Autobus-geraleku

Autobus-geralekua edo autobus-geltokia^[1] hiri-altzari bat da. Espazio publiko bat da, erabilera sozial eta kolektibokoa, bidaiariak hartzeko eta uzteko erabiltzen dena kokapen espezifikoan. Galtzadetan kokatzen da, eta autobusen igarobidearen erreferentzia fisiko ikusgarri gisa funtzionatzen du. Garraio publikoaren sistemarako sarbidea errazteko helburua du, sartzeko eta bertatik irteteko erraztasuna ematen du. Autobusa gelditzeko modurik sinpleena da; gainera bidaiariei eta gidariei geltokirako izendatutako lekua identifikatzen laguntzen die, bai eta izendatzen zaizkion zerbitzuen eta ibilbideen publizitatea egiten ere. Hiri-elementu hori oinezkoen oinarrizko babeslekutzat ere hartzen da, eta haren helburua da erosotasunerako, efizientziarako eta zain egotean eguraldi txarraren aurka babesteko gutxieneko baldintzak eskaintzea.

Historia

Autobus-geltokien sorrera garraio modalitate berria asmatu zenean gertatu zen. Garraio mota horrek erabilera kolektiborako aukera ematen zuen, aurretik erreserbarik egin beharrik gabe. Lehenengo autobus-zerbitzuak Ingalaterran egin ziren, John Greenwoodek 1824an egindakoa (Pendletonetik Manchester-Liverpoolerako ordainlekuko ate baten zaindaria zena), berak zaldi bat eta karro bat erosi zuen zenbait eserlekurekin eta omnibus zerbitzu bat hasi zuen bi lekuen artean. Bere ideia aitzindaria izan zen, ibilbide bat egiten zuen eta bere bidaiariak eskatzen zieten ibilbideko edozein tokitan jaso edo uzten zituen diru truke. Gero, eguneroko zerbitzuak gehitu zituen Buxton, Chester eta Sheffieldi.

1865ean, Greenwooden konpainiak eta lehiakideek bat egin zuten Manchester Carriage Company sortuz^[2].

Ordura arte, omnibusen ibilbideek bi geltoki zituzten ezarrita, eta horiek ziren abiapuntua eta azken helmuga. Hala ere, ibilbidean zehar ez zegoen geldialdi espezifikoen ebidentzia fisikorik; aitzitik, norbaitek lehen jaitsi nahi baldin bazuen eskatu behar zuen autobusera sartzerakoan. Erregistratutako lehen autobus geltokia Bishops Stortforden izan zen, eta 1890. urtean eraiki zela uste da, Ingalaterran. Bishops Stortford Colchester hiriarekin lotzen zuen.

Zerbitzu motak

Hiru geldialdi mota nagusi daude: Geraleku programatuak, zeinetan autobusa gelditu egin behar den. Eskaera edozein dela ere; geldialdiak eskatzea, zeinetan ibilgailua eskaeran bakarrik geldituko baita; eta kazkabarra egitea eta geldialdiak gidatzea, non ibilgailu bat geldituko den eskatutako bide-zatian zehar.

Geldialdi batzuk jendea hartu eta uzteko balio dute, beste batzuk, aldiz, jendea biltzeko bakarrik. Geldialdi batzuk ordu zheatzetan pasatzen dena izenda daitezke, eta ibilgailua aurreikusitakoa baino aurreratuago badago, bertan itxarongo da ordutegiarekin behar bezala sinkronizatzen dela ziurtatzeko. Hiri-eremu trinkoetan, non autobus-bolumen handia dagoen, batzuetan eski-geltokiak erabiltzen dira eraginkortasuna handitzeko eta autobus-geltokietako atzerapenak murrizteko. Tarifa-faseak, halaber, distantziako edo zonako tarifen bilketa-sistema jakin batzuen kokapenaren arabera definitu ahal izango dira. Igandeko geltokiak eliza batetik gertu daude eta igandeetan bakarrik erabiltzen dira.^[3]

Autobus geltoki motak

Bi modutan sailkatu daitezke.

Kokapenarengatik

Hiru motatako autobus-geltokiak daude:

Near side: Bidegurutzearen hurbileko aldeko geltokia.

Far side: Bidegurutzearen alde urruneko geltokia.

Mid block: Ukuiluaren erdian dagoen geltokia, bideen elkarguneen arteko erdibidean legokeena.

Bidegurutzearen hurbileko eta urruneko geltokiak hobe dira ukuiluaren erdian dauden geralekuak baino, oinezkoentzako sarbide handiagoa eta kalea zeharkatzean segurtasun handiagoa ematen baitu. Autobus-geltokiak bikoitietan egoten dira normalean, bata bestearen kontrako aldean kalearen alde bakoitzean^[4].

Azpiegiturarengatik

Oinarrizko autobus-geltokia azpiegitura sinpleena da, eta honako hauek osatzen dute: garraio-informazioa eta ordutegiak jasotzen dituen zutoin eta seinaleztapen bat, espaloirako konexioa eta argiteria publikoa. Gelditze-mota horrek 40 bidaiari inguru biltzen ditu egunero

Oinezkoen babeslekua honako hauek osatzen dute: zutoina eta seinaleztapena, garraio-informazioa eta ordutegiak jasotzen dituena; egitura sinpleko teilatua, eserlekuak, zaborrontzia, espaloiaren konexioa eta argiteria publikoa. Autobus geltoki mota hau erabiltzen dituzten autobusak joan-etorri azkarreko autobusak dira. Egunero 50-100 bidaiari inguru erabiltzen ditu.

Igarotzako geralekua honako hauek osatzen dute: seinaleek, garraio-informazioarekin eta -ordutegiekin; oinezkoentzako babeslekuek baino egitura handiagoa duen babesleku batek, eta diseinu bereizgarria, eserlekuak, plataforma, sistemaren mapa, zaborrontzia, argiteria publikoa eta, zenbait kasutan, kanpo-tarifaren ordainketa. Tipologia honek 1.000 ontziratze inguru biltzen ditu egunero.

Autobus geltoki itxia besteetatik bereizten da diseinu bereizgarriko egitura handiagoa duelako eta autobusa geltokira iristean ateak irekitzen dituelako. Horrek segurtasun eta erosotasun handiagoa ematen du eguraldi txarraren aurrean. Tipologia hori honako hauek osatzen dute: seinaleek, garraio-informazioarekin eta -ordutegiekin, eserlekuekin, plataformarekin, ontziratze-mailarekin, sistemaren maparekin, zaborrontziarekin eta barne-tarifaren ordainketarekin. Geldialdi honek 1.000 ontziratze inguru biltzen ditu egunero.^[5]

Segurtasuna

Autobus-geltokiek bidaiarien segurtasuna hobetzen dute hainbat modutan:

Autobus-geralekuek ez diete bidaiariei autobusetik ateratzen uzten egoera arriskutsuetan, hala nola elkarguneetan edo autobus bat biratzen ari den eta espaloiko erreia erabiltzen ari ez den lekuetan.

Ezin da pentsatu autobus-gidariak etengabe bilatuko dituenik bidaiariak. Autobus-geltoki batean, gidariak bidaiariak bilatu besterik ez du egin behar autobus-geltoki bakoitzean.

Autobus-geltokiak izateko, bidaiariak ontziratu aurretik elkartu behar dira, eta horrek ontzian emandako denbora murrizten du.

Gauez, bidaiari kopurua txikiagoa denean, batzuetan murrizketak lasaitzen dira eta bidaiariak autobusetik irten daitezke arrazoiaren barruko edozein lekutara.