Olga Desmond

Wikipedia, Entziklopedia askea
Olga Desmond

Bizitza
JaiotzaOlsztyn1890eko azaroaren 2a
Herrialdea Alemania
HeriotzaBerlin1964ko abuztuaren 2a (73 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakalemana
Jarduerak
Jarduerakaktorea, koreografoa, modeloa, antzerki aktorea eta zinema aktorea
Lantokia(k)Charlottenburg (en) Itzuli
IMDB: nm1985339 Edit the value on Wikidata

Olga Antonie Sellin, artistikoki Olga Desmond bezala ezaguna (Allenstein/Olsztyn — gaur egungo Polonia —, 1890eko azaroaren 2a – Ekialdeko Berlin, 1964ko abuztuaren 2a),[1] Prusiako dantzari eta aktorea izan zen. Bere jarduera nackttanz izeneko mugimendu koreografiko alemaniarraren barruan kokatzen da. Mugimendu hori Lehen Mundu Gerra hasi aurreko urteetan sortu zen, dantza «modernizatzeko» saiakera gisa. Planteamendu etiko-estetiko horien barruan nabarmentzen dira Adorée Villany frantziarra, Gertrud Leistikow (1885-1948)[2], Claire Bauroff eta Anita Berber alemaniarrak edo Mata Hari dantzari eta espioi holandar ospetsua, nahiz eta, hala badagokio, 1905ean Parisen eta geroago Berlinen eta Vienan egindako estriptis pribatuen berri baino ez izan.[3]

Agertoki batean biluzik aritu zen Europa erdialdeko lehen artistatzat jotzen da, eta horrek une hartako izarrik ospetsuenetakoa eta hobekien ordainduenetakoa bihurtuko luke.[4]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ezer zehatzik ez dakigu bere bizitzaz, harik eta, XIX. mendearen amaiera aldera, gurasoekin eta hamalau anai-arrebekin Alemaniara joan zen arte. Zehazki, Berlingo Friedrichshain-Kreuzberg barrutira. Han, Reinhold Begas edo Max Klinger pintore eta eskultoreentzat biluzik posatuko zuen, antzerki-ikasketak ordaintzeko eta dirua aurrezteko.

Giro horretan, nolabaiteko harreman sentimentala du Adolf Salge [4]atleta ospetsuarekin, zeinarekin The Seldoms (Los Raros) taldearen ikuskizun bat egongo baita, eta horrek bere bokazio artistiko hasiberriaren garapena piztuko duela dirudi.

Lehenengo emanaldiak

Olga Desmond 1900ean. George Grantham Bain argazkilari estatubatuarrak hartutako irudia.

1906an, abangoardiako aktore batzuekin elkartu zen, eta haiekin Vereinigung für Ideale Kultur (Kultura Idealerako Elkartea) izenekoaren sorreran parte hartu zuen. Elkarte horren buru Die Schönheit Karl Vanselow idazle, argazkilari eta magazin nudistaren zuzendaria izan zena (berarentzat, biluztasunak konbentzio burgesak askatzea dakar), Schönheitsabende (Edertasun Gauak) izenekoak muntatzeari eskainia. Batzuetan, protagonistak kale erdian "irudikapen bizidun" bihurtzen ziren, estatuagintza klasikoan inspiratuak. Hori dela eta, behin baino gehiagotan debekatuak izan ziren naqhiz eta biluztasuna disimulatzen sahiatzen ziren depilazio integralaren bidez eta gorputzeko pinturak erabiliz.


Vanselowk, zirkinik egin gabe, Edertasun Gauak antolatzen ditu, non bere emazte izango den Olga Desmond [sic] londrestarrak dantza biluziak egiten dituen.

Eley, Geoff; Retallack, James (2003). Wilhelminism and its Legacies. Berghahn Books. 95. or.

Berlingo poliziak arazoak ditu. 1909an Henryk Nowodworskik Mucha aldizkari satirikoan argitaratutako marrazkia. Bertan, Gilermo II.a kaiserrak deitoratu zuen: "Eulenburgeko dukea eta, bestearekin, Desmond andereñoa esku batez estaltzeko agindu zidaten. Zer egingo dut lapur bat agertzen bada? "

Urte berean, Londresera joan ziren, eta han El rapto de las sabinas antzeztu zuten. Berlinera itzultzean, Olga Desmond izen artistikoa hartu zuen.

Pare bat urtez hiriburuko areto txikietan aritu ondoren, 1908ko maiatzaren 19an, Berlingo Neue Schauspielhaus-en debutatu zuen seiehun ikusleren aurrean. Kritikak bultzatuta, gau batean ohiko tunika greziarra gainetik kentzea erabaki zuen Ezpata-dantza tradizionalean, koroa moduko batekin, besoko batekin eta Erdi Aroko estiloko gerriko estu batekin bakarrik geratu arte, ia gorputz osoa airean utziz.

Hedabideen eragina hain da handia, ezen, prentsaren arabera, Alemaniako antzinako dantzaren eszenaratze berezia ikusteko sarrerak «opil bero» gisa saldu baitziren ordutik. Lau urte geroago, Ogonyok aldizkari errusiarrak (1913, 23. zenbakia) ekitaldiaren hamar argazki saltzen zituen, bi errubloren prezioan.

The Washington Times egunkariak zera dio horri buruz:

Berlin nahasita dago Die Schönheitekin.

Die Schönheit Berlingo erakunde bat da, gauza guztien garbitasuna eta giza irudi biluziaren edertasun erabatekoa predikatzen dituena. Olga Desmond joera berri honen adierazlerik onenetakoa da, eta bere okupazio nagusia arropa banatzea da. Duela gutxi, Desmond andereñoa jendaurrean agertu zen Ezpata-dantza egiten, gerriko kulunkari estu bat beste jantzirik gabe. Esan beharrik ez dago hori gizartearen garbitasunaren adibide bat jartzeko egin zela, baina pertsona batzuk nahikoa krudelak izan ziren esateko, azken batean, ez dela hain txarra izan behar horrelako erakunde bateko kide izatea, bereziki udan.

Die Schönheiti buruz Parlamentuan ere eztabaidatu da, gizarteak erakustaldi publikoak eskaintzea debekatuta duela baieztatzea beste emaitzarik gabe. Edonork egin dezake bat.

«NEW CULT BELIEVES IN NO CLOTHES AT ALL». The Washington Times: 14. 1909ko uztailaren 13a.[4]

Une horretatik aurrera, biluzik agertzea hain da onuragarria berarentzat, ezen 15.000 errubloko demanda bat aurkezten baitu The Petersburg Gazette aldizkariko zuzendariaren aurka, marrazki bat argitaratzeagatik. Marrazki horretan erabat jantzita agertzen da, eta beldur da ez ote dion kalterik egingo dantzari nudistaren irudiari, Errusian[4] egingo duen berehalako birari begira.

San Petersburgo

Olga Desmond Venusen estatua bizidun bihurtuta (1908an San Petersburgon inprimatutako postala).

Hurrengo hilabetean, San Petersburgora joan zen, eta hara iritsi orduko, jendaurrean erabat biluzik agertzeko asmoa azaleratu zuen, xehetasun guztiekin, hauxe azaldu zuen prentsan: Dei iezaiezu "ausart", "ausart" edo agertokian nire itxura deskribatu nahi duten bezala, baina horrek artea eskatzen du, eta [artea] da nire jainko bakarra, zeinaren aurrean makurtu eta beharrezko sakrifizio guztiak egiteko prest nagoen. [Egun batean] erabaki nuen gizakiek berek sortutako mende kate astunak haustea. Eszenatokira erabat biluzik ateratzen naizenean, ez naiz lotsatzen, ez naiz lotsatzen, publikoaren aurrean naizen bezala agertzen naizelako [egia esan], denak maitatuz; eta hori ederra eta dotorea da. Inoiz ez zen gertatu [biluzik agertzea] jendearen aurrean behaketa zinikoengatik edo ideia zikinengatik izatea.

[Niretzat,] pentsaezina da [eszenara "dotore jantzita" ateratzea]. [Horregatik] erabaki nuen beharrezkoa ez zen uztarri hori kentzea.

[Ikusleen "oinarrizko senak" ez kitzikatzeko,] prezio handia ezarri nuen nire ikuskizunak ikusteko, kale osoa sar ez zedin, [jendeak] arte garbiaren ulermen eskasa dutelako; horrela, interes altuagoak dituzten pertsonak baino ez lirateke etorriko, artearen zerbitzaritzat hartuko ninduketen pertsonak.

Baina Danil Drachevski San Petersburgoko alkateari (inguruko artista garrantzitsuenetako askok aholkatuta) [4]ez diote Berlindik iritsi berri den dantzari lotsagabe baten xehetasun eskandalagarriek sinestarazi, eta, dirudienez, birritan baino ez du jarduten:

Biluziaren garaipena.

Biluzia Parisko eszenatokietatik kanpo badago, San Petersburgon ez, han oso preziatua baita.

Horrela, Errusiako egunkariek uztailaren 10ean, ostirala, hiriburuan ospatutako "edertasun gau" baten berri ematen dute egunotan.

Irudikapena estatua ospetsuen (genero aski ezaguna) zuzeneko erreprodukzioarekin hasten da, baina bi figuranteak, Olga Desmond andereñoa eta Salge jauna, erabat biluzik aurkitzen dira, gorputzak pintura zuriz bakarrik estalita.

Koadro bizidun horien ondoren, proiekzio argitsu batzuk daude, landa-eszenak irudikatuz edo pertsonaia biluziak irudikatuz.

Ondoren, dantzak hasten dira: lehenik, bals batzuk, Desmond andereñoak eginak, belo gardenez estaliak. Ondoren, koadro berriak datoz, eta, oraingoan, bi artistak inolako arroparik gabe aritzen dira. Azkenik, Desmond andereñoak hainbat zenbaki exekutatzen ditu "diadema batez jantzita" [sic]...

Arrakasta izugarria izan da, nonbait. Desmond andereñoak hamazazpi urte ditu, eta bere formek mirestea merezi dute, bere perfekzioa ezerk ezkutatu gabe.

Le Masque de Verre (1908ko uztailaren 18a). Komerdia. Échos (Paris) (292): 1.

Osperako jauzia

Olga Desmond (Errusiar Inperioak 1910 inguruan saldutako postala).

Izan ere, 1909ko urtarrilean Berlin Wintergarten Theatre-n debuta egin izanak halako zalaparta sortu zuen (New York Timesera arte, eskandaluaren berri ematen du), eta Prusiako Jaunen Ganberako kideen arteko liskarra eragin zuen. Ondorioz, Friedrich von Moltke Barne ministroak berak debekatu egin zituen horrelako ikuskizunak. Hala ere, 1914ra arte (urte horretan lurjabe hungariar batekin ezkondu zen eta, harekin batera, arte-mundutik nolabaiteko urruntze bat), Alemania osoan zehar jardun zuen, araudi berria aldarrikatu zenetik gasazko tunika probokatzaile batekin (nacktkostümen ezaguna, espainierara «biluzik jantzita» bezala itzul daitekeena), garaiko konbentzio moralekin hobeto bat etorriz. Gainera, Poliziari eskatzen zaio aurrerantzean haren ekintzak zaintzeko, baldin eta Berlindik kanpo egiten badira.[4]

Baina, ahanzturan erori beharrean, bere ospea hainbestekoa da, non Berlingo Dantza eskola bat sortzen duen, edertasun aholkuekin liburu bat argitaratzen duen edo bere izena duten produktu kosmetikoak ere salgai jartzen diren. Lehentxeago, Otto Reutter aktore eta abeslaria ordezkatu zuen Wintergarteneko zuzendaritzan, 6.000 markoko hileko soldatarekin, hau da, orduko langile baten sei urteko soldatarekin (gutxi gorabehera). 1909ko abuztuan, Parisko Théâtre Marigny-n [4]antzeztu zuen. 1915etik 1919ra, hainbat filmen errodajean parte hartu zuen, besteak beste, Walter Schmidthässler alemaniar zinemagile ezagunak zuzendutako Göttin, Dirne und Weib (Jainkosa, puta eta emaztea, 1919).


1917an dibortziatu ondoren, eszenatokietara itzuli zen. Apirilaren 15ean itzuli zen Berlingo Theater der Königlichen Hochschule antzokian (Errege Unibertsitateko Antzokia). Hurrengo hilabeteetan, Kolonian (Carmen pertsonaiari bizia ematen dion lekuan), Varsovia, Breslau, Katowice... Harrezkero, gero eta jende gehiago agertzen da jendaurrean.

1920an, berriz ezkondu zen, oraingoan Georg Piek negozio-gizon juduarekin, zeina nazien kontzentrazio-esparru batean sartu ondoren Alemaniatik ihes egitea lortu zuen, eta horrek, ziurrenik, bere buruaz beste egiten saiatzera eraman zezakeen 1937.13an.

1922az geroztik, erabat irakaskuntzan aritu zen, bere jarduera artistikoaren kaltetan. 1925ean, Der Blitzek argazki bat argitaratu zuen, non zazpi neska agertzen diren «bikiniak» erakusten. Balleteko irakasle[4] ospetsu baten klaseetara joateko janzkera guztiz desegokitzat jo zuten. Orduko ikasle ezagunenen artean Hertha Feist (1896-1990) dantzari eta koreografoa dago.

Gainbehera eta heriotza

20ko hamarkadaren amaieratik aurrera bere ospea gainbehera doa: bere dantza sentsualaren estiloa zaharkitua dagoela uste da, beste dantzari batzuk, hala nola Anita Berber (1899-1928), Valeska Gert

(1892-1978) edo Mary Wigmanek (1886-1973) sentsazioa sortzen dute, emakume dance biluzi batek jada inor eskandalizatzen ez duela dirudielako eta, batez ere, «bere adinean», bere gorputza ez dela lehengo bera uste duelako.

Bere azken urteetan, garbitzaile gisa hasi zen bizitzen, eta bere artista garaiko souvenir-ak (batez ere posta-txartelak) saltzen ere aritu zen. 1964ko abuztuaren 2an hil zen, 73 urte zituela, St. Ekialdeko Berlingo Hedwig auzoko pisu txiki batean.[4] [2] [4] [4]

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estreinaldiaren urtea Filma (jatorrizko izenburua) Pertsonaia Zuzendaria/k
1909 Hallo! Die große Revue: Der Schönheitsabend[4](kortometraia) Guido Seeber
1915 Nocturno[4]
Heinrich Bolten-Baeckers
1916 Seifenblasen[4]
Heinrich Bolten-Baeckers
1917 Die Grille

Postkarten-Modell[5]

Heinrich Bolten-Baeckers
Wanda
Heinrich Bolten-BNaeckers
1918 Der fliegende Holländer[6] Senta Daland (hija) Hans Neumann
1918 Leben um Leben[7] Aglaja Robert Leffler
1918 Der Mut zur Sünde[8] Heinrich Bolten-Baeckers, Robert Leffler
1919 Göttin, Dirne und Weib[9] Walter Schmidthässler

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «Katalog der Deutschen Nationalbibliothek» portal.dnb.de (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  2. a b .
  3. (Ingelesez) Toepfer, Karl. (2023-12-22). Empire of Ecstasy: Nudity and Movement in German Body Culture, 1910–1935. University of California Press ISBN 978-0-520-91827-6. (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  4. a b c d e f g h i j k l m n (Gaztelaniaz) Olga Desmond. 2024-02-12 (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  5. Bolten-Baeckers, Heinrich. Die Grille. BB-Film-Fabrikation (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  6. Bolten-Baeckers, Heinrich. Postkarten-Modell. BB-Film-Fabrikation (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  7. Neumann, Hans. (1918-10-21). Der fliegende Holländer. Harmonie-Film GmbH (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  8. Bolten-Baeckers, Heinrich; Leffler, Robert. Der Mut zur Sünde. Deutsche Bioscop GmbH (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).
  9. Schmidthässler, Walter. (1919-09-05). Göttin, Dirne und Weib. Edda Lindborg Film (Noiz kontsultatua: 2024-03-05).

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Balk, Claudia; Ochaim, Brygida (1998). Varieté-Tänzerinnen um 1900 – Vom Sinnenrausch zur Tanzmoderne. Stroemfeld/Roter Stern. ISBN 3878777450.
  • Desmond, Olga [Fritz Böhmeren edizoa] (1919). Rhythmographik – Tanznotenschrift als Grundlage zum Selbstudium des Tanzes. Leipzig: Breitkopf und Härtel.
  • Eberstaller, Gerhard (1974). Zirkus und Varieté in Wien. Wien: Jugend und Volk. ISBN 9783714160871.
  • Karina, Lilian; Kant, Marion (2003). Hitler's Dancers – German Modern Dance and the Third Reich. Berghahn Books. p. 340. ISBN 9781571816887.
  • Runge, Jörn E. (2009). Olga Desmond – Preußens nackte Venus. Friedland/Meckl. ISBN 9783940101532.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]