Edukira joan

Bellen zenbaki

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bellen zenbakiak» orritik birbideratua)

Konbinatorian, Bellen zenbakiek multzo finituen partiketa posibleen kopurua adierazten dute. Bellen zenbakiak sinboloz adierazten dira, non zero edo handiagoa den zenbaki oso bat baita. -etik hasita, honako hauek dira Bellen lehenengo zenbakiak:

Arestian definitutakoa, matematikoki "zaila dena", intuitiboki hobeto uler daiteke adibide bat emanez:

Pertsonen eta autoen arazoa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pentsatu pertsona ( edozein zenbaki izanik) daudela toki batean, eta, autoz bidaia bat egin behar dutela, inor kanpoan utzi gabe. Galdera da: zenbat modutan egin dezakete bidaia hori? Galdera horrentzako erantzuna Bellen zenbakiek emango dute:

  • : Pertsonarik ez badago, aukera bakarra dago taldekatzeko: talderik ez egitea.
  • : Pertsona batekin, aukera bakarra dago halaber: pertsona hori auto batean sartu.
  • : Bi pertsonarekin, bi aukera daude: bakoitza bere autoan joatea, edo biak elkarrekin joatea auto batean.
  • : Hiru pertsonarekin ( eta ), aldiz, bost aukera daude:
    • Guztiak auto berean joatea.
    • Bi pertsona auto berean, eta geratzen dena beste auto batean. Guztira hiru aukera dira hauek: eta , eta edo eta .
    • Bakoitza bere autoan joatea.


Eric Temple Bell matematikariak zenbaki hauen inguruan 1930ko hamarkadan idatzi ostean haren izena jaso zuten, nahiz eta sustraiak Erdi Aroko Japonian dituzten.

Matematikoki, Bellen -garren zenbakiak, -k, elementu dituen multzo bat azpimultzo disjuntuetan zatitzeko modu desberdinen kopurua adierazten du, edo, baliokideki, multzo horren gaineko baliokidetasun-erlazio kopurua. Matematikaren arlotik kanpo, -k ematen du, adibidez, zenbat errima-eskema ezberdin dauden lerroko poementzat.

Badute beste interpretazio bat ere: probabilitate-banaketen momentu gisa. =1 balioko Poissonen banaketaren  -garren momentua da, hain zuzen ere.

Bellen zenbakiek Eric Temple Bellen omenez hartu zuten izena, Bellek idatzi baitzuen hauei buruz 1938an, Bellen polinomioak deituko zirenak aztertzen zituen 1934ko artikulu batean oinarrituta[1][2].  

Bellek asko lagundu zuen matematikaren garapenean. Adibidez, The Development of Mathematics liburua argitaratu zuen 1945ean, non ideia matematiko batzuen bilakaerari buruzko bertsio zabala eta interesgarria eskaintzen zuen.

Bellek ez zuen esan 1938ko bere idatzian zenbaki horiek aurkitu zituenik. 1938ko artikuluan soilik idatzi zuen zenbaki horiek "maiz ikertuak" eta "askotan berraurkituak" izan zirela. Horrez gain, zenbaki horiek matematikan duten garrantzia azpimarratu zuen.

Bellek zenbaki hauei "zenbaki esponentzialak" deitu zien; "Bellen zenbakiak" izena eta notazioa Becker eta Riordan-ek proposatu zuten 1948an[3].

Badirudi zenbaki hauen partiketei buruzko lehen zerrenda zehatza Erdi Aroko Japonian eskaini zela, (Genjiren ipuina liburu ospetsuak inspiratuta).

Dirudienez, Erdi Aroko Japonian, Genji izeneko areto-joko bat sortu zen, non gonbidatuek bost intsentsu-pakete jasotzen zituzten usaintzeko. Gero, gonbidatuei eskatzen zitzaien asmatzeko zeintzuk ziren berdinak eta zeintzuk desberdinak euren artean.

Bost pakete horiekin, 52 irtenbide posible zeuden (gaur egun Bellen zenbakiaren bidez kalkulatu daitezkeenak.Irtenbide posible hauek 52 diagrama ezberdinen bidez erregistratu ziren eta kapituluen izenburuen gainetik inprimatu ziren Genjiren ipuina liburuaren edizio batzuetan[4].

Bestalde, esan beharra dago XX. mende hasierako Srinivasa Ramanujan indiar matematikariak, bere bigarren koadernoan, ikertu zituela bai Bellen polinomioak bai eta Bellen zenbakiak ere[5].

Multzo baten partiketa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Orokorrean, Bellen zenbaki batek,-k, tamainako multzo baten partiketa kopurua adierazten du. multzoaren partiketa bat izango da baldin eta multzo hutsa ez bada; eta, gainera, -ren azpimultzo disjuntuez sortuta badago, non bere bildura bera den.

da, zeren multzo hutsaren azpimultzo bakarra multzo hutsa bera da, hau da, .

da, hiru elementuez osatutako multzoa, , bost modu ezberdinetan banatu daitekeelako. Hain zuzen ere:

Ikus daitekeenez, aurreko multzoan erabilitako notazioari jarraituz, ez da kontuan hartu behar elementuen ordena, ezta partiketen ordena ere. Horren ondorioz, partiketa hauek guztiak berdinak dira:

Partiketen edota elementuen ordena kontuan hartuko balitz, orduan, partiketa kopurua Bellen zenbaki ordenatuek emango lukete.

Faktorizazioak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

zenbaki oso bat; zenbaki lehen desberdinen biderketa gisan adieraz daitekeenean, orduan, da -ren partiketa biderkatu kopurua. Aurreko esanahi geometrikoaren antzera, bi faktoriazio berdinak izango dira baldin eta bere faktoreak berdinak badira ordena desberdin batekin.

hartuz, izanik; orduan, da, zeren

.

Bellen zenbakiak Gardnerren gehigarria-n aipatutako karta-sortaren problema batean agertzen dira. Demagun kartako karta-sorta bat dugula. Bada, goiko karta behin eta berriz kendu eta karta-sortako edozein lekutan birtxertatuz, posizio berdinean uztearen aukera kontuan hartuz eta eragiketa hori zehatz-mehatz aldiz errepikatuz, orduan, karta-sorta egin daitezke. Horietatik, sortak jatorrizko ordena dutenak dira. Bestela esanda, aurreko prozesua egiteko eta karta-sorta ordenatu bat izateko probabilitatea da.

Triangeluaren bidezko eskema

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bellen zenbakiak erraz kalkula daitezke Bellen triangelua sortuz. Eskema horrek Aitkenen matrize edo Peirceren triangelu izenak ere jaso ohi ditu, Alexander Aitken eta Charles Sanders Peirceren ohorean[6].

Triangelua honako pauso hauei jarraituz eraikitzen da:

  1. Lehen lerroak elementu bakarra izango du:
  2. Lerro berri bat hasi. Lerro berri honen lehen elementua aurreko lerroko azken elementuaren berdina izango da,
  3. Lehen zutabean ez dauden elementuak kalkulatzeko nahikoa da ezkerretara dagoen elementua eta azken honek goian duen elementua batzearekin,
  4. Hirugarren pausoa errepikatu lerro berriak aurreko lerroak baino elementu bat gehiago duen arte.
  5. Lerro bakoitzeko lehen elementua lerro zenbaki horri dagokion Bellen zenbakia da,

Hona hemen triangeluaren lehen bost lerroak, aurreko pausoei jarraituz eraikita:

Ikus daitekeen bezala, , , , eta betetzen da.

Batukari formulak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bellen zenbakiek koefiziente binomialak[7] dituen errekurtsibitate formula bat betetzen dute:

Errekurtsibitate erlazio hori hurrengo moduan azaldu daiteke: demagun elementu dituen multzo baten partiketa bat dugula. Baldin eta partiketa horretatik lehen elementua duen multzoa kenduz, elementu dituen partiketa txikiago bat bat lortzen da, izanik. Horrela, aukera ditugu geratzen diren lehenengo elementuetarako, eta, definizioz, aukera.

Bellen -garren zenbakia bigarren motako Stirling zenbakien baturarekin erlazionatzen da:

Bigarren motako Stirling zenbakiak zera adierazten du: kardinaleko multzo baten partiketa kopurua adierazten du, zehazki azpimultzo ez-huts erabilita. Hortaz, aurreko berdintzan, ezkerreko partiketa bakoitza eskuineko gai baten (eta bakar baten) zenbatzen da.[8]

2008an Michael Z. Spiveyk aurreko bi identitateak konbinatzen dituen formula bat eman zuen:

Transformatu binomiala segidari aplikatuz,

eta azken hori hurrengo moduan orokor daiteke:[9]

Lehen motako Stirling zenbakiak Bellen zenbakiak erlazionatzen dituen formula bat hurrengoa da:[9]

hartuz, hurrengo moduan sinplifikatzen da:

Aldiz, eta hartuz,

Azken hori trasformatu binomiala lehen motako Stirlingen zenbakiek osatutako segidari aplikatuta bezala ikus daiteke.

Funtzio sortzailea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bellen zenbakien funtzio sortzaile esponentziala

da. Aurreko berdintzan, batugaiak zenbakien segida orokor baten funtzio sortzailea lortzeko formula da. Aldiz, berdintzaren eskuinaldeko gaina Bellen zenbakien funtzio sortzailea kalkulatzerakoan lortzen den adierazpen esplizitua da.

Bellen zenbakien funtzio sortzaile esponentziala ondoriozatzeko era alternatibo bat dago. Bellen zenbakien errekurtsibitate formulatik abiatuta, froga daiteke funtzio sortzaile esponentzialak

ekuazio diferentziala betetzen duela. Beraz, ekuazio hori ebatziz funtzioaren adierazpena lor daiteke.[10][11][12]

Probabilitate banaketa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bellen zenbakiek probabilitate gaiarekin lortura dute, bereziki, Poissonen banaketarekin. Izan ere, Bellen zennbakiek Dobińskiren formula[13][14][15] betetzen dute, hau da,

Formula hau funtzio sortzailea garatuz lor daiteke,hain zuzen ere, funtzio esponentzialaren Taylorren seriea garatuz eta koefizienteak berdinduz[16]. Horrela, Bellen -garren zenbakia itxarotako balioa 1eko Poissonen banaketaren -garren momentu gisa interpreta daiteke.

Aritmetika modularra

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bellen zenbakiek Toucharden kongruentzia betetzen dute: zenbaki lehena bada, orduan[17]

edo, orokortuago[18]

Kongruentzia hori dela eta, Bellen zenbakiak periodikoak dira modulu .

Bellen zenbaki lehenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1978an, Martin Gardner zientzialariak Bellen zenbaki eta aldi berean zenbaki lehenak diren kopurua infinitua den ala ez planteatu zuen. Mota horretako zenbakiak Bellen zenbaki lehenak direla esaten da. Lehenengo seiak hurrengoak dira:

2, 5, 877, 27644437, 35742549198872617291353508656626642567, 359334085968622831041960188598043661065388726959079837,

Bellen , , , , eta zenbakiak izanik, hurrenez hurren. Bellen hurrengo zenbaki lehena (eta ezagutzen den Bellen zenbaki lehenik handiena) da, gutxi gorabehera .

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Bell, E. T.. (1934-04). «Exponential Polynomials» The Annals of Mathematics 35 (2): 258.  doi:10.2307/1968431. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  2. Bell, E. T.. (1938-07). «The Iterated Exponential Integers» The Annals of Mathematics 39 (3): 539.  doi:10.2307/1968633. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  3. Becker, H. W.; Riordan, John. (1948-04). «The Arithmetic of Bell and Stirling Numbers» American Journal of Mathematics 70 (2): 385.  doi:10.2307/2372336. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  4. KNUTH, DONALD E.. (2013-06-27). «Two Thousand Years of Combinatorics» Combinatorics: Ancient and Modern (Oxford University Press): 3–38. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  5. Berndt, Bruce C.. (2020-07-29). «Ramanujan, His Lost Notebook, Its Importance» Trends in Mathematics (Springer International Publishing): 33–52. ISBN 978-3-030-57049-1. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  6. Peirce, C. S.. (1880-03). «On the Algebra of Logic» American Journal of Mathematics 3 (1): 15.  doi:10.2307/2369442. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  7. Wilf, Herbert S.. (1994). «Preface» Generating Functionology (Elsevier): vii. ISBN 978-0-08-057151-5. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  8. Conway, John H.; Guy, Richard K.. (1997). Zahlenzauber.  doi:10.1007/978-3-0348-6084-0. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  9. a b Komatsu, Takao; Pita-Ruiz, Claudio. (2018). «Some formulas for Bell numbers» Filomat 32 (11): 3881–3889.  doi:10.2298/fil1811881k. ISSN 0354-5180. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  10. Rota, Gian-Carlo. (1964-05). «The Number of Partitions of a Set» The American Mathematical Monthly 71 (5): 498.  doi:10.2307/2312585. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  11. Wilf, Herbert S.. (1999). Generating functionology. (2. ed., 4th print. argitaraldia) Academic Press ISBN 978-0-12-751956-2. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  12. Bender, Edward A.; Williamson, Stanley Gill. (2006). Foundations of combinatorics with applications. Dover Publications ISBN 978-0-486-44603-5. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  13. Dobiński, Wojciech. (2024-04-26). Comment on egusphere-2024-1044.  doi:10.5194/egusphere-2024-1044-rc1. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  14. Burkill, J. C.; Birkhoff, G.; Rota, G.. (1964-05). «Ordinary Differential Equations» The Mathematical Gazette 48 (364): 240.  doi:10.2307/3613584. ISSN 0025-5572. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  15. Bender, Gerd. (2006). Technologieentwicklung als Institutionalisierungsprozess. Nomos ISBN 978-3-8452-6717-3. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  16. Flajolet, Philippe; Sedgewick, Robert. (2009-01-15). Analytic Combinatorics. Cambridge University Press ISBN 978-0-521-89806-5. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  17. Becker, H. W.; Riordan, John. (1948-04). «The Arithmetic of Bell and Stirling Numbers» American Journal of Mathematics 70 (2): 385.  doi:10.2307/2372336. ISSN 0002-9327. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).
  18. Hurst, Bethany Schultz. (2019). «Evensong (O, Bewildering Picture)» Ecotone 14 (1): 140–141.  doi:10.1353/ect.2019.0011. ISSN 2165-2651. (Noiz kontsultatua: 2024-10-30).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]