Poligrafo (idazle)

Wikipedia, Entziklopedia askea
Artikulu hau Idazleei buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Poligrafo (argipena)».
Denis Diderot Louis-Michel van Loo margolariaren lan batean, 1767.

Poligrafo (antzinako grezieratik (πολυγράφος) polugraphos, poly: asko; graphos: idazketa) oso gai desberdinetaz idazten duen egileari esaten zaio.[1]

Literaturan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Literaturan poligrafo hitza batez ere Antzinate klasikoa idazle batzuekin erabiltzen da, esaterako Aristoteles eta Plutarko greziarren artean, eta Zizeron eta Plinio Zaharra erromatarren artean. Voltaire eta Diderot poligrafo modernoen adibideak dira.[2] Euskal Herriaren kasuan, besteak beste, Miguel Unamuno[3] Justo Garate[4] eta Julio Caro Baroja aipatuak izan dira poligrafo moduan.[5]

Idazle poligrafoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Miguel Unamuno, askoren ustez poligrafoa. Margoa Ascensio Martiarenarena da.
Isaac Asimov egungo poligrafoaren adibidea da: oso gai desberdinak jorratu zituen haren idazlanetan.
Antzinatasunean
Erdi Aroa
Aro Modernoa
Aro Garaikidea

Beste erabilerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Batzutan, mespretxuz, ideia handirik gabe gauza askotaz idazten duenari esaten zaio baita ere.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Espainiako Akademiaren hiztegia
  2. Encyclopédie Larousse del siglo XX, Paris, 1932
  3. [1]
  4. [2]
  5. [3]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]