu zuen. Vienara itzultzean, Alderdi Komunistan sartu zen. Ondoren zera adierazi zuen: Alderdiak askatuko ninduen neska aberats bat izatearen isolamendu eta ondoez nahasitik, baina gurasoek bidalitako dirutik bizi nintzen, eta giro berri batean aurkitu nintzen, non elkartasuna eguneroko praktika zen. Nire bizitzak zentzu bat hartua zuen pertsonalaz haraindi, indibidualaz haraindi.

1935ean Marie Langerrek medikuntza titulua amaitu zuen, baina ezin izan zuen Vienan lan egin, izan ere, austrofaxismoaren sorreratik, ospitale batek ez baitzuen judu jatorriko medikurik kontratatu. Orduan jarraitu zuen bere prestakuntza Heinz Hartmannen Psikiatria katedran. Ia aldi berean, Vienako Psikoanalisiaren Institutuan hasi zuen bere prestakuntza psikoanalitikoa, Anna Freudek berak elkarrizketatua, eta analisi didaktikoa Richard Sterbarekin hasten du. -Nik uste dut ondo aukeratu nuela- esan zuen, " Psikoanalisia tresna baliotsua da, ez norbera sendatzeko, baizik eta norberaren zoramena hobeto kudeatzeko eta norbere buruari gezurrik ez esateko. Handik gutxira, Marie atxilotu egin zuten mediku bakezale talde batekin batera, horien artean Max Langer doktorea, gerora bere senarra izango zena. Egun batzuk geroago, institutuko zuzendariak dei egin zion ezarritako arauak urratu zituela ohartarazteko. Espainiara joateko unea izan zen, eta esan zuen bezala - "Ezkerrak bizitza salbatu zidan. Ezkerrarengatik izan ez balitz, Vienan geldituko nintzatekeen eta judu izateagatik hilko ninduten. - Espainian, Langer Nazioarteko Brigadetan sartu zen, Max mediku gisa eta bera, "Mimi" izen borrokalari gisa, bere laguntzaile gisa. Colmenarren eta gero Murtzian egiten dute lan, Maxek ortopedia zerbitzua zuzentzen duen tokian.

Espainiako Errepublika nazioarteko faxismoak garaitu zuenean, Langerrek Ameriketara emigratu zuten, Mexikon finkatzeko ideiarekin, hala ere, bisa ez zen inoiz iritsi eta Uruguaian finkatzeko aukera aurkitu zuten. Han jaio ziren bere lehen bi seme-alabak. Urte gogorrak izan ziren, bietan mediku lanbidea alde batera utzi behar izan zutenak.[5]

Argentina[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urte batzuk geroago, aukera hobeen bila, Langertarrek Buenos Airesen, Argentinan, zortea probatzea erabaki zuten. Iristean, Maxen aholkua jarraituz, Mimik Argentinako talde psikoanalitikoarekin ezarri zuen harremana. Horrela sortu zuten Ángel Garma, Cárcamo, Ferrary Hardoy, Enrique Pichon-Rivière, Arnaldo Rascovsky eta Marie Langer berak Argentinako Elkarte Psikoanalitikoa (APA) 1942an. Gerra amaitu ondoren, urte askotan militantzia politikoari eskainitako dedikazioa eta leialtasuna, militantzia instituzional analitiko batek ordezkatu zuen. Garai hartan, besteak beste, APAko lehendakaritza, Talde Psikologia eta Psikoterapia Argentinako Elkartekoak, Latinoamerikako Konfederazio Psikoanalitikoa. Sasoi horretan bere beste hiru seme-alabak jaio ziren eta bere ikerketak emakumeen arazoaren inguruan zentratu ziren, zehazki, jatorri psikosomatikoko asaldurei eta sexualitateari, ondoren "Amatasuna eta sexua" argitaratuz, eta handik gutxira, León Grinberg eta Emilio Rodrigué-rekin batera, "Taldeko psikoterapia" (1957). Immoraltzat jotako lan hori zela eta, mehatxu ugari jaso zituen. [6]

1965ean, Max bere bikotea hil egin zen, eta jarduera politikora itzultzera bultzatu zuen faktorea izan zen, eta esan zuen : dagoeneko asko gara psikoanalisia, marxismoa eta iraultza elkarrekiko baztertzaileak ez direla uste dugunak eta gure erakundetik kanpoko munduaren fobia galdu egin dugu.

1974. urtearen amaieran, Aliantza Antikomunista Argentinarra, A hirukoitza izenez ezaguna, agertu zen, eta horren helburua aktibista politiko eta sindikalak, langileak, intelektualak, ikasleak eta edozein herritar aurrerakoi desagerraraztea zen. Triple A-k bera desagerrarazteko asmoa zuela jakinarazi zioten, eta poltsan 200 dolar besterik ez zituela Mexikora abiatzen da, erbeste berri batera.

Mexiko, Kuba eta Nikaragua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marie Mexiko Hirian erbesteratu zen 1974an, eta bere hainbat lagunek bizitzeko erraztasunak eman zizkioten. Hortik aurrera, prestakuntza psikoanalitikoko hainbat erakundetan kolaboratzen hasi zen, hala nola AMPAG (Mexikoko Elkarteko Psikoterapia Elkartea), CPM (Mexikoko Zirkulu Psikoanalitikoa), Gazteen Integrazio Zentroetan eta, noski, Mexikoko Unibertsitate Autonomo Nazionalean.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Antisemitismo, paranoia y el testamento del doctor Ley. Rev. de Psicoanálisis de la Asociación Psicoanalítica Argentina 5 (1): 93. 1947.
  • Motherhood and sexuality. Tradujo Nancy Caro Hollander. New York: Guilford. 1951.
  • Maternidad y Sexo. Estudio psicoanalítico y psicosomatico. Buenos Aires. 1951.
  • Fantasías eternas a la luz del psicoanálisis. Buenos Aires: Nova. APA. 1957.
  • Fantasias eternas a la luz del psicoanálisis. Buenos Aires 1957.
  • Psicoterapia del grupo, su enfoque psicoanalítico. Buenos Aires: Paidós 1957.
  • Sterility and envy. IJP 39, 1958, 139-143.
  • Ideología e idealización. Rev. de Psicoanálisis de la Asociación Psicoanalítica Argentina 16 (4): 417. 1959.
  • Die "Gestalt" einer Gruppe unfruchtbarer Frauen. Zeitschrift für psychosomatische Medizin 5: 53-62, 1959.
  • Psychoanalyse - in wessen Dienst? Neues Forum, 28 (sept./oct.): 39-42, 1971.
  • Vicisitudes del movimiento psicoanalítico argentino. En Franco Basaglia (ed.) Razón, locura y sociedad. México 1978.
  • Über die Anwendung der Psychoanalyse beim Aufbau einer neuen Gesellschaft. 8. aldizkaria: 1983-10-3.
  • Nikaraguan Loyalität und Ambivalenz im Zusammenhang mit den Erfahrungen bei der Aufbauarbeit. In: Journal 10: 69-74, 1984.
  • Psychoanalyse im Dienst des Volkes (Buruko Osasun Proiektua Nikaragua). Salzburg 1984
  • Bericht über die Balintgruppen Nikaraguan. PsA-Info 24: 31-37, 1985.
  • Von Wien bis Managua. Wege einer Psychoanalytikerin. Friburgo 1986.
  • Das gebratene Kind andere Mythen da. Friburgo 1987.
  • Maternidad y Sexo. Estudio psicoanalítico y psicosomatico. Buenos Aires 1951. Traducido al alemán: Mutterschaft und Sexus. Körper und Psyche der Frau. Friburgo 1988.
  • Marie Langer, from Vienna to Managua: Journey of a psychoanalyst. Margaret Hooks, Trans. Londres: Free Association Books. 1989.
  • Psychoanalyse und/oder soziale Revolution. Vortrag in Wien 1971. In: Leben im Widerspruch. Marie Langer, Texte, Briefe, Begegnungen. Ed. Raimund Bahr, St. Wolfgang 2007.
  • L. Grinberg, E. Rodriguérekin. Psychoanalytische Gruppentherapie. Praxis und theoryische Grundlagen. Stuttgart 1960.
  • Jaime del Palacio eta Enrique Guinsberg-ekin. Memoria, historia y diálogo psicoanalítico. México 1981.

Ohoreak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Filma[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2003: Marie Langer. Corinna Wichmann eta Lester Y. Cano Álvarezen Der Roman der Erinnerungen (Oroitzapenen eleberria).[7]
  • Buenos Aireseko kale batek, Puerto Madero auzoan, bere izena darama.

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Perrés José. González Fernández José Luis. Marie Langer, una bibliografía en proceso. México. Universidad Autónoma Metropolitana. 1997.
  • Langer, Guinsberg, Del Palacio. Memoria, Historia y Diálogo Psicoanalítico. México. Folios Ediciones. 1980.
  • Langer Veronica. "Marie Langer-ekin egindako elkarrizketa" zinta grabazioan. 1978an.
  • González Fernández José Luis y Langer Verónica. "Marie Langer: un esbozo biográfico". Conferencia. Homenaje a Marie Langer. 1997.
  • Hollander, Nancy Caro (8 de abril de 2014). Uprooted Minds: Surviving the Politics of Terror in the Americas. Routledge. ISBN 978-1-135-46874-3. 

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «PsicoMundo - Vidas y Obras - Biografías - Marie Langer, por Juan Carlos Volnovich y Silvia Werthein» www.psicomundo.org (Noiz kontsultatua: 2021-02-16).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Muscillo, Adriana. (2020-08-31). «Marie Langer, la pionera del psicoanálisis argentino que se adelantó a Simone de Beauvoir» www.clarin.com (Noiz kontsultatua: 2021-02-16).
  3. ↑ «Marie Langer: psicoanálisis/marxismo y sus resonancias actuales» Analytica del Sur 2016-12-15 (Noiz kontsultatua: 2021-02-16).
  4. ↑ «Marie Langer fue joven hasta la muerte. (1910 - 1987)» Topía 2016-01-01 (Noiz kontsultatua: 2021-02-16).
  5. ↑ Datos biográficos de Marie Langer: y su experiencia uruguaya. (Noiz kontsultatua: 2021-02-16).
  6. ↑ El exilio, argentinos en Francia durante la dictadura, Marina Franco. EL PASADO PRESENTE, ISBN 9789876290296, p. 78
  7. ↑ «Marie Langer» web.archive.org 2010-05-05 (Noiz kontsultatua: 2021-02-16).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Mimí_Langer&oldid=9531070"(e)tik eskuratuta