Josefa Amar Borbón

Wikipedia, Entziklopedia askea
Josefa Amar Borbón
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakJosefa Amar y Borbón
JaiotzaZaragoza, 1749ko otsailaren 4a
Herrialdea Espainia
HeriotzaZaragoza, 1833ko otsailaren 21a (84 urte)
Familia
Anai-arrebak
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
latina
greziera
frantsesa
italiera
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea, pedagogoa eta intelektuala
MugimenduaQ2512021 Itzuli

Josefa Amar Borbón (Zaragoza, 1749ko otsailaren 4a - Ibidem, 1833ko otsailaren 21a) zaragozar pedagogo eta Ilustrazioaren idazlea izan zen. 1782an Real Sociedad Económica Aragonesa de Amigos del País elkartean sartu zen, eta 1787an Madrilgo Ohorezko eta Merezimenduko Damen Batzordean. Jarduera askoren artean, saiakeragilea izan zen, eta bere ekoizpena emakumeek jarduera intelektualetan, politikoetan eta kudeaketakoetan duten gaitasuna defendatzera bideratu zuen, eta horrek bere garaian eztabaida sortu zuen.[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Familia aurrekariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nafarren San Migel elizako bataio-partidaren arabera, haren gurasoak José Amar eta Arguedas, Fernando VI.aren ganbera-medikua, eta Ignacia Borbón eta Vallejo, 1740ko abenduan ezkondu ziren Aragoiko hiriburuan.

Bikotearen hamar ondorengoetako bosgarrena izan zen eta lehen alaba. Sei neba eta bost ahizpa izan zituen. Gizonezkoak milizian jardun zuten, Zaragozan abade egon zen Frantzisko izan ezik, San Migel parrokiako onuradun eta kanonigo izan baitzen. eta 1826an hil zen.[11] 1802an bere neba nagusia, Antonio José Amar eta Borbón, erregeorde, kapitain nagusi eta Granada Berriko Erregeorderriko Audientziako presidente izatera iritsi zen. Ordura arteko familiaren tradizio profesional eta intelektuala, ordea, medikuntza izan zen.[12]

Bere amaren birraitona, Felipe Borbón zaragozarra, 1686[13] urtean argitaratutako Medicina doméstica argitalpenaren egilea izan zen, unibertsitateko irakasle eta mediku ospetsua izan zen.

Miguel Borbón eta Berné aitona Zaragozan jaio zen 1691n. Zirujau aritu zen Nuestra Señora de Gracia ospitalean. Fernando VI.aren katedradun eta medikua, Gaztelako Protomedikatoaren Errege Auzitegiko lehendakariorde izendatu zuten 1746an, eta Kataluniako protomedikatokoa ere izan zen.[14] Bere jarrera sendotuta, Josefaren aita bere suhiaren mesedetan izan zuen eragina, 1749an Erregeren Ganberako mediku gisa agertzen baitzen. [12]

Aita 1715eko apirilaren 28an jaio zen Zaragozako Borja herrian, eta 24 urte baino ez zituela, medikuntzako doktore-gradua lortu zuen Zaragozako Unibertsitatean. San Kosme eta San Damian Ikastetxean onartu zuten[15] eta 1743tik Anatomia katedra bete zuen.[16] 1754 urtera arte aforismoetako katedraduna ere izan zen. Urte horretan bertan, aitaginarrebaren deiaren ostean, Madrilera joan zen Fernando VI.arentzat mediku erreal gisa jarduteko, eta Real Academia Médico Matritenseko lehendakariordetzara ere iritsi zen. Karlos III.a Espainiakoak bere lanpostuan berretsi zuen. Ezaguna da Andrés Piquer-en laguntza izan zuela.[13]

Josefa Amar Borbón[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zaragozan jaio zen 1749an, eta familia oso goiz joan zen Madrilera. Prestakuntza humanistiko sendoa jaso zuen, eta latina, greziera eta zenbait hizkuntza moderno menderatzera iritsi zen, itzultzaile-lanerako balio izan ziotenak. 23 urte zituela ezkondu zen 47 urteko Joaquín Fuertes Piquerrekin, Valbonakoa (Teruel). Andrés Piquer Aragoiko mediku ospetsuaren iloba zen, Alcalá de Henareseko San Ildefonson, Madrilen lan egiten zuen abokatua eta Arandako kondearekin lotura estua zuena, Gaztelako Kontseiluko presidentea. Ezkondu eta gutxira, 1772 urtean Aragoiko Audientzian krimenaren alkate-plaza lortu zuen. 1776an Real Sociedad Económica Aragonesa de Amigos del País elkartea sortu zenetik kide aktiboa izan zen eta bertako bigarren zuzendari kargua hartu zuen. 1787 urtean aurreko urtean apoplexia-krisi larria izan eta gero, bere lanpostua erretiratzeko eskatu zuen epaimahaian. 1798ko irailaren 3an hil zen, 72 urte zituela. [12]

1775ean jaio zen Feliperen gurasoak izan ziren. 1802an, osaba Antonio Nueva Granadako erregeorde izendatzearekin batera, Quitoko Errege Auzitegian oidore edo entzule kargua lortu zuen. 1808 urtean penintsularen inbasio napoleonikoaren ostean kolonia amerikarretan gertatu ziren mugimendu sezesionistak Granada Berrian islatu ziren. Felipe Fuertes Amar entzuleak, mugimendu independentista erreprimitzeko ahaleginean, botereaz arduratzeko zen Quiteko oligarkiaren kontra egin zuenean, hil egin zen 1810 urtean, 35 urte baino ez zituela. [12]

Lan intelektuala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ezkondu ondoren, Josefa Amar Borbón Zaragozara itzuli zen, eta hantxe egin zuen lan intelektuala. 1782 urtean Real Sociedad Económica Aragonesa elkartean sartu zen, elkarte horretan lehen emakumea izan zelarik, eta 1787a urtean Madrilgo Damen Batzordean. 1798 urtean senarra hil zen arte egon zen aktibo, eta alargundu ostean pertsonaia publiko izateari utzi zion. Bere jarduera publikoa oso bizia izan zen. Gizarte-elkarteetan sartu zenetik, prestakuntza, laguntza eta karitate proiektuetan nahiz jarduera intelektual, politiko eta kudeaketakoetan parte hartu baitzuen. Azken gai horietan emakumeek zuten gaitasunari buruzko eztabaida izan zuen bere saiakera-produkzioak. Denek ahaztuta hil zen 1833an.[17]

Bere lanaren azterketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zalantzarik gabe, familiaren giroak eragin nabarmena izan zuen bere gaitasun intelektualen garapenean. Baina bere bi hezitzaileek, Rafael Casalbónek eta Antonio Berdejok, egin zuten lana ere aipatu behar da. Casalbon helenista ospetsua errege liburuzaina izan zen 1772an Juan de Iriarte hil ondoren. Berdejo presbiteroa Aragoiko Ekonomia Elkarteko kidea izan zen eta hizkuntza klasikoetan aditua. Bi maisu horietako batek ere ez zuen baztertu hizkuntza modernoen irakaskuntza; horregatik, euren Josefa Amar Borbón ikasleak latina eta grekoa ez ezik, frantsesa, italiera eta ingelesa ere menderatu zituen. [12]

Oso erudizio nabarmena lortu zuen, askatasunean eta garaiko europeismo unibertsalistaren parametroen barruan. Frantziar ilustratu eta ideologoen lan guztia eta John Locke-rena ere ezagutzen zuenez, haren pentsamendua Ilustrazio aurreratu batetik liberalismo konbentzitu batera igaro zen. Garaiko kulturaren erlijiotasun muturrari heldu zion eta laikotasun konbentzitu gisa agertu zen; ez zituen inoiz idazle erlijiosoak aipatu: harentzat, Santa Teresa eta Juana Inés de la Cruz existitu ez balira bezala baitziren. Alde horretatik, bere feminismoa Margarita Hickey garaikidearena baino erradikalagoa izan zen. Ez zuen onartzen neskak moja-komentuetan heztea eta moja-komentuak izatea.

Lan horietako bat atzerriko lanak itzultzea izan zen, gehienak zientifikoak. 1782 urtetik 1784 urtera, Francisco Javier Lampillas abatearen eta Girolamo Tiraboschiren arteko kezken kontrako Espainiako literaturaren saiakera historiko-apologetikoaren sei liburukiak itzuli zituen, Ensayo histórico-apologético de la literatura española contra las opiniones preocupadas de algunos escritores modernos italianos izenekoak, hain zuen ere. Lan horri Índice de autores y materias delakoa ere gaineratu zitzaion. Itzulpen horri esker Sozietate Ekonomikoko bazkide meritu izendatu zuten, eta, ondorioz, edozein bazkide bezala hartu zuten.[18]

Emakumeen gaitasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1787 urtetik Madrilgo Damen Batzarreko kide izan zen, baina Batzar hori sortu baino lehen eztabaida handia izan zen. Bertan Josefa Amar-ek parte hartu zuen Discurso en defensa de del talento de las mujeres, y de su actitud para el gobierno izenburudun hitzaldiaz, Memorial Literario aldizkarian argitaratu zenaz.[18]

“Inork ez du ukatuko garai guztietan eta herrialde guztietan zientzia abstraktuenetan ere aurrerapenak egin dituzten emakumeak egon direnik. Haren literatura-historia gizonenarekin batera joan daiteke beti, haiek letretan loratu direnean, beste sexuan lankideak eta imitatzaileak izan baitituzte ”.

Argi uzten zuen, beraz, emakumeek gaitasuna bazuten ez zela arrazoizkoa Gizarte Elkarteetan ez onartzea. Genero-rolen esleipen berria egiteko ere aprobetxatu zuen, hau da, gizarte-ordena berria planteatu zuen.[18]

Heziketaren garrantzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zaragozako Sociedad de Amigos del País delako erakundeak, gainera, Francesco Griseliniren planarekin batera, Discurso sobre el problema de si corresponde a los párrocos y curas de aldea instruir a los labradores en los elementos de la economía campestre berbaldiaren itzultzeko agindu zion. 1783 urtean egin zion hitzaurrea. Urte berean Aritmetika espainiarra idazten jardun zuen eta Mequinezen Diario lana itzuli zuen. Zaragozan 1784 urtean inprimatutako Importancia de la instrucción que conviene dar a las mujeres izeneko liburu baten berri ere bada, baina ez da ale bakar bat ere gorde.[19]


Herriaren Adiskideen Aragoiko Errege Elkarte Ekonomikoan emakumearen independentzia eta duintasuna defendatu zituen, gaiari buruzko Europako libururik ezagunenetako bat itzuliz, 1778ko Vicesimus Knoxen Essays Moral and Literary lana, eta 1786tik 1790ra idatzi eta eman zituen zenbait hitzaldi emanez: Discurso en defensa del talento de las mujeres (1786), Oración gratulatoria... a la junta de Señoras (1787) eta Discurso sobre la educación física y moral de las mujeres (1790). Horietan guztietan, berdintasunaren feminismoa defendatu zuen, bere iritziz:

Garunak ez du sexurik, eta emakumeek edozein funtzio politiko edo sozial betetzeko duten gaitasuna, berez, gizonena bezalakoa da. Alderik bada, hezkuntzari dagokio.[12]

Discurso sobre la educación física y moral de las mujeres/Emakumeen heziketa fisiko eta moralari buruzko berbaldia bi zatitan banatzen zuen: bata gorputz hezkuntzarena eta bestea moralarena. Gorputz Hezkuntzako zatia gai mediko eta higienikoei buruzkoa da. Moral irakasgaiaren gai nagusia gramatika, geografia, historia eta aritmetika ikasketei buruzkoa da, baita hizkuntza modernoen zein klasikoen ikaskuntza ere. Ez zuen gizartea aldatu nahi, baizik eta emakumeentzako hezkuntza bat planteatu, emakumeak berak zoriontsu izateaz gain erabilgarriagoak eta eraginkorragoak izan zitezen.[20] 1790ean argitaratua, hitzaurre luzea izan zuen, Xenofonteren aipamen bat lagun zuela:

"Hezkuntza onak legeak ongi erabiltzen, bidezkoaz hitz egiten eta entzuten irakasten du"

Lehen zatiak zortzi kapitulu ditu, eta gorputzaren hezkuntzari buruzko mediku-higienista diskurtsoa da. Urte horretan bertan onartu zuten Bartzelonako Elkarte Medikoko ohorezko kide gisa. Haurren haurdunaldi, erditze, edoskitze, hazkuntza eta elikadurari buruzko zainketak aztertzen ditu, baita "neskei erakustea komeni den bizi araubidea" ere. Askoz luzeagoa den bigarren zatia, 17 kapitulu dira. Azkena hezkuntzari buruzko lanen bibliografia iruzkindua da, Platonekin hasi eta garaikide izan zituenak barne hartu zituen. Gainerako kapituluak gai hauetan sailka daitezke: moralak; emakumeen hezkuntza berariazkoa edo berezkoa; hezkuntza intelektuala; ezkontza; etxean edo kanpoko erakundeetan hezkuntza egitea komenigarriagoa den. Haren aukera amak etxean heztea zen, Ilustrazioaren ideia. Hitzaurrean zioen legez, Diskurtso edo berbaldi hau bere klaseko gizon eta emakumeei zuzenduta zegoen:

"Ez da klase arrunteko emakumeei buruz hitz egingo, nahikoa baitute beren kabuz etxeko lanbide mekanikoak egiten jakitea."

Hala ere, gero aipatu zuen, adibidez, dendarien alabentzat aritmetika ikastea onuragarria zela. Eta beste leku batean hitz egin zuen etxekoandreez. Discurso izeneko hori, beraz, emakumeen hezkuntzari buruzko Ilustrazioaren idearioaren adierazpenik esanguratsuena da. Mugimendu horren ideia nagusiak biltzen ditu: hezkuntzarekin batera, zoriona eta erabilgarritasuna, esate baterako. Erlijioari dagokionez, jansenita itxura ere nabarmendu zuen. Josefa Amarren ustez, "bertutea adibideekin irakatsi behar da, ez aginduekin", eta bereizi egin behar dira "superstizioa" eta barru-barruko eta zintzotasunezko debozioa. Modu berean, Biblia bitartekaririk gabe irakurtzearen aldekoa zen, autore erasmistak proposatu zituen, eta austeritatea eta grinen kontrola azpimarratu zituen, «funtsik gabeko» erlijio-bokazioak kritikatuz.[21]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Besteak beste, lan hauexek argitaratu zituen:[22][23]

Saiakerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Discurso en defensa del talento de las mujeres y de su aptitud para el gobierno y otros cargos en que se emplean los hombres/ Emakumeen talentua eta gobernatzeko gaitasuna eta gizonek erabiltzen dituzten beste kargu batzuk defendatzeko hitzaldia, Memorial literario, t VIII lanean , abuztua 1786, or. 399–430.
  • Oración gratulatoria dirigida a la Junta de Señoras de la Real Sociedad Económica de Madrid/ Madrileko Errege Elkarte Ekonomikoko Emakume Batzarrari zuzendutako haborokina, Memorial literario, t. XII, 1787ko abendua, 588–592.
  • Josefa Amar eta Borboiren eskutik, Discurso sobre la educación física y moral de las mujeres/ Emakumeen heziketa fisiko eta moralari buruzko hitzaldia. Madril, Benito Cano, 1790

Itzulpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Ensayo histórico-apologético de la literatura española contra las opiniones preocupadas de algunos escritores modernos italianos. Disertaciones del Abate Don Xavier Lampillas, traducido del italiano al español por Josefa Amar y Borbón./Literatura espainiarraren saiakera historiko-apologetikoa idazle moderno italiar batzuen iritzi kezkatuen kontra. Don Xavier Lampillasen mintzaldiak, italieratik gaztelaniara itzulia, Josefa Amar eta Borboik. Zaragoza, Blas de Miedesetik, 6 lib., 1782-1784.
  • Respuesta del señor abate Lampillas a los cargos recopilados por el señor abate Tiraboschi en su carta al señor abate N. N. sobre el ensayo histórico apologético de la literatura española, traducido del italiano/Abate Lampillas jaunaren erantzuna abate Tiraboschi jaunak Espainiako literaturaren saiakera historiko apologetikoari buruz N. abate jaunari bidalitako gutunean bildutako karguei, Josefa Amar Borbón-ek italieratik itzulita. Zaragoza, Blas de Miedes, 1786.
  • Diario de Mequínez, residencia del emperador de Fez y Marruecos/ Mequínezen Egunkaria, Fez eta Marokoko enperadorearen egoitza, 1721. urtean Stewart zaldunak gatibu ingelesak erreskatatzeko enbaxada zela eta.
  • Ensayo histórico-apologético de la literatura española contra las opiniones preocupadas de algunos escritores modernos italianos. Disertaciones del Señor Abate Don Xavier Lampillas, traducido del italiano al español por Josefa Amar y Borbón/ Literatura espainiarraren saiakera historiko-apologetikoa idazle moderno italiar batzuen iritzi kezkatuen kontra. Abate Xavier Lampillasen hitzaldiak, Josefa Amar eta Borboik italieratik gaztelaniara itzuliak. Bigarren edizioa, zuzendua, zuzendua eta moldatua, eta itzultzaileak berak irudiz hornitua. Madril, Imprenta de D. Pedro Marín, 7 liburuki, 1789.

Oharrak eta erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ La ilustrada, Josefa Amar y Borbón (1749-1833). (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  2. ↑ «Josefa Amar y Borbón | Real Academia de la Historia» dbe.rah.es (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) «Josefa Amar y Borbón, la ilustrada de la España de Carlos III» abc 2018-07-27 (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) «Josefa Amar y Borbón, la intelectual valiente que ensalzó a las mujeres» www.larazon.es 2023-02-10 (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  5. ↑ (Gaztelaniaz) «Les dones al món de l'art : pintores i escultores valencianes (1500-1950) | WorldCat.org» www.worldcat.org (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  6. ↑ (Gaztelaniaz) «Josefa Amar y Borbón, el feminismo ilustrado» Crónica Global (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  7. ↑ (Gaztelaniaz) «Amar y Borbón, Josefa | Biblioteca Nacional de España» www.bne.es (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  8. ↑ (Gaztelaniaz) «JOSEFA AMAR Y BORBÓN - Mujeres y Patrimonio» https://mujeresypatrimonio.org/ (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  9. ↑ (Gaztelaniaz) «¿Quién era Josefa Amar y Borbón?» COLEGIO JOSEFA AMAR Y BORBON (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  10. ↑ Hernández, Publicado por Hortensia. Josefa Amar y Borbón pedagoga y escritora española de la Ilustración. (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  11. ↑ López-Cordón Cortezo 2014.
  12. ↑ a b c d e f López-Cordón Cortezo 2005.
  13. ↑ a b (Gaztelaniaz) María Victoria López-Cordón Cortezo. 2023-04-14 (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  14. ↑ «Borbón y Berné, Miguel de» Gran Enciclopedia Aragonesa 2000.
  15. ↑ «Historia | Colegio de Médicos de Zaragoza» web.archive.org 2012-07-01 (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  16. ↑ Colegio Oficial de Médicos de Zaragoza. Historia:El Colegio de Médicos de Zaragoza comenzó su andadura en 1455, y es uno de los más antiguos de España.. .
  17. ↑ Pedraz, Miguel Vicente; Polo, María Paz Brozas. (2014). «El "Discurso sobre la educación física y moral de las mugeres" (1790) de Josefa Amar y Borbón: feminidad y el arte de gobernar el cuerpo en la Ilustración española» Movimento: revista da Escola de Educação Física 20 (2) ISSN 0104-754X..
  18. ↑ a b c Villar Sánchez, Estefanía. (2014). «Defensa de la educación femenina en el Txantiloi:Siglo: Josefa Amar y Borbón» Universidad de Barcelona.
  19. ↑ Viñao, Antonio. (2003). La educación en las obras de Josefa Amar y Borbón. ISSN 1138-5863. (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  20. ↑ Beatriz, Aguilera Bermúdez,. (2014). Trabas, educación y talento: Josefa Amar y Borbón. .
  21. ↑ Frago, Antonio Viñao. (2003). «La educación en la obra de Josefa Amar y Borbón» Sarmiento: Anuario galego de historia da educación (7) ISSN 1138-5863..
  22. ↑ «Egilearen liburu guztiakJosefa Amar Y Borbon» www.todostuslibros.com (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).
  23. ↑ (Gaztelaniaz) López-Cordon, Ma Victoria. (2017-06-20). Guerena, Jean-Louis ed. «Josefa Amar y Borbón y sus escritos sobre educación» Famille et éducation en Espagne et en Amérique Latine (Presses universitaires François-Rabelais): 509–523. ISBN 978-2-86906-510-9. (Noiz kontsultatua: 2023-04-19).

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • «Amar y Borbón, Josefa». Gran Enciclopedia Aragonesa. 2020ko maiatzaren 31n originaletik artxibatua eta 2012ko uztailaren 5ean kontsultatua. 
  • López-Cordón Cortezo, María Victoria (2005). Condición femenina y razón ilustrada: Josefa Amar y Borbón. Sagardiana: estudios feministas; 5. Zaragoza: Prensas universitarias de Zaragoza. ISBN 84-7733-774-8. OCLC 61080242. 
  • López-Cordón Cortezo, María Victoria (2014). «2. Josefa Amar y Borbón (1749-1833): los debates ilustrados sobre las mujeres». En Cenarro, Ángela; Illion, Régine, eds. Feminismos: contribuciones desde la historia. Zaragoza: Prensas Universitarias de Zaragoza.ISBN 978-84-16272-43-3. 
  • Luis Gómez, A.; Romero Morante, J.. (2007ko urtarrilaren 10a). «Educación para niñas, ilustración del entendimiento e igualdad: Una biografía de Josefa Amar y Borbón (1749-1833)» Biblio 3W Revista Bibliográfica de Geografía y Ciencias Sociales (Barcelona: Universidad de Barcelona) XII (698) ISSN 1138-9796..
  • Por mi alma os digo. De la Edad Media a la Ilustración./Nire arimagatik esaten dizuet. Erdi Arotik Ilustraziora. Zuzendaria, Anna Caballé. Irakurleen Zirkulua. Bartzelona, 2003. ISBN 84-226-9863-3

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikitekan badira testuak, gai hau dutenak:
[[:s:{{{1}}}|Josefa Amar Borbón]]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Josefa_Amar_Borbón&oldid=9441176"(e)tik eskuratuta