Marcelino Ulibarri

Wikipedia, Entziklopedia askea
Marcelino Ulibarri

Gorte frankistetako prokuradorea

1949ko maiatzaren 13a - 1951ko otsailaren 10a
Hautetsia: Gorte Frankisten 3. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1946ko maiatzaren 12a - 1949ko apirilaren 6a
Hautetsia: Gorte Frankisten 2. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1943ko martxoaren 16a - 1946ko apirilaren 24a
Hautetsia: Gorte Frankisten 1. Legegintzaldia
Bizitza
JaiotzaMuetz1880ko ekainaren 2a
Herrialdea Espainia
BizilekuaZaragoza
HeriotzaTafalla1951ko otsailaren 5a (70 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria
Lantokia(k)Madril
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Elkarte Tradizionalista
FET y de las JONS

Marcelino Ulibarri Egilatz (Muetz, 1880ko ekainaren 2a - Tafalla,[1] 1951ko otsailaren 5a) nafar politikari karlista izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Muetzen jaio arren, Zaragozan bizi izan zen hogeita bost urtez.[1] Bertan La Equitativa aseguru-etxerako agente gisa lan egin zuen eta Elkarte Tradizionalistako alderdiburua izan zen. Hau Akademia Militarreko zuzendaria izan zen garaian Francisco Franco ezagutu,[2] eta haren lagun mina izatera iritsi zen.[3] Ramón Serrano Suñer eta beste asko ere ezagutu zituen. Nafarroako Gerrako Batzorde Zentraleko kideetako bat izan zen, Erriberriko merindadearen ordezkari gisa.[4] Batzorde hori 1936ko uztailaren 20an eratu zuten, Gerra Zibilari hasiera eman zion estatu-kolpearen ondoren. Zeinu antimasonikoko errepresioaren testuinguruan, 1937ko maiatzean, elkarte masonikoekin lotutako artxibo eta liburutegietako dokumentuen konfiskazio masiboaz arduratzen zen erakundearen buru Gai Berezien Ordezkaritza izenekoa jarri zen.[5] Errepresio lanera lotua[6] eta oso erlijiosoa, bere zeregina masoneriaren eta komunismoaren aurkako gurutzadatzat hartu zuen.[7] 1938ko abenduan, erakunde masonikoetatik zetozen bost milioi dokumentu baino gehiago konfiskatu zituen.[8]

Mugimenduaren Kontseilu Nazionaleko kidea,[9] joera tradizionalista zuen eta ez zuen bat egiten erregimenaren sektore falangistarekin.[10] Salamancan egoitza zuen Dokumentuak Berreskuratzeko Zerbitzuko buru izan zen, eta haren eginkizuna, auzitegi bereziei eta epaitzen ari ziren akusatuen gerra-kontseiluei informazioa emango zieten espedienteak egiteko eremu errepublikarrean atzemandako dokumentazio guztia biltzea izan zen.[11]

1940ko ekainaren 4ko dekretuz eratutako Masoneria eta Komunismoa Erreprimitzeko Auzitegi Bereziko lehen presidentea izan zen.[2]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b Mikelarena Peña 2016, 602 orr. .
  2. a b Guereña 2011.
  3. Ruiz 2011, 186 orr. .
  4. Mikelarena Peña 2016, 596 orr. .
  5. González Quintana, 1994, p. 482-483; Morales Ruiz, 1992, p. 223.
  6. Pisa Carilla, 2013, p. 148; Infante Miguel-Motta, 2012, pp. 473-567.
  7. González de la Peña 1996, 48 orr. .
  8. Ruiz, 2011, p. 186; Morales Ruiz, 1992, p. 223.
  9. (Gaztelaniaz) «La ceremonia del juramento» ABC (Madril): 8-9. 1939/09/27.
  10. Ponce Alberca 2016, 262-263 orr. .
  11. De Riquer 2010, 155 orr. .

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]