Guillermo Cabrera Infante

Guillermo Cabrera Infante
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Gibara (en) , 1929ko apirilaren 22a
Herrialdea	Erresuma Batua ; Kuba ; Espainia
Heriotza	Londres, 2005eko otsailaren 21a (75 urte)
Heriotza modua	berezko heriotza: septizemia
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	hizkuntzalaria, gidoilaria, itzultzailea, saiakeragilea, idazlea, kazetaria eta poeta
Lan nabarmenak	ikusi Tres tristes tigres (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Miguel de Cervantes saria (1997) ; Premio Biblioteca Breve (1964) ; John Simon Guggenheim Memorial Foundation beka ;
Izengoitia(k)	Guillermo Cain eta G. Caín
Genero artistikoa	olerkigintza

Guillermo Cabrera Infante (Gibara, 1929ko apirilaren 22a - Londres, 2005eko otsailaren 21a^[1]) kubatar idazle eta zinemarako gidoi-egilea izan zen. Kubatik alde egin ondoren britainiar hiritartasuna eskuratu zuen. 1997an Cervantes saria eman zioten.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kubako zinemakoteka sortu zuen eta Kubako iraultzako lehen urteetan Lunes de la Revolución literatura aldizkariko zuzendaria izan zen. 1954. urtetik aurrera zinema kritikaria izan zen. Fidel Castroren politikaren aurkako izanik, 1962. urtean Kubatik alde egin eta Britainia Handian hartu zuen bizitokia. 1960. urtean Así en la paz como en la guerra (Gerran bezala bakean ere) ipuin-bilduma argitaratu zuen. 1963an zinemari buruzko artikuluak bildu zituen Un oficio del siglo XX (XX. mendeko lanbidea) liburuan. Argitaratu ditu, halaber: Tres tristes tigres (Hiru tigre triste, 1966); O (1975) eta La Habana para un infante difunto (Habana infante zendu batentzat) autobiografia-eleberria (1979).

Cabrera Infante Latinoamerikako beranduko barrokoko literatura eman duen idazle nagusietakoa da. Hauek izan zituen azken urteetako lanak: 1992an Mea Cuba argitaratu zuen, 1995ean Delito por bailar el chachachá, eta 1996. urtean Mi música extremada. Orobat idatzi zuen La ciudad perdida (1991) zinemarako. 1997. urtean zinemari buruzko saiakera bat idatzi zuen, Cine o sardina, eta urte horretan bertan Cervantes saria eman zioten. 1999. urtearen bukaeran El libro de las ciudades kaleratu zuen, bidaia kroniken bilduma. Urte berean 1952 eta 1992 bitartean idatzitako kontakizun-bilduma kaleratu zuen, Todo está hecho con espejos titulupean. 2000. urtean Puro humo argitaratu zuen, erretzailearen autobiografia modukoa, zinema kedunaren katalogoa eta puru erretzailearen gida.

Liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Así en la paz como en la guerra (1960), ipuinak
Un oficio del siglo XX (1963), zinema-kritikak
Tres tristes tigres (1964 y 1967), eleberria
Vista del amanecer en el trópico (1974)
O (1975), saiakera
Exorcismos de esti(l)o (1976)
Arcadia todas las noches (1978), zinema-kritikak
La Habana para un infante difunto (1979), eleberria
Puro humo (2000), saiakera
Mea Cuba (1992), artikuluak
Delito por bailar el chachachá (1995), ipuinak
Mi música extremada (1996), saiakera
Ella cantaba boleros (1996)
Cine o sardina (1997), zinema-kritikak
Vidas para leerlas (1998), artikuluak
El libro de las ciudades (1999), artikuluak
Todo está hecho con espejos (1999), ipuinak
La ninfa inconstante (2008), eleberria
Cuerpos divinos (2010), memoriak

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

↑ Miren GARATE: Istorioen kontalaria^{[Betiko hautsitako esteka]} Paperekoa.berria.info

Kanpo loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Elkarrizketa Argia.com

Datuak: Q302675
Multimedia: Guillermo Cabrera Infante / Q302675

[1] Miren GARATE: Istorioen kontalaria^{[Betiko hautsitako esteka]} Paperekoa.berria.info

[1]