The New Yorker
| The New Yorker | |
|---|---|
 | |
 | |
| Mota | aldizkari eta argitaletxe |
| Fitxa teknikoa | |
| Lehen zenbakia | 1925eko otsailaren 17a |
| Hizkuntza | estatubatuar ingeles eta ingeles |
| Argitaratze lekua | New York |
| Formatua | tabloide |
| Argitaletxea | Condé Nast |
| Gai nagusia | politika |
| Banaketa | |
| Ekoizpen osoa | 1.221.133 |
| Maiztasuna | Urtean 47 aldiz (normalean astekaria) eta web orria egunero. Podcast-a astero. |
| Historia | |
| Ideologia | Aurrerakoia |
| Sortzailea | Harold Ross eta Jane Grant |
| Zuzendaria | David Remnick |
| Erredaktoreak | David Remnick (en)  |
| Identifikadoreak | |
| ISSN | 0028-792X eta 2163-3827 |
| newyorker.com | |
      | |
The New Yorker 1925ean Harold Ross eta Jane Grant-ek sortutako hedabide estatubatuarra da. Aldizkariak New York-eko esparru kulturaleko gaiak lantzen ditu, hala ere, politika, artea eta umorea lantzen ditu baita ere. 1998tik aurrera, aldizkariaren editorea David Remnick idazle eta kazetaria izan da. Bestalde, argitaratzailea 1907an sortutako Conde Nast Publications taldea da, Advance Publications Inc. komunikabide konpainiaren parte dena.
The New Yorker-ek Amerikako Estatu Batuetako informazioa eskaintzen du, nahiz eta bereziki New York-eko esparru kulturalean zentratzen den. Edukiari dagokionez, esparru geografiko jakin batean baino, estatubatuar kulturan eta pertsonaietan oinarritzen da. New York-eko bizitza kulturalaren inguruan oinarritzen dira erreportaje eta elkarrizketa gehienak.
The New Yorker aldizkaria bi euskarritan eskaintzen da: digitala eta paperezko edizioa. Paperezko edizioa astekaria da eta urtean 47 aldiz publikatzen da (urtean bost aldiz bi astean behin publikatzen da). Saltzen dituen ale asko New Yorken bertan erosten badira ere, salmenten gehiengoa hiritik kanpo egiten du (2003an Kalifornian New York-en baino harpidedun gehiago izatera iritsi zen lehen aldiz historian, eta tendentzia bera mantendu da). Euskarri digitalari dagokionez, web orrian egunero artikuluak igotzen dituzte. Paperezko aldizkarian zein digitalean edizio bakarra argitaratzen dute, New York-ekoa, hedapen nazionala duena.
Nagusiki kultura aldizkari bat bada ere, azken urteetan politikan sartu dira, ikuspuntu liberal eta demokrata markatu bat erakutsiz. Oso kritikoak izan dira George Bush eta Donald Trump AEBko lehendakarien administrazioekin eta hainbatetan publikatu dituzte Bush edo John McCain bezalako figura errepublikarren aurkako editorialak.
Aipatzekoa da aldizkariak egiaztatzaile bat erabiltzen duela bere informazioa egiaztatzeko. Egiaztatzaile hori argitaratzen diren datu eta informazio guztiak egiazkoak direla ziurtatzeaz arduratzen da; akatsak eta informazio faltsuak ekidituz. Era horretan, informazioa, fidagarria eta kalitatezkoa dela ziurtatzen dute.
Edukia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]The New Yorker-ek Amerikako Estatu Batuetako informazioa eskaintzen du. Bereziki New York-eko esparru kulturalean zentratzen da eta ez da oso ohikoa aldizkarian nazioarteko edukirik agertzea. AEBko edukiari dagokionez, esparru geografiko jakin batean baino, estatubatuar kulturan eta pertsonaietan oinarritzen da. New York-eko bizitza kulturalaren inguruan oinarritzen dira erreportaje eta elkarrizketa gehienak.
Web orria 12 atal desberdinetan banatzen da (2019):
- Hasiera orrian azken artikuluak ikusi daitezke, eta artikulu irakurrienak.
- News atalean gehien bat politikaren inguruko azken egunetako albisteak (egunkari batean baino sakonago landuak) irakurri daitezke (egunero pare bat).
- Culture atalean artearen eta kulturaren inguruko elkarrizketa eta artikuluak aurkitzen dira, beti titularra / sarrera / argazki edo marrazkia / egile eta datarekin.
- Books atalean liburuen erreseinak eskaintzen dira, formatu literario batean.
- Business, Science and Tech atalean erreportaje eta artikuluak daude, teknologia, zientzia eta negozioen inguruan.
- Humor atalean umorezko publikazio eta artikuluak aurkitzen dira.
- Cartoons atalean marrazkiak (umorezkoak, gehien bat) publikatzen dira.
- Magazine atalean azken paperezko aldizkariko artikuluak, formatu digitalean, aurkitzen dira. Hasieran portadako argazki bat dago, eta gero artikuluak atalka banatzen dira.
- Video eta Podcast ataletan bideo eta audio gehigarriak igotzen dira, bideo-erreportaje eta irrati programen formatuan, kronologikoki ordenaturik.
- Archive atala aldizkaritegiari dagokio.
- Goings on atalean, azkenekoan, New Yorkeko ekintza kulturalak erakusten dira; titular bat, argazki bat, laburpen (literario) bat eta ekintzaren datuak (tokia, data, telefonoa, web orria…).
Paperezko edizioari dagokionez:
- Portada, non titulua, prezioa eta data agertzen diren. Karikatura batek okupatzen du portada osoa.
- Reporting atalean kazetaritza erreportaje literarioak aurkitzen dira.
- The Critics atalean ekintza kulturalen inguruan (teatroa, filmak, liburuak…) erreseinak aurkitzen dira.
- TheTalk of theTown
- Shouts and Murmurs
- Cartoons atalean karikaturak agertzen dira.
- Fiction atalean fikziozko kontakizunak argitaratzen dira.
- Poems atalean poesia obrak agertzen dira.
- Goings on AboutTown atalean New Yorkeko ekintza kulturalen laburpena egiten da (bertsio digitalean bezala).
- The Mail atalean irakurleek bidalitako “kartak” argitaratzen dituzte.
Ildo editoriala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]The New Yorker aldizkari berezia da. Kultura izan ohi da bere ardatz nagusia, baina aldi berean ez du arazorik politika esparruan sartzeko. Iritzi artikuluak eta editorialak, orokorrean, umorezkoak izaten dira. Tradizionalki liberalak izan dira (AEBko zentzuan, joera aurrerakoiekoak), eta mende hasierara arte modu aseptikoan informatzen zuten politikaren inguruan, iritzi artikuluak eginez baina editorialetan politika arloan zuzenean sartu gabe. Bush presidente egin eta geroztik hainbat editorial publikatu dituzte honen aurka (interbentzionismo militarra kritikatuz, batez ere). Donald Trump-en kasuan aldiz, honek hartutako neurrien aurka, migrazio politikaren ingurukoak, besteak beste.
George Bush presidentearen aurkako jarrera argia erakutsi zuen hamabostekariak. 2004ko azaroaren 1ean, lehen aldiz, “The editors” (editoreek) sinaturiko presidente baten aurkako editoriala publikatu zen, “The Choice” (aukera) izenekoa. Editoriala hurrengo esaldiarekin hasten zen: “This Presidential campaign has been as ugly and as bitter as any in American memory. The ugliness has flowed mostly in one direction (...)“[1] (Kanpainia hau Amerikar oroitzapenean beste edozein baino itsusiagoa eta garratzagoa izan da. Itsuskeria nagusiki norabide bakar batean joan da). Lau urte beranduago, 2008ko urriaren 28an “The Choice” izeneko beste editorial bat argitaratu zuten, berriro ere editoreek sinatua. Bertan Obamaren inguruan hitz egiten dute, baita Bush kritikatu ere “The Presidency of George W. Bush is the worst since Recostruction” (George W. Bushen presidentzia berreraikitze garaitik okerrena da). Editorialean Errepublikarren porrotaren arrazoiak azaltzen dituzte, Bushek aurrera eramandako politikak (militarra, batez ere) kritikatuz.[2]
Azalak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Aldizkaria batez ere bere azalengatik ezaguna da. The New Yorker-en azalak ilustrazioak izaten dira, marrazkiak. Normalean estetikoki politak izateaz gain umore edo satirazko esanahiak edukitzen dituzte, gizartea eta politikari kritika zorrotzak eginez. Polemika handiko portadak izan ohi dira. Honen adibide argiena 2008ko uztailaren 21eko portada da. “The Politics of Fear” izenekoa.[3] Bertan Barack Obama eta Michelle Obama agertzen dira Etxe Zuriko Lehendakariaren bulegoan, terrorista armatuak balira bezala jantzita. Alde batean AEBko bandera bat agertzen da, sutan. Bestean Osama Bin Laden Al Qaedaren buruaren erretratu bat. Portadak bere osotasunean Alderdi Errepublikarrak Obamaren aurka egindako kanpainia kritikatzen du, beldurraren politika egiteaz akusatuz.
Trump-en garaipenaren osteko portadan, azaroaren 21ean argitaratutako “The Wall” (Harresia) portada hain zuzen ere, lehendakariaren aurkako kritika egiten da. Trump-en garaipenaren asteko iritzi atalean (azaroak 9an), zera zioen David Remnick editoreak sinatutako “An American Tragedy” (Tragedia Amerikarra) artikuluak: “Hauteskundeen emaitzak jaso genituenean adreilu harresi baten aurka talka egin izan bagenuen bezala izan zen”.[4] The New Yorker-en iritzi artikulu eta editorialez gain portadetan eta karikaturetan ere, satiraz baliatuz, kritika politikoak egiten dituzte. Geroztik, Trump-en aurkako portadak ugariak izan dira, bere politika migratzailearen kontrakoak bereziki.
Enpresa egitura eta barne antolaketa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]The New Yorker aldizkaria 1907an sortutako Conde Nast Publications Inc. aldizkari taldearen parte da; bertan beste zenbait aldizkari ospetsu aurkitzen dira, hala nola, Vanity Fair, Vogue eta Glamour.[5] Espainian bi bulego ditu, nagusia Madrilen eta sukurtsala Bartzelonan. Conde Nast Publications Inc. taldeko lehendakaria Robert A. Sausberg da, eta The New Yorker magazineko buruzagia aldiz, David Remnick editorea.[6] Aldi berean, Conde Nast taldea, Advance Publications Inc. komunikabide taldearen parte da; aldizkariak, egunkariak zein telebista kateak kudeatzen dituen konpainiaren parte hain zuzen ere. Advance Publications taldean era guztietako komunikabideak daude, besteak beste Discovery telebista katea. Steven O. Newhouse eta Donald E. Newhouse[7] anaiak dira konpainiako lehendakarikideak. Konpainiaren egoitza nagusia Staten Island-en aurkitzen da eta, Forbes-en arabera, 2014ko Amerikako Estatu Batuetako enpresa pribatu handienen sailkapenean, 44.postua lortu zuen.[8]
Negozio eredua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Prezio politika
[aldatu | aldatu iturburu kodea]The New Yorker 1925ean lehen aldiz argitaratu zenetik, paperezko alearen prezio politikak aldaketa handiak jasan ditu. Lehen alea atera zutenean, honen prezioa 15 zentabokoa izan zen, baina denborarekin prezioa igotzen joan da eta gaur egun 8,99 dolarreko prezioa izatera iritsi da. 2016ko maiatzean 7,99 dolarretik, 8,99 dolarrera igo zutenetik prezio politika berdin mantendu da.[9]
Harpidetza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Gaur egun (2019) “metered paywall” ordain sistema jarraitzen du, 2014. urte amaieran jarritakoa. Sistema honek eduki kopuru jakin bat doan irakurtzeko aukera eskaintzen du, eta kopuru horretatik aurrera harpidetzera behartzen zaitu, irakurtzen jarraitzekotan.[10] Harpidetza egiteko bi aukera daude: Digitala edo digitala + paperezkoa. 12 asteko proba epe bat eskaintzen du, digitala 6$etan eta paperezko + digitala 20$etan. Probazko denbora amaitu ostean bertsio digitaleko harpidetzak urtean 99.99$ko prezioa du, eta papera + digitalak 159.99$koa; nahiz eta 199.99$etara igotzen den AEB edo Kanadakoak ez diren harpidedunentzat. [11]
Paperezko + digitalezko bertsioak, hainbat aukera eskaintzen ditu: aldizkariaren paperezko bertsioaren entrega astero, bertsio digitalerako sarrera nonahi, The New Yorker iOS aplikazio guztietarako sarbidea, gurutzegrametarako aukera, online fitxategi guztietarako sarbidea baita Android bertsiorako Google albisteak irakurtzeko aukera ere.
Beste diru iturri batzuk
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Paperezko edizioan zein web orrian sartutako publizitate kantitatea oso txikia da, eta aipagarria da publizitatea bera estetikoki aldizkariaren estiloarekin bat egiten saiatzen direla (marrazkien bidez, zuri beltzean eta beste edukien antzera maketatuz). Publizitate tarifen prezioa ez da publikoa baina gaebler.com web orriaren arabera orri oso bateko zuri beltzeko iragarki batek 83.100$eko prezioa du.[12]
Nahiz eta mugitzen duen diruaren oso ehuneko txikia izan, badituzte beste diru iturri batzuk. Alde batetik hainbat ekintza kultural antolatzen ditu New Yorken urtean zehar, eta bestetik haien portaden koadroak saltzen dituzte web orrian, 84$etan bakoitza. Argazkiak eta marrazkiak ere salgai dituzte.[13]
Kontsumitzaileak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]The New Yorker aldizkariak publiko nahiko konkretu bati idazten dio. Nahiz eta AEBetako estatu guztietan saltzen den, jorratzen dituen gaiak eta, batez ere, duen ildo editorialak (zeina ezkutatzen ez duten) publiko jakin batekin konektatzen du. Pew Research ikerketa enpresaren arabera The New Yorker-eko irakurleen %77ak bere burua ezkertiar edo zentrokotzat hartzen du, eta %52ak konsekuenteki liberaltzat.[14]
Azken urteetan irakurleen adin batezbestekoa igotzen joan da. Gaur egun, mediamax web gunearen arabera, batezbesteko hori 54 urtetan dago, eta 18-24 urte tarteko gazteak irakurleen %8 baino ez dira.[15] Mediamark Research Inc enpresak 2009an adin batezbestekoa 47 urtetan jarri zuen.[16] Aldizkariaren irakurleen %55a emakumezkoak dira, eta %45a gizonezkoak. Online edukietan desberdintasun hori areagotu egiten da, %59a emakumezkoak dira. Klase ertain eta altuko irakurleak izaten dira orokorrean: mediamax network-en arabera, familiaren urteko batezbesteko diru-sarrerak $129.631 dira. Aurreko urteetako tendentziari erreparatuz datu honek ere gora egin du, 2009an $109.877 zen eta aurretik $70.233 (1990. urtean) eta $62.788 (1980. urtean).
Hasteko, esan beharra dago The New Yorker-en kasua berezia dela. Kasu askotan ez bezala, aldizkariak jasotzen duen diruaren gehiengoa irakurleetatik dator zuzenean, ez publizitatetik. Irakurleetatik datorren diruak %65a suposatzen du. Harpidetza sistemaren bitartez finantzatzen da batez ere aldizkaria. Aipagarria da salmenten %97a harpidedunen bitartez egina dela, eta aldizkaria newsstand-etan erosten dutenak (kioskoak...) soilik %3a direla. Arrazoi honegatik zaila da online harpidetzak eta paperezkoak banatzea, aldizkariak aurkezten dituen datuetan harpidedun kopurua ez baita desglosatzen soilik online edizioko harpidedunen eta paperezko irakurleen artean.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) Editors, The. (2004-10-25). The Choice. ISSN 0028-792X. (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ (Ingelesez) Editors, The. (2008-10-02). The Choice. ISSN 0028-792X. (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ (Ingelesez) «The New Yorker July 21, 2008 Issue» The New Yorker (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ (Ingelesez) Remnick, David. (2016-11-09). An American Tragedy. ISSN 0028-792X. (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ «About» Condé Nast (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ (Ingelesez) «David Remnick» The New Yorker (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ «Bloomberg - Are you a robot?» www.bloomberg.com (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ (Ingelesez) «Advance Publications on the Forbes America's Largest Private Companies List» Forbes (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ «Pricing at The New Yorker» Engineered (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ «The New Yorker Subscription» subscribe.newyorker.com (Noiz kontsultatua: 2019-04-30).
- ↑ «The New Yorker Subscription» subscribe.newyorker.com (Noiz kontsultatua: 2019-05-07).
- ↑ «New Yorker - Magazine Advertising Costs» www.gaebler.com (Noiz kontsultatua: 2019-05-07).
- ↑ (Ingelesez) «Shop The New Yorker» Conde Nast (Noiz kontsultatua: 2019-05-07).
- ↑ (Ingelesez) NW, 1615 L. St; Washington, Suite 800; Inquiries, DC 20036 USA202-419-4300 | Main202-419-4349 | Fax202-419-4372 | Media. Where News Audiences Fit on the Political Spectrum | Pew Research Center. (Noiz kontsultatua: 2019-05-08).
- ↑ (Ingelesez) «Advertise in The New Yorker | Local Advertising & Media Buying in The New Yorker | MediaMax Network» MediaMax (Noiz kontsultatua: 2019-05-08).
- ↑ (Ingelesez) LLC, Revolvy. «"The New Yorker" on Revolvy.com» www.revolvy.com (Noiz kontsultatua: 2019-05-08).
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q217305
Multimedia: The New Yorker / Q217305