Begoña Uriarte
| Begoña Uriarte | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Bilbo, 1937 (86/87 urte) |
| Herrialdea |  Bizkaia, Euskal Herria |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania alemana |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | piano-jotzailea |
  | |
Begoña Uriarte Perez (Bilbo, Bizkaia, 1937) piano-jotzailea da.[1]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Lau urte zituela hasi zen pianoa ikasten, García de la Parrarekin, Vigon,[2] eta handik Madrilera joan zen, hiri horretako musika-kontserbatorioan ikasten jarraitzeko. Han, bere karreran zehar kalifikazio gorenak lortzeaz gain, 1955ean, Jose Curezen ikasle zela, Birtuosismoaren Lehen Saria irabazi zuen, eta, hala, sari hori jaso zuen ikaslerik gazteena bihurtu zen. Ondoren, Antonio Iglesiasekin jarraitu zituen ikasketak, eta geroago Parisen, non Ives Nat-ekin hobekuntza-ikastaroak egin zituen.
1957an Jaen Piano Lehiaketako lehen saria irabazi zuen[3] eta ohorezko diploma jaso zuen "María Canals" Nazioarteko Lehiaketan. 1958an, Alemaniako gobernuaren beka bat jaso zuen, eta, horri esker, lau urtez ikasi zuen Munichen, Rosl Wschimid-ekin. 1969an, Alemaniako Errepublika Federaleko Musikhochschulen lehiaketako Lehen Saria eman zioten, eta Prokofieven 3. kontzertuarekin eta Municheko Orkestra Filarmonikoarekin debutatu zuen, Gerd Albrechten zuzendaritzapean. 1982an "Yamaharen XX. urteurrena" lehiaketaren Aparteko Saria eskuratu zuen Espainian.
Bere senarrarekin batera, Karl-Hermann Mrongovius piano jotzaile alemaniarra, piano-bikotearen saria lortu zuen 1967an Vercellin, eta ondoren Bavariako Estatuko Musika Saria.
Senarrarekin batera, nazioarteko musika-panoramako piano-bikote sendoenetako bat da.[4] Hainbat gonbidapenek nazioarteko jaialdi garrantzitsuetan parte hartzera eraman dituzte,[5] hala nola: Parisko Udazkena, Turingo Settembe Musica, Hohenems, Cervo, Cuenca, Grazeko Estiría Udazkena, Rheingau, Luxenburgoko Udaberria, Ruhr-eko Piano Jaialdia, Echternach, Luzerna, Granada, etab. Halaber, Espainiako, Luxenburgoko, Alemaniako, Sobietar Batasun zaharreko eta Japoniako telebistetan grabatu dute, zuzendari handien gidaritzapean, hala nola Sawallisch, Kubelik, Gielen, Sir. A. David, J. Krenz, A. Wit eta J. López Cobos, besteak beste. Japonian, dagoeneko sei bira egin dituzte, eta herrialde horretako musika-aldizkari garrantzitsuenetako batzuek "1999. urteko Tokioko (Musica Nova) errezitaldi onena" eta "2000. urteko artista onenak" izendatu dituzte Clasic Interneten.[6]
Begoña Uriartek kontzertista gisa duen jarduera irakaskuntzarekin uztartzen du, eta, horregatik, piano-interpretazioko ikastaro magistralak ematen ditu maiz, eta pianoko nazioarteko lehiaketetako edo piano-bikoteko epaimahaiko kide da, hala nola Ferroleko Nazioarteko Lehiaketako epaimahaiburu.[7]
Bere grabazio diskografiko ugariek kritika bikainak jaso dituzte Europan, Japonian eta Estatu Batuetan, eta Aita Soler, Ravel, Ligeti eta Turinaren pianorako eta bi pianorako obretatik hasi eta Aita Soler, Brahms, Schubert, Reger, Messiaen, Milhaud, Bartok eta Ravel, Stravinsky eta Straussen pianorako obra integraletara iristen dira. Era berean, Begoña Uriarteri eta Karl Mrongoviusi idatzi eta eskainitako Espainiako musika garaikidearekin disko bat grabatu du.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ «Uriarte Pérez, Begoña - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-12-24).
- ↑ CANGAS, REDACCIÓN |. (2014-01-17). «"El piano expresa el interior de tu alma"» Faro de Vigo (Noiz kontsultatua: 2022-12-27).
- ↑ ««A un español, su forma de vivir y pensar, le dificulta el ser pianista»» Ideal 2010-04-14 (Noiz kontsultatua: 2022-12-27).
- ↑ «Perfil» www.duo-uriarte-mrongovius.com (Noiz kontsultatua: 2022-12-27).
- ↑ «Aula de (Re)estrenos (33) | Fundación Juan March» www.march.es (Noiz kontsultatua: 2022-12-27).
- ↑ «Biografía» www.duo-uriarte-mrongovius.com (Noiz kontsultatua: 2022-12-27).
- ↑ [http://www.asociacionbelabartok.com/VEdicion/cvProfesores.php?cv=Uriarte «Bego�a Uriarte | Asociaci�n Cultural B�la Bart�k»] www.asociacionbelabartok.com (Noiz kontsultatua: 2022-12-27).
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q56401862