Edukira joan

Asunción Sancho

Wikipedia, Entziklopedia askea
Asunción Sancho
Bizitza
Jaiotza1930
Herrialdea Espainia
Heriotza2018ko urriaren 10a (87/88 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Irakaslea(k)Anita Martos (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakaktorea
IMDB: nm0761096 Edit the value on Wikidata

Asuncion Sancho Lopez (Madril, 1930 – ibidem, 2018ko urriaren 10a) madrildar aktorea izan zen, batez ere antzerkian jardun zuena.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Madrilgo Kontserbatorioan trebatu zen, kalifikazio bikainekin.[1] 1944an hasi zen lanean, Espainiako Antzokian debuta egin zuen, Cayetano Luca de Tenak zuzendutako El sueño de una noche de verano lanarekin.[2] Gero, besteak beste, Eduardo Marquinaren El monje blanco (1946),[3] Schillerren La conjuración de Fiesco (1946), Peter Blakmoreren Marea baja (1949) Conchita Montesekin, Shakespeareren Hamlet (1949), eta Antonio BueroVallejoren Historia de una escalera.[4][5][6]

1950eko hamarkadan bere kontsakrazioa iritsi zen eta antzezlan klasiko eta garaikideetan parte hartu zuen: El zoo de cristal (1951), Tennessee Williamsena; Brigada 21 (1952), Sidney Kingsleyrena; [7] La cena del rey Baltasar (1953), Calderón de la Barcarena;[8] Crimen perfecto (antzerki lana) (1954) Frederick Knott-ena; El deseo bajo los olmos (1954) Eugene O'Neillena, Seis personajes en busca de autor (1955) Pirandellorena; Diálogos de Carmelitas (1955) Georges Bernanos-ena, La venganza (1955) Lucien Besnard-ena, La herida luminosa (1955), Josep Maria de Sagarrarena, Los papeles de Aspern (1955) Henry Jamesena, Lecciones de amor (1956) Pitigrillirena eta Mónica (1956) Alfonso Pasorena.

Españolera itzuli zen, lehen emakumezko aktore gisa, eta Literaturako lan garrantzitsuenen aktoreburu izan zen, hala nola Luigi Pirandelloren Seis personas en busca de autor (1955),[9] Arthur Millerren Las brujas de Salem (1957), Francisco Rabalekin batera, Jose Tamayoren aginduetara.[10] Lope de Vegaren La estrella de Sevilla (1957), Fernando de Rojasen La Celestina (1958), Jose Zorrillaren Don Juan Tenorio (1958), William Shakespeareren Otelo (1958), Antonio Buero Vallejoren Un soñador para un pueblo (1959),[11] Esquiloren La Orestiada (1959), Arthur Millerren La muerte de un viajante (1959) edo Molièreren El avaro (1960).

1960an bere konpainia sortu zuen. Protagonista lan asko egin zituen bertan: Un tranvía llamado deseo (1961),[12] El amor es un potro desbocado (1961) eta Un hombre y una mujer (1961) Luis Escobarrenak Arturo Fernandezekin; Federico García Lorcaren Yerma (1961) eta Alejandro Casonaren La dama del alba (1962) eta El Caballero de las espuelas de oro.[13]

1965ean Melibea interpretatu zuen Tamayok zuzendutako La Celestina lanean. Hurrengo urteetan honako hauek izan ziren: Pirandelloren Seis personajes en busca de autor (1967), Valle-InclánenLigazón (1969), Peter Lukeren Adriano VII (1969), Antonio Buero Vallejoren El concierto de San Ovidio (1969), Pirandelloren Testigo usted, testigod todos (1969), Alfonso Pasoren La noche de la verdad (1970), Euripidesen La Orestíada (1975), García Lorcaren La casa de Bernarda Alba (1976), Ricardo López Arandaren Isabelita la Miracielos ( 1978), Benito Pérez Galdósen Inmortal Quevedo (1980) eta Casandra (1983), Jardiel Poncelarena Eloísa está debajo de un almendro (1984), Manuel Carcedo Samaren Volver a plantar celindas, Dostoievskiren Crimen y castigo (1998), Sé infiel y no mires con quién (1999), 2000ko hamarkadaren hasieran eszenatokietatik behin betiko erretiratu zen arte.

Zineman lan bakan batzuk egin zituen. Parte hartu zuen dozena bat tituluetatik Pedro Olearen Más allá del jardín (1996) aipa daiteke.

2018ko urriaren 10ean hil zen.[14]

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zinema Idazleen Zirkuluaren dominak[15]
Urtea Kategoria Filma Emaitza
1948 Bigarren mailako emakumezko aktore onena La vida encadenada Irabazlea
  • 2006: Aktoreen Batasunaren bizi osoko saria.[2]
  • Valladolid Hiriko Urrezko domina
  • Arte Ederren Zirkuluaren Urrezko domina.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]