Manuela Manzanares
| Manuela Manzanares | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Manuela Manzanares López |
| Jaiotza | Torre de Juan Abad, 1910 |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | 2004ko apirilaren 29a (93/94 urte) |
| Familia | |
| Ezkontidea(k) | José Francisco Cirre (en)  |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Granadako Unibertsitatea |
| Hizkuntzak | gaztelania latina sanskritoa ingelesa |
| Irakaslea(k) | Miguel Asín Palacios (en) Emilio García Gómez |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea |
| Enplegatzailea(k) | Wayne State University (en) |
Manuela Manzanares López (Torre de Juan Abad, Ciudad Real, 1910 - Southfield, Míchigan, AEB, 2004ko apirilaren 29a) Ciudad Realgo arabista izan zen.[1][2][3][4][5]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ciudad Realgo Torre de Juan Abad herrian jaio zen 1910ean. Bere familia Torre de Juan Abadetik Valdepeñasera joan zen bizitzera, eta handik bere gurasoak, bera eta beste hamalau neba-ahipak Granadara joan ziren;[1] Recogidas mojekin hezi zen; amari esker, Manuela 1928an hasi zen ikasten, Granadan egin zuen unibertsitateko karrerako hirugarren kurtsora arte,[2] non Emilio García Gómez irakaslearen ikasle izan baitzen, Gloria Giner de los Ríos eta Julia Danielivskiren ondoan.[1][6] Garcia Gomezeri buruz hauxe esan zuen:[2]
- Irakasle onena zen. Esaten zituen gauzak zentzua zuten, inoiz ez zen 'hodeietatik' joaten, inoiz ez zuen uzten gauzak solte, atsegina zen.
Eta Madrilera joan zen 1931ko lizentziatura amaitu zuen 1930eko hamarkadaren amaieran; 1932an Arabiar Ikasketen Eskolako beka eman zioten eta doktoretza hasi zuen. Han, Miguel Asín Palaciosen jarraitzaile sutsua izan zen; bi lekuetan, giro intelektual errepublikanoekin harremanetan egon zen, eta Federico García Lorca ezagutu zuen eta batez ere Madrilen tratatu zuen;[1] 1933an Madrilgo Unibertsitateko Filosofia eta Letren Fakultateak antolatutako 1933ko Mediterraneoko unibertsitateko itsas bidaia ospetsuan parte hartu zuen;[1] gurutzaldi horretan, Delfosko orakuluaren aurrean ia ito zen ustekabean. Aita, orduan, erabat porrot eginda hil zen, eta bere familia zabal osoari eusteaz arduratu behar izan zuen;[2] hurrengo urtean Cruz y Raya aldizkariko kudeatzailea zen José Francisco Cirrerekin ezkondu zen;[1][6] Ikasketa Historikoen Zentroko beste beka bat lortu zuen eta Liburutegi Nazionaleko beste bat; azken horretan, Américo Vespuzioren gutun argitaragabeak itzuli zituen latinetik, eta sanskritoa ikasi zuen Pedro Urbano González de la Callerekin.
Erbestera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Gerra Zibila zela eta, ezin erizan zuen doktoretza amaitu;[5] senarrarekin Bruselara erbesteratu behar izan zuen,[7] eta han Armand Abel irakaslearekin jarraitu zuen ikasten; han, garai berantiarreko sufismoari buruzko hitzaldia eman zuen, eta, ondoren (1942), Bogotan kokatu ziren, han oso harrera ona izan zuten, eta Manuelak Liburutegi Nazionalean lan egin zuen, Rufino José Cuervoren gutunak argitaratuz: Bere artxiboko gutunak, Rufino José Cuervok jasotakoak (5 liburuki), lan horretan bere lana aipatzen ez bada ere; hainbat lan argitaratu zituen Revista de Indias, Revista de la Universidad de Antioquía aldizkarian, eta abar, Gertrudis Gómez de Avellaneda, Rufino J. Cuervo eta bere lagunak, Quevedo, eta abar. Ezequiel Uricoechea arabista kolonbiarrari buruzko hitzaldi batzuk ere eman zituen; beste bat Mila eta bat gauak ipuinak Espainiako ipuinean eta Erdi Aroko emakumeengan izan zuten eraginari buruzkoa. Hantxe ezagutu zuen Pablo Neruda. Cirre senar-emazteei lanpostua eskaini zieten Detroiteko Wayne State University-ko College of Liberal Arts-en Hizkuntza Erromaniko eta Germanikoen Sailean, eta hantxe finkatu ziren 1946an. Manuelak Míchigango Ann Arbor Unibertsitatean amaitu zuen doktoretza (1958). Lan horretatik sortu zen Arabistas españoles del siglo XIX / XIX. mendeko Arabista espainiarrak liburua, El Instituto Hispano-Árabe de Cultura erakundeak argitaratua, 1972an argitaratua, 1979an berrargitaratua eta 2003an Al-Azhar Unibertsitateko (El Cairo) Gamal Abdel Rahman irakasleak arabierara itzulia.[1][8]
Al-Andalus, Anuario de Estudioa Medievales , Bulletin Hispanique eta Hispanic Review aldizkarietan parte hartu du, eta bertan Espainiako kulturan arabiarrek duten eraginari, literatura aljamiatuari eta arabista garaikideei buruzko artikuluak argitaratu ditu. Luis F. Bernabé Ponsen La Bibliografía de la literatura aljamiado-morisca/ Literatura aljam-moriscaren bibliografia, Alacanteko Unibertsitateak 1992an argitaratua, Manuela Manzanaresek espezialitate horri buruz egindako zenbait lan biltzen ditu.[1]
Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hauexek dira bere klan batzuk:[2]
- Arabistas españoles del siglo XIX. Madrid, IHAC, 1979.
- Con José Francisco Cirre, España y los españoles, Nueva York, Holt, Rinehart And Winston, 1970. (ISBN: 003058051X)
- "Gloria y descrédito de D. José Antonio Conde", Anuario de estudios medievales, ISSN 0066-5061, N.º 6, 1969, pags. 553-562
- "Nota sobre la aljamía", Anuario de estudios medievales, ISSN 0066-5061, N.º 5, 1968, pags. 479-482.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b c d e f g h (Gaztelaniaz) Morollón, Mireia. (2022-10-28). «La apasionante vida de la torreña Manuela Manzanares, una mente privilegiada» cadena SER (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ a b c d e (Gaztelaniaz) Manuela Manzanares, la arabista manchega en el entorno de los García Lorca - Lanza Digital - Lanza Digital. 2022-01-02 (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ «Manuela Manzanares > Información, Biografia, Archivo, Historia.» WIKIDAT (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ «Dos “rusas” y una manchega, brillantes universitarias antifascistas a la sombra de Fernando de los Ríos | El Independiente de Granada» elindependientedegranada.es (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ a b (Gaztelaniaz) Fierro, Maribel. (2019-03-08). «Las pioneras del arabismo español» Al-Andalus y la Historia (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ a b «Dos “rusas” y una manchega, brillantes universitarias antifascistas a la sombra de Fernando de los Ríos | El Independiente de Granada» elindependientedegranada.es (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ (Gaztelaniaz) «Estados Unidos • Encontres d'exili» Encontres d'exili (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
- ↑ «Enciclopedia de Mujeres "Oliva Sabuco" | Instituto de la Mujer de Castilla-La Mancha» institutomujer.castillalamancha.es (Noiz kontsultatua: 2023-01-24).
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Mercedes del Amo, «Una mañana con la arabista Manuela Manzanares de Cirre/ Goiz bat Manuela Manzanares de Cirre arabistarekin». Aljamía, 15, (2003ko abendua), or. 11-16.
- VV AA., El sueño de una generación: El crucero universitaria por el Mediterráneo de 1933, Bartzelona: Publicacions i Edicions, Bartzelonako Unibertsitatea, 2006.
- M. Eugenia Martínez Gorroño, Españolas en Colombia. La huella cultural de las mujeres exiliadas tras la guerra civil,., Madril, Cuadernos de la Fundación Españoles en el Mundo, 1999.
- Grupo Sinaia, Castellanos sin Mancha, Madril: Celeste Ediciones, 1999.
