Gustavo Adolfo Bécquer

Wikipedia, Entziklopedia askea
Gustavo Adolfo Bécquer

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakGustavo Adolfo Claudio Domínguez y Bastida
JaiotzaSevilla1836ko otsailaren 17a
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril1870eko abenduaren 22a (34 urte)
Hobiratze lekuaSacramental de San Lorenzo y San José cemetery (en) Itzuli
Iglesia de la Anunciación (en) Itzuli
Heriotza moduaberezko heriotza: tuberkulosia
Sifilia
Familia
AitaJosé Domínguez Bécquer
Ezkontidea(k)Casta Esteban (en) Itzuli
Anai-arrebak
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpoeta, ipuingilea, antzerkigilea, idazlea eta kontatzailea
Lan nabarmenak
Mugimenduaerromantizismoa
sinbolismoa
Post-romanticism (en) Itzuli
Izengoitia(k)Gustavo Adolfo Bécquer
Genero artistikoaolerkigintza
kontakizun laburra
narrazioa

IMDB: nm0126722 Musicbrainz: 4dabb23b-e7f8-4b50-a742-c6c2c26d8450 Discogs: 1119792 IMSLP: Category:Bécquer,_Gustavo_Adolfo Find a Grave: 6984269 Edit the value on Wikidata

Gustavo Adolfo Bécquer, jaiotzez Gustavo Adolfo Claudio Domínguez Bastida (Sevilla, Andaluzia, 1836ko otsailaren 17a - Madril, 1870eko abenduaren 22a), Erromantizismoko poeta narratzaile espainiarra izan zen. Jose Domínguez Insausti margolari ospetsuaren semea zen. Txikitatik aitaren marrazkiez inguraturik egon zen eta, horren ondorioz, margolanetarako zaletasuna hartu zuen. Haren ustez, margolanek sentimenduak hobeto adierazten dituzte, idatziek baino. Bere barneko mundua islatu egiten du eta bere teknika nabarmendu egiten da. Lan gehienetan bizitzari eta bizitzaren zentzuari buruz hitz egiten du. Lan garrantzitsuenak "Las Rimas" eta "Las Leyendas" dira.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sevillan jaio zen 1836an eta hogeita hamalau urterekin Madrilen hil zen, 1870ean. Umezurtz geratu zen hamar urterekin. Sevillan igaro zuen haurtzaroa eta gaztaroaren parte bat. 1854an Madrila aldatu zen. Lehenbiziko urteetan estuasun handiak pairatu zituen Madrilen eta kazetari bezala lan egin behar izan zuen bizitzeko; hainbat egunkari eta aldizkaritan idatzi zuen garai hartan: El porvenir egunkarian, eta La España musical y literaria eta El correo de la moda aldizkarietan besteen artean.

Hogeita bat urte zituela, ordea, gaixotu egin zen, tuberkulosiak jota. Eri zegoela idatzi zuen bere aurreneko elezaharra: El caudillo de las manos rojas. 1861 eta 1865 artean elezahar ospetsu gehienak idatzi zituen, baita errima batzuk ere. Hitz lauz ondu zituen lanen artean Leyendas liburua aipagarria da, hogeita zortzi kontakizun biltzen dituena. Hala ere, Bécquerrek entzute handiagoa du olerkari gisa, hitz lauzko idazle gisa baino. Errealismoa puri-purian zegoen garaian, erromantiko beranta izan zen. Lirikotasun handiko poeta izaki, Bécquer hartzen da Espainiako lirika modernoaren aitzindaritzat, eta eragin sakon bezain zabala izan du espainiar olerkariengan.

1871n, bera hil ondoren, lagun batzuek Rimas izeneko liburuan bildu zituzten haren olerkiak. Laurogeita lau poema labur dira guztira, hainbat aldizkaritan han-hemenka argitaratuak. Bécquerren poesia formaz laua eta apaindura handirik gabea da, baina zorroztasunez adierazten ditu bere sentimendu sakonak. 27ko belaunaldiko poetek Bécquer eredutzat hartu zuten. Hala, maitasunaren trataera sotil neurtua, haren olerkien erritmoa, musikaltasuna eta iradokizun indarra dira Antonio Machadok, Juan Ramón Jiménezek, Salinasek, Cernudak eta beste hainbatek ikusi zizkioten balioak.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Biografia Artikulu hau biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.