Régine Pernoud

Régine Pernoud
Centre Jeanne-d'Arc (en) zuzendari	; 1974 - 1985 - Philippe Contamine →
Centre Jeanne-d'Arc (en) zuzendari
Bizitza
Jaiotza	Château-Chinon, 1909ko ekainaren 17a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Parisko 7. barrutia, 1998ko apirilaren 22a (88 urte)
Hobiratze lekua	Le Mesnil-Saint-Denis
Hezkuntza
Heziketa	École nationale des chartes ; École du Louvre
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	historialaria eta artxibozaina
Jasotako sariak	ikusi Arte eta letren komendadorea ; Broquette-Gonin prize (1963) ; Ohorezko Legioko ofiziala ; Grand Prix Gobert (1997) ; Prix Louis-Paul-Miller (1943) ; Marie-Eugène Simon-Henri-Martin Prize (1977) ; Prix d'Académie (1981) ;
Kidetza	Academy of Morvan (en) ; Société de l’histoire de France (en)

Régine Pernoud (Château-Chinon, Nièvre, Frantzia, 1909ko ekainaren 17a – Paris, Frantzia 1998ko apirilaren 22a) frantziar historialaria, Erdi Aroan aditua, artxibozaina, paleografoa eta Frantziako letretako doktorea izan zen.^[1]^[2]

Bibliografia

Frantziako Artxibo Nazionalen ohorezko kontserbatzailea izan zen. 1929an Aix-en-Provenceko Unibertsitateko letretako lizentziatura lortu zuen. Ondoren, Parisera joan zen eta École Nationale des Chartes-en sartu zen. 1933an artxibatzaile-paleografo diploma batekin irten zen bertatik. 1935ean Erdi Aroko historiako doktoretza tesia aurkeztu zuen Sorbonan. Reims Museoko kontserbatzaile izendatu zuten 1947an, eta bi urte geroago Frantziako Historiako Museokoa. Erdi Aroaren historian egindako bere lana mundu osoan ezaguna da.^[3]

Ibilbidea

Bere lanak Erdi Aroan emakumearen leku pribilegiatua erakusten du. Gai horri hainbat liburu eskaini zizkion, besteak beste, Emakumea katedralen denboran eta Leonor Akitaniakoa.^[4] XII. mendetik aurrera, legelarien tradizioaren igoera politikoa izan zenetik jaitsi zen emakumeen gizarte-garrantzia; legelari horiek erromatar zuzenbidearen itzulera sustatzen zuten (emakumeekin askoz ere murriztaileagoa), eta zuzenbide feudalaren aurka zeuden (emakumearekin nahiko aldekoagoa).

Erdi Aroa zaharberritzen gehien lagundu zuen espezialistetako bat izan zen Pernoud, batez ere Argien Garaiko (Ilustrazioa) topikoek garai hartaz eraiki zuten irudi ilunaren aurka. Gainera, Joana Arc-ekoaren espezialista handienetako bat izan zen.

Sariak eta aintzatespenak

1978an Parisko Sari Nagusia jaso zuen. 1997an Frantses Akademiaren Gobert Sari Nagusia jaso zuen bere obra osoarengatik.
1963an Ohorezko Legioko ofiziala
1943an Louis Paul Miller Saria
1977an Marie Eugène Simon-Henri-Martin Saria
1981ean Akademia Saria

Lanak

Hauxek dira bere lan batzuk:^[5]

Marseillako Portuaren Historiaren saiakera, sortu zenetik XIII. mendearen amaierara arte. Doktoretza lortzeko tesia, Parisko Unibertsitateko Arte Fakultatean aurkeztua (1935)
La Unidad Francés, PUF, (1944)
Luces del Medioevo, Graset (1944)
Juana de Arcoren bizitza eta heriotza, 1950-1956 errehabilitazio-prozesuaren testigantzak, Hachette, (1953)
Cristina de Pizán, Olañeta, 2000, ISBN 84-7651-857-9
Zer da Erdi Aroa?, Espainiako Irakasle-eskola, ISBN 84-265-2512-1
Emakumea Gurutzada sasoian, Complutense, 2000 ISBN 84-89784-68-X
Erdi Aroa Amaitzeko, José J. Olañetatik (editorea), ISBN 84-7651-703-3
Hildegarda Bingengoa: XII. mendeko kontzientzia inspiratua, Paidos Ibérica, ISBN 84-493-0617-5
San Martín Toursekoa. Encuentro Ediciones. 1998. ISBN 978-84-7490-482-6.
Blanca Gaztelakoa: Erdi Aroko Europako Erregina Handia, Belacqua, ISBN 84-95894-18-1; Gaztelako Erregina Zuria, Labarra, Bartzelona, 2013, ISBN ά15689-61-4
Eloisa eta Abelardo, Espasa Calpe, Madril, 1973, ISBN ά239-1548-4; Labarra, Bartzelona, 2011, ISBN ά15277-24-8
Leonor Akitaniakoa, Espasa Calpe, Madril, 1969, ISBN ά239-1454-8; Labarra, Bartzelona, 2009, ISBN ά92649-10-5^[6]
Gurutzaden gizonak: Jainkoaren soldaduen historia. Swan. 1987. ISBN 84-85595-45-9.
Régine Pernoud, Marta Vasallo (1999). Emakumea katedralen garaian. Editorial Andrés Bello. ISBN 84-89691-96-7. ^[7]
Jane Chance, ed. (2005). Women Medievalists and the Academy. Univ of Wisconsin Press. or 711-722. ISBN 9780299207502.

Bibliografia frantsesez

Hego Essai Marseilleko portutik abiatu zen XIII. mendearen amaiera, eta Parisko Unibertsitateko Fakultatean hasi zen doktoretza, 1935ean.
L'Unité française, PUF, 1944
Lumière du Moyen Âge, Grasset, 1944
Les villes marchanes aux KAPITALE et XVI e siècles, impérialisme et au Mobrâge, La Table Ronde, 1948
Jeanne d'Arc; les témoignages du procès de réhabilitation 1450-1456, Hachette, 1953
Les grandes époques de l'art en Occident, Ed. du Chêne, 1954
Les Gaulois, Seuil, 1957
Les Croisés, Hachette, 1959
Un Chef d'état, Saint Louis de France, Gabalda & cie, 1960
Histoire de la bourgeoisie en France; I. Des origines aux temps modernes; II. Aro modernoakSeuil, 1960 – 1962
Les Croisades, Julliard, 1960
Histoire du peuple français; I. Des origines au moyen âge; , Nouvelle Librairie de France, 1961 (Les autres tomes:II. De Jeanne d'Arc à Louis XIV; III. De la régence à 1848; IV. 1848. urtetik hona trois autres auteurs sont)
Croyants et incroyants d'aujourd'hui, Cerf, 1962
Neoprenozko Jeanne d'Arc parea -même et par ses témoins, Seuil, 1962
Notre Dame de Paris, La Documentation française, 1963
L'histoire des rois mages: selon l'Évangile de saint Matthieu, Trianon, 1964
La Formation de la France, PUF, 1966
Aliénor d'Aquitaine, Albin Michel, 1966
Héloïse et Abélard, Albin Michel, 1967
8 mai 1429, libération d'Orléans, Gallimard, 1969
L'histoire racontée à mes neveux, Stock, 1969 René Folviet
Jeanne devant les Cauchons, Seuil, 1970
Beauté du Moyen Âge, Gautier Languereau, 1971
Reine Blanche, Albin Michel, 1972
Les Templiers, PUF, kol. Que sais-je?, 1974
Pour en finir avec le Moyen Âge, Seuil, 1977
Les Hommes de la Croisade, Tallandier, 1977
La Femme au temps des cathédrales, Stock, 1980^[8]
Sources de l'art roman (Madeleine Pernoud-ekin), Berg international, 1980
Jeanne d'Arc (Madeleine Pernoud-ekin), Seuil, 1981
Christine de Pisan, Calmann-Lévy, 1982
Le Tour de France médiéval: l'histoire buissonnière (Georges Pernoud-ekin), Stock, 1982
La Plume et le parchemin, Denoël, 1983
Jeanne et Thérèse, Seuil, 1984
Les Saints au Moyen Âge: la sainteté d'hier est-elle pour aujourd'hui ?, Plon, 1984
Saint Louis et le crépuscule de la féodalité, A. Michel, coll. Lh'omme et l'événement, 1985
Le Moyen Âge pour quoi faire? (Raymond Delatouche eta Jean Gimpelekin). Stocka, 1986
Isambour: la reine captive, Stock, 1987
Richard Cσur de Lion, Fayard (1988), Le Grand Livre du Mois, 1995
Jeanne d'Arc et la guerre de Cent ans, Denoël, 1990
La Femme au temps des croisades, Stocka, 1990
La Vierge et les saints au Moyen âge, C. de Bartillat, coll. Esprits, 1991
Jeanne d'Arc-en spiritualitea, Mame, 1992
Villa Paradis: souvenirs, Stock, 1992
Hild^egarde de Bingen: kontziente inspirée du XIII e, le Grand livre du mois, 1994
J'ai nombre Jeanne la Pucelle, coll. Découvertes Gallimard (198. zk.), Paris: Gallimard, 1994
Jeanne d'Arc, reconquête de la France, Éd. du Rocher-J.-P. Bertrand, 1995
Les Templiers, chevaliers du Christ,coll. Découvertes Gallimard (260. zk.), Gallimard, 1995
Celui par qui la Gaule devint chrétine, Gallimard jeunesse, 1996
Jardins de monastères, Actes Sud, 1996
Martin de Tours, Bayard-Centurion, 1996
Saint Jérôme: père de la Bible (Madeleine Pernoud-ekin), Éd. du Rocher, 1996
Jeanne d'Arc, Napoléon: le paradoxe du biographe, Éd. du Rocher, 1997
Histoire et lumière, Éd. du Cerf, 1998
Visages de femmes au Moyen Âge, Zodiaque, 1998

Erreferentziak

↑ (Gaztelaniaz) «Libros de REGINE PERNOUD | Casa del Libro» casadellibro (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).
↑ (Gaztelaniaz) «LEONOR DE AQUITANIA | REGINE PERNOUD | Casa del Libro» casadellibro 2009-06-29 (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).
↑ (Gaztelaniaz) Ravasi, Javier Olivera. «Régine Pernoud: una medievalista olvidada» InfoCatÃ³lica (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).
↑ Permanyer, Isabel de Riquer. (2009-06-25). Leonor de Aquitania: 191. ISBN 978-84-92649-10-5. (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).
↑ (Gaztelaniaz) «Régine Pernoud» Dialnet (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).
↑ (Gaztelaniaz) «LEONOR DE AQUITANIA | REGINE PERNOUD | Casa del Libro» casadellibro 2009-06-29 (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).
↑ ISSN http://librosmaravillosos.com/lamujerentiempodelascatedrales/pdf/La%20mujer%20en%20tiempo%20de%20las%20catedrales%20-%20Regine%20Pernoud.pdf..
↑ Massari, Michèle. (1981). «Situation de la femme dans le passé» L'Année sociologique (1940/1948-) 31: 393–400..

Kanpo estekak

Reguline Pernoud, Emakumea historian (lineako artikulua)
Erdi Aroa amaitzeko kritika

Datuak: Q272189

[1] (Gaztelaniaz) «Libros de REGINE PERNOUD | Casa del Libro» casadellibro (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).

[2] (Gaztelaniaz) «LEONOR DE AQUITANIA | REGINE PERNOUD | Casa del Libro» casadellibro 2009-06-29 (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).

[3] (Gaztelaniaz) Ravasi, Javier Olivera. «Régine Pernoud: una medievalista olvidada» InfoCatÃ³lica (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).

[4] Permanyer, Isabel de Riquer. (2009-06-25). Leonor de Aquitania: 191. ISBN 978-84-92649-10-5. (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).

[5] (Gaztelaniaz) «Régine Pernoud» Dialnet (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).

[6] (Gaztelaniaz) «LEONOR DE AQUITANIA | REGINE PERNOUD | Casa del Libro» casadellibro 2009-06-29 (Noiz kontsultatua: 2023-06-15).

[7] ISSN http://librosmaravillosos.com/lamujerentiempodelascatedrales/pdf/La%20mujer%20en%20tiempo%20de%20las%20catedrales%20-%20Regine%20Pernoud.pdf..

[8] Massari, Michèle. (1981). «Situation de la femme dans le passé» L'Année sociologique (1940/1948-) 31: 393–400..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]