Marina Garcés

Marina Garcés
	Elkarrizketa batean, 2013an Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Marina Garcés Mascareñas
Jaiotza	Bartzelona, 1973ko maiatzaren 30a (50 urte)
Herrialdea	Katalunia
Familia
Aita	Jordi Garcés i Brusés
Hezkuntza
Heziketa	Bartzelonako Unibertsitatea 2001eko uztailaren 9a) doktoretza : filosofia; Bartzelonako Unibertsitatea 1996ko uztailaren 22a) lizentzia : filosofia
Hizkuntzak	gaztelania; katalana; ingelesa; alemana; italiera
Jarduerak
Jarduerak	filosofoa, idazlea, katedraduna, ikertzaile nagusia eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)	Kataluniako Unibertsitate Irekia ; Bartzelonako Gaur Egungo Arte Museoa ; Zaragozako Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Bartzelona Hiriko Saria (2017) : Q47500489 ;
Influentziak	Immanuel Kant, Martin Heidegger, Konfuzianismo eta Jacques Derrida
Kidetza	Espai en blanc
Genero artistikoa	saiakera
	marinagarces.com

Marina Garcés Mascareñas (Bartzelona, 1973ko maiatzaren 30a) filosofo, irakasle eta saiakeragile katalana da. Filosofia irakasten du Zaragozako Unibertsitatean, eta pentsamendu kritiko eta esperimentala lantzen duen Espai en Blanc proiektu kolektiboaren sustatzailea da.^[1]^[2] Bere pentsaeraren kontzeptu nagusietako bat da gaur eguneko krisiei aurre egiteko alternatibak garatzerakoan kontuan hartu beharreko zer komuna. Bere ustez, filosofia bizitzeko era bat da, kalean sortu eta etenik gabe espazio pribatuan —etxean— jarraitzen duen artea, bereziki emakumeek landua.^[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Filosofia ikasi zuen Bartzelonako Unibertsitatean, eta 2001ean doktoratu zen, Las prisiones de lo posible izeneko tesiarekin.

2002tik aurrera, Olinpiadak eta geroko Bartzelonan sorturiko Espai en Blanc proiektuaren sustatzailea eta koordinatzailea da. Ekimen kolektibo horrek konpromisoan oinarritutako harreman praktiko eta esperimentala izan nahi du pentsamendu filosofikoarekin^[2] oraindik ere jende anitza biltzen eta jarduera ugari antolatzen jarraitzen duelarik. ^[3]

Bartzelonan bizi da, nahiz eta Zaragozako Unibertsitatean lan egin. Masterren bitartez, hainbat unibertsitaterekin elkarlanean jardun du: Universitat Oberta de Catalunya, Pompeu Fabra Unibertsitatea, Alcaláko Unibertsitatea eta Gironako Unibertsitatea. Bi seme-alaba ditu.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Garcésen erreferentziazko filosofoak Merleau-Ponty eta Diderot dira, eta bere lehen irakasleak Deleuze eta Foucault izan dira. Azken urteetan, pentsamendu feminista eta postkolonialaren irakurketak eragin handia izan du berarengan.

Filosofía inacabada (2015) liburuan "gizon handien amaieraz" dihardu. Orain arteko filosofo guztiak gizonezkoak, zuriak, mendebaldekoak eta dirudunak izan direla dio, eta gaur egun pentsamendu filosofikoa feminizaziorantz, prekarizaziorantz eta kolektibizaziorantz jotzen ari dela.

Komunikabide batzuen ustez, Marina Garcés filosofo katalanen belaunaldi berriaren (1960-1970 bitartean jaiotakoak) kide nagusietako bat da.^[4]^[5]

Ciutat de Barcelona Saiakera-saria irabazi zuen 2017an.^[6] ^[7]

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

En las prisiones de lo posible (2002).
Un mundo común (2013).
Filosofía inacabada (2015).
Fora de Classe. Textos de filosofia de guerrilla (2016).
Nova il·lustració radical (2017).
Ciutat Princesa (2018).
Humanidades en acción (2019).
El tiempo de la promesa (2023).^[8]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑ ^a ^b (Gaztelaniaz) Molina, Ángela. (2015-09-07). «Marina Garcés: “La filosofía nace como arte callejero”» EL PAÍS (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).
↑ ^a ^b Marina Garcés | CCCB. (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).
↑ (Gaztelaniaz) «Marina Garcés, la filósofa insumisa» ELMUNDO (Noiz kontsultatua: 2018-05-02).
↑ (Gaztelaniaz) Muñoz, Eva. (2015-09-12). «Una nueva generación de filósofos catalanes (1/2)» (PDF) La Vanguardia (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).
↑ (Gaztelaniaz) Muñoz, Eva. (2015-09-12). «Una nueva generación de filósofos catalanes (2/2)» (PDF) La Vanguardia (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).
↑ (Gaztelaniaz) Press, Europa. (2018-02-01). «Carla Simón y Marina Garcés, entre los Premis Ciutat de Barcelona» europapress.es (Noiz kontsultatua: 2018-05-02).
↑ (Gaztelaniaz) ICON. (2018-04-19). «“Tenemos mucha información, y nos hace sentir impotentes”» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2018-05-02).
↑ «El tiempo de la promesa - Garcés, Marina - 978-84-339-1887-1» Editorial Anagrama (Noiz kontsultatua: 2023-11-05).

Kanpoko loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Elkarrizketa Argia aldizkarian (2020.04.04) Koronobirusa
(euskaraz) Elkarrizketa Argia aldizkarian (2018/05/29)
(euskaraz) Elkarrizketa Argia aldizkarian (2015/11/15)
Zaragozako Unibertsitateko orria, artikuluen erreferentziekin
(gaztelaniaz) Entrevista a Marina Garcés. Vídeo 2013
Espai Blanc

Datuak: Q20968412
Multimedia: Marina Garcés / Q20968412

[:1-1] (Gaztelaniaz) Molina, Ángela. (2015-09-07). «Marina Garcés: “La filosofía nace como arte callejero”» EL PAÍS (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).

[:0-2] Marina Garcés | CCCB. (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).

[3] (Gaztelaniaz) «Marina Garcés, la filósofa insumisa» ELMUNDO (Noiz kontsultatua: 2018-05-02).

[4] (Gaztelaniaz) Muñoz, Eva. (2015-09-12). «Una nueva generación de filósofos catalanes (1/2)» (PDF) La Vanguardia (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).

[5] (Gaztelaniaz) Muñoz, Eva. (2015-09-12). «Una nueva generación de filósofos catalanes (2/2)» (PDF) La Vanguardia (Noiz kontsultatua: 2017-10-16).

[6] (Gaztelaniaz) Press, Europa. (2018-02-01). «Carla Simón y Marina Garcés, entre los Premis Ciutat de Barcelona» europapress.es (Noiz kontsultatua: 2018-05-02).

[7] (Gaztelaniaz) ICON. (2018-04-19). «“Tenemos mucha información, y nos hace sentir impotentes”» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2018-05-02).

[8] «El tiempo de la promesa - Garcés, Marina - 978-84-339-1887-1» Editorial Anagrama (Noiz kontsultatua: 2023-11-05).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]